Artikel Alcatraz
Amerika's meest beruchte gevangenis
Alcatraz is een klein eiland in de Baai van San Francisco dat bekend staat als gevangenis voor de ergste criminelen van de Verenigde Staten. Vanwege zijn bekendheid is deze gevangenis ook in verschillende bekende films verschenen.
In het midden van het eiland werd in 1910–1912 een groot gebouw gebouwd dat dienst deed als militaire gevangenis op de plek naast een fort uit het midden van de 19e eeuw. In 1934 werd de gevangenis overgenomen door het Federal Bureau of Prisons, opnieuw opgebouwd en vervolgens omgebouwd tot een maximaal beveiligde gevangenis. Hier werden de gevaarlijkste criminelen van het land ondergebracht. De gevangenis stond bekend om zijn strikte discipline en barre omstandigheden. De gevangenen waren geïsoleerd van de buitenwereld en stonden onder voortdurend toezicht
De gevangenis was in gebruik tot 1963 en in die tijd passeerden meer dan 1.500 gevangenen de gevangenis. De beroemdste gevangenen van Alcatraz waren Al Capone, Robert „Birdman“ Stroud en George „Machine Gun“ Kelly.
Een rondleiding door de beroemde gevangenis
Tegenwoordig is Alcatraz een toeristische trekpleister met miljoenen mensen die het elk jaar bezoeken. De gevangenis is dagelijks geopend van 9.00 uur tot 17.00 uur en ondanks de toegangsprijs van $ 45, is er zo'n vraag om te bezoeken dat tickets van tevoren moeten worden gereserveerd.
De reis naar Alcatraz begint bij pier nummer 33, waar de haventerminal zich bevindt. Van daaruit worden bezoekers per boot naar het eiland vervoerd. De vaartocht is nog geen drie kilometer lang en duurt ongeveer 15 minuten. Na aankomst op het eiland kunnen toeristen vrij rondlopen op het eiland en de gevangenis en de hele campus bekijken. Er wordt gebruik gemaakt van individuele audiogidsen om hen een goed beeld te geven van het leven op het eiland. Het is een geweldige manier om meer te weten te komen over de geschiedenis van de gevangenis en de levens van zowel de gevangenen als de bewakers.
In Alcatraz heerste een zeer streng regime dat werd afgedwongen met harde straffen, en veel gevangenen vergeleken hun verblijf hier met de hel. In het Amerikaanse gevangenissysteem was het motto: „Breek de wet en je gaat naar de gevangenis, overtreed de gevangeniswet en je gaat naar Alcatraz!“ Gevangenen hadden recht op voedsel, kleding, onderdak en medische zorg. Al het andere werd beschouwd als een voorrecht dat ze moesten verdienen.
Een groot gevangenisgebouw
Het hoofdgebouw van de gevangenis bestaat uit vier cellenblokken, een eetzaal, een keuken, een controlekamer, de kantoren van de bewakers, een bezoekkamer, een bibliotheek en andere hulpruimten. De cellen werden drie verdiepingen boven elkaar geplaatst. In de kelder zijn douches, kleedkamers en opslagruimten en op de bovenverdieping bevond zich een gevangenisziekenhuis. Er waren in totaal 336 cellen, maar die waren nooit allemaal bezet. Het gemiddelde aantal gevangenen was 260.
U kunt vrij door de meeste gebouwen lopen, luisteren naar de vertolking via een geleende koptelefoon en zelfs enkele gevangeniscellen betreden.
Kleine cellen
Om veiligheidsredenen zijn de cellen zo gebouwd dat geen enkele aan de buitenmuur grenst. Elke cel was bedoeld voor slechts één gevangene en had een afmeting van 2,7 × 1,5 meter. Het hele voorste gedeelte dat naar de gang was gericht, was zonder muur, alleen afgesloten door een massief traliewerk. Er werd een eenvoudig bed geplaatst zodat het hoofd vlak naast de tralies lag, zodat de gevangenen ook 's nachts gemakkelijk in bedwang konden worden gehouden. Naast het bed stond een tafeltje met een zitje en tegen de achterwand was een toilet met een wasbak en planken. Er was hier ook een kleine ventilatieschacht, maar die kon de sterke geur van het toilet, dat doorspoelde met zeewater, niet voorkomen.
Eetkamer
Aan de noordwestkant van het gebouw bevindt zich een eetkamer met een keuken. De grote eetzaal was een van de weinige plekken waar de gevangenen elkaar konden ontmoeten. Interessant is dat de kwaliteit van het eten hier naar verluidt erg goed was en dat de gevangenen zoveel voedsel mochten eten als ze wilden. Er werd gezegd dat het was om een gevangenisoproer te voorkomen. Toch was het niet altijd mogelijk om rellen te voorkomen. Verschillende bewakers werden daarbij zelfs gedood.
Er werd drie keer per dag eten geserveerd en aan het einde van elke maaltijd van 20 minuten in de kantine werden vorken, lepels en messen op tafel gelegd en zorgvuldig geteld om er zeker van te zijn dat niets als een potentieel wapen werd beschouwd. De kantine was vanuit veiligheidsoogpunt een risicovolle plek, dus er waren traangastanks aan het plafond bevestigd die op afstand konden worden geactiveerd als de gevangenen in opstand kwamen of probeerden te ontsnappen. Uit veiligheidsoverwegingen werd voor de eetkamer een metaaldetector geplaatst.
Aan de muur zien we nog het ontbijtmenu van 21 maart 1963, de dag dat de gevangenis werd gesloten en de laatste gevangenen naar andere voorzieningen werden overgebracht. Het menu bevatte ontbijtgranen, gestoomde volkoren, roerei, melk, gestoomd fruit, toast, brood en boter. Er waren tafels en banken, elk voor zes personen. Deze worden tegenwoordig echter vervangen door een tentoonstelling met foto's en verhalen van de beroemdste gevangenen.
Gevangenisonderbrekingen
Gelegen op een eiland in het midden van de koude wateren van de Baai van San Francisco, was het bijna onmogelijk om uit de gevangenis te ontsnappen. Toch probeerden in totaal 34 waaghalzen het. Twee van hen zelfs twee keer. Over het lot van vijf van hen is niets bekend, aangenomen wordt dat ze zijn verdronken. De anderen werden allemaal gepakt.
Een deel van de tentoonstelling is gewijd aan de curieuze ontsnappingsmethode van de drie gevangenen. In de nacht van 11 juni 1962 plaatsten drie gevangenen papieren modellen van hoofden in hun cel, kropen door gaten die uit de cellen waren gegraven in de ventilatieschacht, klommen op het dak en daalden via de schoorsteen buiten het gevangenisgebouw af. Vandaar kropen ze aan land. Hier zetten ze een geïmproviseerd vlot op het water, dat ze hadden gemaakt van rubberen regenjassen, en zetten koers. Sindsdien zijn ze niet meer gezien. Een speciaal deel van de tentoonstelling is aan deze ontsnapping gewijd, inclusief de mogelijkheid om de cellen van de vluchtelingen te zien met modellen van hoofden en gaten in de muren.
Een enorm meeuwennest
Op de zuidelijke helling van het eiland, een voormalige showtuin, tegenwoordig een uitgestrekt broedgebied voor vogels, die dankzij de afwezigheid van roofdieren een ongestoord paradijs hebben. Het is de thuisbasis van een van de grootste meeuwenkolonies aan de kust van Noord-Californië.
Indiase bezetting van het eiland
Een enorm met de hand gekrabbeld bord „Indian Land“ is boven de haven te zien. Het is een herinnering aan een interessante episode in de geschiedenis van het eiland. In november 1969 bezette een groep Indiërs het eiland en stelde een aantal eisen aan de regering. De Indianen waren van verschillende stammen en hadden verschillende eisen. Sommigen eisten de terugkeer van het eiland Alcatraz, dat in het verleden traditioneel Indiaans grondgebied was. Anderen eisten het recht op zelfbeschikking en de teruggave van andere Indiase gebieden. Indiërs eisten ook een einde aan de discriminatie van Indiërs door de Amerikaanse regering. De Indiase bezetting van Alcatraz duurde 19 maanden en werd pas beëindigd na tussenkomst van de politie.
Artikelen in de buurt
Giga-lijst: San Francisco - wat te zien
San Francisco wordt als de mooiste beschouwd Lees verder
