Przejście Chamonix - Zermatt

Oczywiście nie wybieraj się na trekking, jeśli nie masz jasnej prognozy na tydzień i akceptowalnego poziomu lawin, u nas jest nawet 2 do 1, więc zaczęliśmy się martwić, że nie będzie kurzu. Na szczęście został pozostawiony na północnych stokach. Jechaliśmy jednak po tej samej skorupie, twardej, a nawet całkowicie zmarzniętej, stwardniałej i do tego pogrzebanej śniegu. Najbardziej podobała nam się taka jazda drugiego dnia trekkingu, w drodze do La Foula, gdzie schodzimy do doliny (1700 m npm). Ponadto tego popołudnia doszło do białej ślepoty. Perspektywa posiadania 2000 metrów przed sobą w takich warunkach, czasem pod kątem 40 stopni, nie zadowoli Cię całkowicie. Z drugiej strony dostaliśmy piękny puch dwa dni później, po tysiącmetrowej wędrówce do przełęczy Col de Proz i Col de Montorge, a także ostatniego dnia pod Matterhorn. Wideo: https://youtu.be/rli__NFHLgM

Jeśli chodzi o materiały mapowe, w dzisiejszym rozwiniętym wieku technologicznym istnieje kilka sposobów przygotowania się do podróży i zabezpieczenia nawigacji, nawet jeśli nie jest ona widoczna dla kroku. Osobiście uważam, że najbardziej praktyczne jest przesłanie wycieczki gpx do pobranej mapy offline, czy to na telefon komórkowy, gépéeska czy zegarek (na pewno co najmniej dwie). Jednak w domkach prąd oszczędza się, więc typowo pozwalają naładować tylko jedno urządzenie, maksymalnie godzinę, potem nawet gaśnie w domku i idziesz nie tylko do kadibudki z czołówką … (fakt, że papier nie może być wrzucany do „dziury”, ale do kosza obok, aby nie toczył się po górach…)

Należy zaznaczyć, że tysiąc m npm na wysokości, na której się poruszaliśmy (czyli w siodłach do ok. 4 tys. M npm), to trochę inaczej niż w górach niskich. Uważam, że niekończące się pedałowanie w popołudniowym słońcu do domku Valsorey, wysokiego na osiemset metrów, jest dla mnie największym wyzwaniem. Tego dnia nasz łączny dzienny limit był bliski 2000 m przewyższenia, co uważam za granicę i nie chciałbym już więcej chodzić, jednak są zawodnicy, którzy pokonają całą trasę Haute w dwa dni.

Lokalizację samochodu na samym początku należy uznać za pierwszą zmianę techniczną. Za tydzień przejedziesz przez góry i będziesz mieć samochód na starcie lub na mecie (lub masz dwa samochody, ale jedziesz tam iz powrotem następnego dnia). Opcja pociągu jest oferowana, ale jest zaskakująco najdroższa. Ostatecznie najtaniej i najwygodniej było zostawić samochód w miejscu docelowym i zamówić publiczną taksówkę z Visp do Argentiere, gdzie mieliśmy już zabezpieczoną pierwszą noc. Na zdjęciu przybycie do klasztoru i hospicjum św. Bernard, czyli brak drogi użytkowej w miesiącach zimowych. Ale zakwaterowanie tam było luksusowe, obsługiwane przez braci Zakonu. Historia klasztoru związana jest z powstaniem rasy psów bernardynów, wyhodowanych w całości dla ratownictwa górskiego.

Noclegi w schroniskach górskich należy rezerwować z dużym wyprzedzeniem, w ostatniej chwili można je odwołać, schroniska pozwalają na to ze względu na zmianę pogody. Pojemność domków jest bardzo zróżnicowana – od malutkiego Valsorey dla zaledwie 40 osób, po duże Vignettes z dużą ilością turystów i systemem rezerwacji online. Mówiono już o energii elektrycznej, idea, że będziesz mógł naładować zarówno telefon komórkowy, jak i coś innego jest bardziej z królestwa marzeń, priorytet mają też guidi. Byliśmy jedną z nielicznych grup bez przewodnika i było nas pięciu. Szósty członek, który wypadł z powodu choroby, nadal był z nami duchem, szczególnie w rezerwowanych na jego imię chatach górskich (jeszcze raz dziękujemy mu za bezbłędną rezerwację, zamawianie piwa, komuś, kogo tam nie ma, jest szczególnie zabawa.)

Kiedy wspomnę, że przez cały ten czas nie byliśmy w drużynie linowej, zabrzmi to jak całkowite zignorowanie zasad poruszania się po lodowcu, ale prawda jest taka, że nie czuliśmy najmniejszej potrzeby, nie było pęknięcia po drodze. Tylko przy zejściu do Zermatt można było spaść gdzieś, gdzie źle skręciliśmy w jednym miejscu, trudno było nie patrzeć na Matterhorn, który był tak blisko, że rozpoznawaliśmy poszczególne fragmenty wspinaczkowe Lion's Trail i próbowaliśmy aby dokładnie oszacować, gdzie (wręcz przeciwnie) spada na nartach.

Zdjęcie pochodzi z chaty Chanrion. Powodem, dla którego tak zamarzłam, jest to, że po prostu przyjechaliśmy za wcześnie i po południu ani wieczorem w domku nie było gorąco.