Podejście do bazy pod Matterhorn

Po kilku minutach wspinaczki mam przed oczami ten piękny widok

Zacząłem nazywać Matterhorn nieśmiałą starszą panią. Nigdy nie odsłania swojej twarzy. Zawsze rano lub wieczorem.

Aby ruszyć dalej, musimy przejść przez ten kanion i dostać się na drugą stronę masywu.

Tutaj jestem już około 3000 m npm Pierwsze oznaki górskiej choroby wysokościowej mogą się już tu pojawić. Przyszło mi do głowy, że dopiero tutaj trochę mnie podpisała, kiedy byłem naprawdę chory.

To już widać. Po prostu przejdź przez tę skałę do niej.

Widok na masyw Monte Rosa i jego lodowiec

Tak wygląda ostatnie 100 metrów przewyższenia. Temperatura na tej wysokości latem wynosi około 5 ° C.

Stąd wspinacze zaczynają podbijać Matterhorn

Piękna panorama z jeziora Schwarzsee

Pozostaje tylko zejść

Rzeka, która znika w środku wzgórza. tam jest tama kopalniana i cała woda kończy się pod ziemią.

Z Zermatt jedziemy kolejką linową do przystanku Schwarzsee. Stąd obliczamy, że ukończymy bazę za 3–4 godziny. Ale nadal mamy przewyższenie 700 metrów. Niestety oznakowanie dróg nie jest tutaj najlepsze, podobnie jak wszędzie w okolicach Zermatt, gdzie można łatwo złapać długą trasę. Tak więc po około kilometrze źle się zakopaliśmy i Hirli poszła zupełnie inną ścieżką, która była naprawdę stroma. Na górze nie ma strumienia, więc nie ma skąd czerpać wody. Z Hirli czekamy na przejście przez miejscowy kanion, służy do tego ścieżka mostów i drabin. To mnie przeniesie na drugą stronę masywu. Tutaj wzdłuż konturu do Matterhorn. Znajduję się na wysokości około 3000 m npm i czasami są one nawet krytyczne. Mogą wystąpić choroby i nudności. To był jedyny dzień, w którym czułem się tu naprawdę chory przez około 30 minut i myślałem, że to pogwizdnę, ale jakoś mi ulżyło. Tutaj brodziłem przez skały. Ale te spojrzenia były piękne. Oglądanie masywu Monte Rosa z jego lodowcem. Nie będzie się nudzić. Przyjechaliśmy aż do Hörnlihütte, abym mógł nucić słynną piosenkę Matterhorn. Marzenie na całe życie się spełniło. Tutaj zjadłem na obiad ciasteczka, którymi podzieliłem się z górską kawą i powoli ruszyliśmy w dalszą drogę. Dotarli do jeziora Schwarzsee, a stamtąd zeszli do Zermatt.