Tijdschrift Tenerife en wijn

Het vliegtuig nadert de luchthaven Aeropuerto Sur. De piloot bladert gemakkelijk en snel door de How to Land-gids, en het uitzicht vanuit het raam geeft niet aan dat er wijngaarden zijn. Deze bananenplantage is overal te zien. Na een gelukkige landing is het tijd om het terrein te verkennen. Een vluchtige blik op enkele etalages suggereert dat er echt iets te proeven zal zijn van lokale wijnen. Wijnmakers laten zich bij het maken van labels ook inspireren door het symbool van Tenerife, de stratovulkaan Pico de Teide.

Vroeg in de avond in Puerto de la Cruz, het perfecte moment om je eerste ervaring met lokale wijn op te doen. Er zijn veel opties, we kiezen voor een kleine onopvallende bar in het midden. Tajinaste Tradicional, op het label van Pico de Teide en Hadinec, binnen de lokale vrij typische variëteit Listán negro. Er zijn momenteel 33 beschermde wijnstokrassen op de Canarische Eilanden, waarvan 19 wit en 14 blauw. En de eerste indruk van vandaag? Aroma van rode aalbessen en kersen, in de smaak van kruiden, kersen en hints van zwarte peper. Ingenieus.

Wanneer je voor het eerst op Tenerife bent, word je opgewonden door het apocalyptische landschap van de centrale caldera en de prachtige rotsinkepingen van het zuidelijke Teno-gebergte. Maar bij verdere bezoeken zal het noorden van het eiland, het Anaga-gebergte, u overtuigen. Het was tenslotte, vooral vroeger, een plek waar wijnstokken rijpten op de steile hellingen van de bergen en terrasvormige wijngaarden. Op weg naar Anaga stoppen we bij het uitkijkpunt Las Mercedes, vanwaar er een prachtig uitzicht is over de stad La Laguna en Pico de Teide. Bij mooi weer is het behoorlijk druk.

De toppen van Anaga zijn vaak ondergedompeld in lage wolken. We hebben het geluk dat Anaga zijn vriendelijke gezicht laat zien in de vorm van prachtige uitzichten op de ruige kustlijn vol kliffen. Als we van de bergkam afdalen naar het wijndorp Taganana, ontdekken we een oude wijngaard.

Een bezoek aan het noordelijke deel van het eiland raad ik zeker aan. Op veel plaatsen, vooral waar je niet kunt rijden, vind je een minimum aan toeristen in het anders zo drukke Tenerife. In het pittoreske dorpje Taganana kun je terecht in een van de kleine barretjes, waar je zeker lokale wijn vindt. Ze hebben hem in de mandfles. Ik zeg niet dat het een wonder is, maar het maakt deel uit van het leren hoe de lokale „garage“ smaakt. We vervolgen onze weg langs de ruige westkust naar het fantastische strand van Playa Benijo. Het is geen typisch „bad“, de golven zijn hoog en tegenstromen zijn gevaarlijk. Maar het is het waard.

We keren terug vanuit het noorden over de TF16 weg. Voor Tacoronte staat het merk „Bodegas Presas Ocampo“. Ik ken hun wijnen, dus slaan we linksaf en beklimmen een steile heuvel. Achter de wijngaarden begroet ons zoals gewoonlijk de stratovulkaan. Alle druiven worden met de hand geoogst in deze wijnmakerij, gedomineerd door rode wijnen van de typische rassen Listán Negro, Negramolle en de zeldzamere Tintilla. Ik raad aan om hun geweldige fruitwijnen te proeven, geproduceerd door de koolstofmacera­tiemethode, waarbij hele druiven onder CO2-druk in een drukvat (maceracion carbonica) fermenteren.

De volgende dag vertrokken we om het zuiden van het eiland te verkennen. Voordat we bij sommige van die wijngaarden komen, moeten we het Teno-gebergte oversteken. Vanuit Santiago de Teide leidt een smalle weg naar het Mirador Cherfe-zadel (max. 8 auto's dichtbij). Vanaf hier kun je niet alleen het prachtig ruige Teno zien, maar ook het naburige eiland La Gomera.

Via een smalle weg met veel scherpe bochten bereiken we het meest bezochte deel van Tena, het kleine dorpje Masca. Vanaf hier kun je een tocht maken door een smalle kloof naar de oceaan (hoogteverschil 600 meter). In dat geval raad ik aan om veel te drinken, het is meestal behoorlijk warm. Het is ook een aangename wandeling door het ruige terrein van het dorp, dat vol staat met subtropische vegetatie en oude huizen. In het oostelijke deel van Lomo de Masca, waar veel toeristen niet meer komen, bevindt zich een geweldige karakteristieke bar met een prachtig uitzicht op de kloof.

We gaan verder met de auto over een ruige weg door het Teno-gebergte. Er zijn talloze wandelmogelijkheden op smalle paden die leiden naar steile kloven en rotsachtige bergkammen. We herontdekken wijngaarden in de buurt van El Palmar. Er is geen wijnstokbeheer zoals we dat kennen van onze wijngaarden, alleen zoiets als „bush wine“.

Puerto de la Cruz zit vol met toeristen. Maar er is een deel, de oude, waarin het niet zo strak zit: La Ranilla. Smalle straatjes met kleine winkeltjes, bars en wijnbars. De lokale bevolking zal u graag adviseren over waar te gaan.

Als je een wat uitgebreider overzicht wilt krijgen van de lokale wijnmakerij, raad ik zeker een bezoek aan het wijnmuseum aan de rand van El Sauzal aan. Casa del Vino „La Baranda“ is een voormalige boerderij, waar u vandaag een tentoonstelling vindt die de geschiedenis van de wijnbouw en -productie naar het heden zal brengen.

Het museum heeft een restaurant, winkel en proeflokaal. Tussen 1992 en 1996 werden op Tenerife nieuwe aangewezen wijnbouwgebieden, de zogenaamde DO's, gecreëerd als maatregel tegen goedkope invoer van wijnen uit het Spaanse vasteland: Abona, Tacoronte-Acentejo, Valle de Güimar, Valle de La Orotava en Ycoden -Daute-Isora. Wijnen van alle genoemde DO kunnen worden geproefd en gekocht in de plaatselijke winkel. Na een bezoek aan het museum genieten we van een fantastisch uitzicht over de westkust van het eiland.

We brengen warme avonden door op het terras om andere dagen te plannen. Er valt nog wat te ontdekken, zowel toeristisch als culinair. Het is goed om bezoeken aan de wijnmakerij van tevoren klaar te hebben, het is goed om een bezoek telefonisch te reserveren. Soms helpt zelfs een GPS niet om de gewenste plaats te vinden.

We vertrokken weer naar het populaire Anaga in het noorden van het eiland. De nederzetting Los Batanes verrast met een rustige slaperige sfeer. De bergrug is gehuld in wolken. Ik raad zeker aan om andere plaatsen te bezoeken waar ook rust is en bijna geen toeristen: Las Carboneras, Chinamada, Taborno, Afur en het verste Chamorga. Ook hier kun je in kleine taverna's lokale wijn proeven.

Bij een bezoek aan het kleine dorpje Chinamada brengt het pad ons naar een prachtig uitzicht over de stormachtige kliffen. Vanuit het oogpunt draait het hoofd. Of zou het zijn na de lokale wijn?

Op weg vanuit het noorden gebruiken we de snelweg TF5 en verlaten deze bij El Sauzal om de wijngaarden te beklimmen naar de wijnmakerij „Bodegas Monje“. We vinden een prachtig nieuw huis met een restaurant, een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van de wijnbouw, een proeflokaal en een winkel.

Het wijnhuis beheert 17 hectare wijngaarden. Het aanbod omvat klassieke lokale variëteiten en de prijzen van flessen, afhankelijk van het jaartal, de variëteit en de verwerking, variëren van 5 EUR, maar u kunt ook specialiteiten vinden voor 400 EUR.

Gisteravond vatten we onze kennis en ervaringen nog eens samen. In het verleden zijn de wijnstokken van de Canarische Eilanden gespaard gebleven van de wijnstokplaag, alle wijnstokken hebben originele onderstammen. De temperatuur hier in wijnbouwgebieden varieert het hele jaar van 13 tot 25 graden, de bodem is vulkanisch, in veel delen worden de struiken aangetast door de zilte oceaanwind. Uit deze combinatie ontstaan mooie en typische wijnen, die onmiskenbaar zijn en men er graag naar terugkeert. Dus haast je om monsters in te pakken en proef nog steeds de lokale specialiteit – bananenwijn. Dus niet dat er bananenwijn van wordt gemaakt, het is een witte variant van Listan Blanc, maar er wordt bananensiroop aan de wijn toegevoegd. Groetjes en soms tot ziens.