Oversteek Chamonix - Zermatt
Hoge Route
Ski-alpinisme-tour door de Alpen. 7 dagen, 120 km, 9,5 duizend meter. Van Frankrijk tot Zwitserland. Van Mt. Blanc naar Matterhorn. Door bergzadels en passen. Over de vallei en de rotsen. Over de eindeloze sneeuwvlaktes. Wekelijkse reis met accommodatie in huisjes Trient, La Fouly, St. Bernard, Valsrey, Chanrion en Vignetten. We hadden de bergmassieven echt helemaal voor onze ogen. Eind maart 2019.
Hoge route
De Haute-route kent verschillende varianten, in de zomer kan je er ook wandelen, we kozen voor de variant genaamd „puur“, zonder enige vervoershulp, door de vallei van La Foula en het klooster van Sint Bernard, door de huisjes Valalsorey, Chanrion en Vignettes . Toen de Matterhorn ons verbaasde met zijn nabijheid en aanwezigheid op weg naar het laatste zadel, waren we gespannen of we het allemaal konden doen en de rit naar Zermatt was een waar genoegen. De foto toont de eerste beklimming, de eerste dag, de beklimming naar het zadel van de Col du Chardonnet (3300 m boven zeeniveau), toen de middagzon op ons scheen.
Wanneer ga je daar niet heen?
Als je de Haute-route wilt voltooien, moet je niet alleen skiërs zijn, maar ook gedeeltelijk klimmers, of je moet gewend zijn om af en toe iets te beklimmen, niet bang te zijn voor blootstelling en je voor te bereiden op een week in een stoel opgehangen met gletsjeruitrusting. Ook moet je het niet erg vinden dat je je een paar dagen niet wast (er is geen water in de huisjes); toen we onze tanden poetsten met sneeuw op de vierde dag, zei een vriend dat het hem begon te irriteren …
Poeder, korst en stevig
Ga natuurlijk niet op trektocht tenzij je een duidelijke voorspelling voor de week hebt en een acceptabel lawineniveau, de onze was zelfs 2 tegen 1, dus we begonnen ons zorgen te maken dat er geen stof zou zijn. Gelukkig was hij achtergelaten op de noordelijke hellingen. We reden echter over dezelfde korst, stevig en zelfs volledig bevroren, verharde en bovendien gegroefde sneeuw. We genoten er het meest van op de tweede dag van de trektocht, op weg naar La Foula, waar we afdalen naar de vallei (1700 m boven zeeniveau). Daarnaast was er die middag witte blindheid. Het vooruitzicht om onder dergelijke omstandigheden 2000 meter voor je uit te hebben, soms met een helling van 40 graden, zal je niet helemaal bevallen. Aan de andere kant kregen we twee dagen later een prachtige poeder, na een wandeling van duizend meter naar de zadels Col de Proz en Col de Montorge en ook de allerlaatste dag onder de Matterhorn. Video: https://youtu.be/rli__NFHLgM
Rijden of abseilen
We gebruikten het touw slechts één keer gedurende de hele dag, op de eerste dag, in de Col du Chardonnet; het zadel, dat onder ideale omstandigheden rijdt, was één ijsje en hier werden redelijk betrouwbare vaste touwen geplaatst. Veel plaatsen elders op de route waren duidelijk bedekt met ijs (zonder hardajzen, dwz katten onder ski's, we zouden verdrietig zijn). Scherpere stukken worden natuurlijk op katten gelopen en met een ijsbijl stand-by. We waren verrast door het kleine aantal scheuren dat we onderweg tegenkwamen, dus ze ontmoetten elkaar niet, de gletsjer leek de hele tijd grotendeels compact vlees te zijn.
Welke kant op deze kant?
Met betrekking tot kaartmateriaal zijn er in het huidige ontwikkelde technologische tijdperk verschillende manieren om je voor te bereiden op de reis en om een veilige navigatie te hebben, zelfs als deze voor een stap niet zichtbaar is. Persoonlijk vind ik het het meest praktisch om een gpx-trektocht te uploaden naar een gedownloade offline kaart, of het nu gaat om een mobiele telefoon, gépéeska of horloge (zeker, ten minste twee). Er wordt echter elektriciteit bespaard in de huisjes, dus ze laten je meestal maar één apparaat opladen, maximaal een uur, dan gaat het zelfs uit in het huisje en ga je niet alleen naar kadibudka met een hoofdlamp … (het feit dat het papier mag niet in het „gat“ worden gegooid, maar in de mand ernaast, zodat het niet in de bergen rolt…)
Een week onderweg
Opgemerkt moet worden dat duizend hoogtemeters op de hoogte waarop we ons bewogen (dwz in zadels tot ongeveer 4.000 m boven zeeniveau), een beetje anders is dan in de lage bergen. Eindeloos trappen in de middagzon naar het Valsrey-huisje, achthonderd meter hoog, beschouw ik als de meest uitdagende klim voor mezelf. Die dag was onze totale dagelijkse limiet bijna 2000 m hoogteverschil, wat ik als grens beschouw en ik zou niet meer willen lopen, maar er zijn jagers die de hele Haute-route in twee dagen zullen afleggen.
Technische aanpassingen
De locatie van de auto aan het begin moet worden beschouwd als de eerste technische aanpassing. In een week steek je de bergen over en heb je de auto ofwel aan de start ofwel aan de finish (of je hebt twee auto's, maar je rijdt heen en terug de volgende dag). De treinoptie wordt aangeboden, maar is verrassend genoeg de duurste. Het goedkoopste en uiteindelijk het handigst was om de auto op de plaats van bestemming te laten staan en een openbare taxi te bestellen van Visp naar Argentiere, waar we de eerste nacht al veilig hadden gesteld. De foto toont de aankomst in het klooster en hospice van St. Bernard, dwz geen bruikbare weg in de wintermaanden. Maar de accommodatie daar was luxueus, geserveerd door de broeders van de Orde. De geschiedenis van het klooster is verbonden met de oorsprong van het hondenras Bernardine, volledig gefokt voor reddingsdoeleinden in de bergen.
Huisjes
Accommodatie in berghutten moet ruim van tevoren worden geboekt, op het laatste moment kunnen ze worden geannuleerd, de hutten laten het toe vanwege weersverandering. De capaciteit van de huisjes varieert nogal – van het kleine Valsrey voor amper 40 personen tot de grote Vignetten met veel toeristen en een online boekingssysteem. Er is al gesproken over elektriciteit, het idee dat je zowel je mobiele telefoon als iets anders kunt opladen, komt meer uit het rijk van dromen, guidi hebben ook prioriteit. We waren een van de weinige groepen zonder gids en we waren met z'n vijven. Het zesde lid, dat wegens ziekte afhaakte, was nog een spook bij ons, vooral in de op zijn naam geboekte berghutten (we bedanken hem nogmaals voor een vlekkeloze boeking, bier bestellen, voor iemand die er niet is, is vooral pret.)
Niet grommen in de spleet
Als ik zeg dat we al die tijd niet in het touwteam hebben gezeten, klinkt het als een totale minachting voor de bewegingsregels op de gletsjer, maar de waarheid is dat we niet de minste behoefte voelden, er waren geen scheuren langs de weg. Het was alleen mogelijk om ergens te vallen bij de afdaling naar Zermatt, waar we op één plek een verkeerde afslag maakten, het was moeilijk om niet naar de Matterhorn te staren, die zo dichtbij was dat we de individuele klimpassages van de Lion's Trail herkenden en probeerden om precies in te schatten waar (integendeel de andere kant) het op ski's naar beneden gaat.
En wat dacht je van lawines!
Lawinerugzakken hadden we met z'n drieën, drie van de vijf, als je het al hebt, heeft het geen zin om het thuis te laten. De interne indeling van de lawinerugzak en de algehele constructie van de rug is echter slechter dan bij de slimme outdoorrugzakken, om nog maar te zwijgen van het gewicht. Als je een rugzak hebt met een inhoud van 30 liter, zoals wij, zal er niet veel in passen, omdat een groot deel wordt ingenomen door airbags en cartridges. In principe heb je al je kleren de hele tijd aan en in je rugzak met katten, hardayns, een sonde en een schop. Je kunt bijna geen eten meenemen, omdat het in huisjes te koop is, dus er is een thermoskan, een apotheek, hygiënebenodigdheden in een miniatuurverpakking en een droog T-shirt om je om te kleden. Je brengt de week door in springsprongen en chateaupantoffels.
Als het allemaal lukt
Ik vraag me af welk verhaal ik aan het einde moet toevoegen, of hier, hoe Honza de ski's van de skibus in Argentiere vergat, hoe de leden van de expeditie het niet eens waren over het nut van carven, of hoe ik het meest bevroor bij de Chanrion-hut . Eigenlijk waren er verschillende gelukkige gebeurtenissen, maar het belangrijkste is dat we de hele tijd nooit een apotheek hebben gehaald en we hebben geen enkele situatie gehad waarin we dat konden.
Kilometers, hoogteverschillen...
DAG 1 – 15 km, omhoog: 1570 m, omlaag: 1197 m, Argentiere → Trient DAG 2 – 15 km, omhoog: 933 m, omlaag: 2470 m, Trient → La Fouly DAG 3 – 14 km, omhoog: 1285 m, beneden: 422 m, La Fouly → St. DAG 4 – 18 km, omhoog: 1927 m, omlaag: 1427 m, St. Bernard Bernard → Valsorey DAG 5 – 13 km, omhoog: 1024 m, omlaag: 1581 m, Valsrey → Chanrion DAG 6 – 15 km, omhoog: 1688 m, omlaag: 1044 m, Chanrion → Vignetten DAG 7 – 29 km, omhoog: 1332 m, omlaag: 2815 m, Vignetten → Zermat
Reclamefoto aan het einde
De foto komt uit de Chanrion-hut. De reden waarom ik er zoveel in heb gevroren is dat we gewoon te vroeg aankwamen en het ‚s middags of‘ s avonds niet warm was in het huisje.
Artikelen in de buurt
