San Francisco - Historische trams
De laatste handbediende trams ter wereld
Een ritje met een historische tram is een van de populairste toeristische attracties. Kabeltrams zijn een van de onafscheidelijke symbolen van de stad en vervoeren jaarlijks meer dan zeven miljoen passagiers. Hoewel trams deel uitmaken van het reguliere stedelijke openbaarvervoersysteem en deels worden gebruikt door omwonenden, zijn de meeste passagiers toeristen.
Het kabelbaansysteem van San Francisco is het laatste werkende, handmatig bediende systeem in zijn soort ter wereld. Van de oorspronkelijke ruim twintig lijnen zijn er vandaag de dag nog maar drie in bedrijf.
Het gaat niet om trams
Hoewel deze voertuigen trams worden genoemd, zijn het eigenlijk geen klassieke trams. Trams worden namelijk aangedreven door elektromotoren in de auto, terwijl deze voertuigen worden voortgetrokken door een touw dat onder de weg is geplaatst. In het Engels worden ze tenslotte kabelbaan genoemd.
Voertuigen besturen met touw
Historische auto's gebruiken voor hun beweging een touw, dat over de gehele lengte van de route in een schacht onder de weg is gespannen. Het touw wordt opgewonden vanuit een centraal gelegen machinekamer. De machinist (gripman) gebruikt de bedieningshendel om het bewegende touw te „grijpen“, waardoor de tram in beweging komt; bij het stoppen „lost“ de auto zich los van het touw en remt met behulp van de remmen. De snelheid van het voertuig wordt dus bepaald door de snelheid van de touwbeweging, die stabiel is – 15,3 km/u.
Daarom is het besturen van het voertuig op steile hellingen met veel kruispunten een grote uitdaging.
Zeer steile stukken
Sommige gedeelten zijn erg steil en als je voorin zit, houd je misschien je adem in en hoop je dat de remmen van de oude auto in orde zijn.
Handmatige voertuigcontrole
Het besturen van een voertuig is een veeleisende activiteit die ervaring, vaardigheden en fysieke fitheid vereist. De machinist heeft twee grote hendels tot zijn beschikking om de beweging van de tram bij druk verkeer in zeer steile straten in de stad te regelen. Hij verwerkt ze direct in de passagierscabine en het is daarom noodzakelijk dat de chauffeur voldoende ruimte om zich heen heeft. De bestuurdersplaats is gemarkeerd op het platform op de vloer van het voertuig en passagiers moeten deze altijd verlaten.
Eén hendel bedient de kaken die tegen de sleepkabel drukken, terwijl de andere hendel de remmen op de wielen van het voertuig bedient. De chauffeur onderhandelt met de conducteur via een kabel die de bel bedient.
Geschiedenis van de trams in San Francisco
Vanwege de extreem steile heuvels in de stad konden paardenkoetsen sommige delen niet passeren. Daarom werd besloten om de kabelbanen in gebruik te nemen.
De eerste kabelbaan ging al in 1873 van start. Het aantal lijnen nam vervolgens snel toe en bereikte al snel een totaal van drieëntwintig. Na verloop van tijd begonnen elektrische auto’s echter om operationele redenen terrein te winnen. Bovendien heeft een grote aardbeving in 1906 het kabelsysteem ernstig beschadigd. In 1912 waren er dus nog maar drie lijnen in bedrijf, en dat alleen maar omdat sommige steile hellingen niet met elektrisch aangedreven trams omhoog konden worden gereden.
Deze trajecten zouden met bussen kunnen worden gebruikt, maar uiteindelijk is besloten deze historische auto's in dienst te houden.
Tourniquets aan het einde van de lijnen
Omdat de besturing van de voertuigen slechts aan één kant plaatsvindt, is het noodzakelijk om de auto's aan het einde van de baan te keren. Deze wordt niet verzekerd door een lus zoals bij gewone trams, maar door een exacte lus, waarbij de machinist het voertuig ter plekke omdraait. Het gebeurt met de hand, wat een zeer aantrekkelijk gezicht is voor toeristen.
Lange wachtrijen wachten
Bij de eindhaltes van de tram staan vaak lange rijen toeristen die graag een ritje willen maken. Sommige toeristen proberen daarom één of meerdere stations verderop in te stappen. Het is echter niet zeker of het hen lukt om in de auto te proppen. Het kaartje kan in de auto worden gekocht.
Voertuiginterieur
Er zijn plaatsen om te staan en te zitten in het voertuig. Zitplaatsen in de lengterichting van de rijrichting en de cabine is verdeeld in een gesloten en een open platform met zitplaatsen. De rijtuigen zijn gedeeltelijk open en het weer in San Francisco is winderig, dus het is raadzaam om ook bij warm weer voldoende kleding mee te nemen.
Op een trede rijden
Trams maken een rit vol adrenaline mogelijk op de treden aan de zijkanten van het voertuig. Wees zeer voorzichtig in bochten en bij het passeren van voertuigen!
Het aantal plaatsen op de trappen is beperkt, wie het eerst komt, het eerst maalt heeft een betere positie en ervaring!
Tramlijnen
Er zijn drie lijnen in bedrijf:
Powell/Hyde Line: Verbindt de kruispunten van Powell/Market en Hyde/Beach Street
Powell/Mason Line: loopt tussen Powell/Market en Taylor/Bay.
California Line: loopt van de kruising California/Drumm naar California/Van Ness
De naam van de route staat op de zijkanten van de trams gedrukt (POWELL & HYDE, POWEL & MASSON, CALIFORNIË).
De routes Powell-Hyde (rood) en Powell-Mason (blauw) bieden je de mooiste schilderachtige ritten in San Francisco.
Op beide Powell-routes (rood en blauw) ga je met je gezicht naar het oosten gericht voor het beste uitzicht tijdens de rit.
Op de Powell-Hyde-lijn (rood) kunt u uitstappen bij wat naar verluidt de meest kronkelige straat ter wereld is: Lombard Street.
De twee hoofdlijnen – Powell/Hyde en Powell/Mason – hebben een vergelijkbare route; beide beginnen op de kruising van Powell Street en Market Street en lopen richting de baai naar het Fisherman's Wharf-gebied.
De derde lijn, die in tegenstelling tot de eerste twee niet van noord naar zuid, maar van west naar oost loopt, is Californië-Van Ness. Deze tram is omkeerbaar, dus er is geen tolweg aan het eindpunt zoals de lijnen Powell-Mason en Powell-Hyde. Deze lijn is populair bij toeristen omdat hij rond Chinatown loopt.
Tramhaltes
Elk van de historische lijnen heeft veel haltes waar u naar believen kunt in- en uitstappen. Toeristen geven er meestal de voorkeur aan om de hele route te rijden en bij de eindhalte op te stappen. Trams zijn vaak zo vol dat je zelden opstapt bij de haltes onderweg.
Welke lijn is het meest interessant voor toeristen?
De rode lijn Powell-Hyde is waarschijnlijk het meest interessant vanuit toeristisch oogpunt, en ik raad aan om bij de eindhalte te beginnen, waar een unieke tramtolweg is. De wagens erop worden handmatig door menselijke kracht aangedreven. U zult waarschijnlijk enkele tientallen minuten in de rij staan voor een ritje, maar u zult zeker een ritje krijgen. Het instappen bij andere haltes is afhankelijk van de bezetting van de passerende tram en het kan voorkomen dat u nergens kunt instappen.
Voor het beste zicht op de baai is het een goed idee om aan de oostkant te blijven nadat u in de auto bent gestapt (geldt voor de lijnen Powell/Mason en Powell/Hyde) – dat wil zeggen aan de rechterkant als u vanuit het centrum richting de baai rijdt. en naar links als u in de tegenovergestelde richting reist.
Powell stopt
Voor toeristen is het waarschijnlijk het beste om op de tram te stappen bij de Powell-halte, die direct naast de metro-uitgang ligt. Maar je moet voorzichtig zijn en op de goede lijn komen, want zowel de rode lijn als de blauwe lijn vertrekken vanaf daar.
Hoeveel kost een tramrit?
De prijs van een enkel kabelbaankaartje is 8 USD. Het is mogelijk om een dagkaart te kopen. Het is niet goedkoop, maar het is zeker de moeite waard.
Artikelen in de buurt
Giga-lijst: San Francisco - wat te zien
San Francisco wordt als de mooiste beschouwd Lees verder
