Reisverslag Roemenië Express - 3

Woensdagochtend vertrek ik om 9 uur met de IR-trein naar Sighisoara (Segešvár). Het duurt meer dan 2 en een half uur en ik moest 40 RON inzetten voor een ticket. Ik kom aan bij een klein treinstation in een stad met 28.000 inwoners. In de beschrijving van de monumenten van het land staat het op nummer één in de TOP 10. Het staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Voor het station staat een monument voor een smalspoor locomotief die in het gebied werd ingezet. Ik ga naar het centrum langs de Strada Garcia. Nog voor de rivier de Tarnava staat de prachtige kathedraal van de Heilige Drie-eenheid, geopend in 1937 en gebouwd in de neo-Byzantijnse stijl. Ik steek de rivier over en bereik het historische stadscentrum. Strada Tumului stijgt naar de poort naar het stadscentrum. Ik loop onder de klokkentoren door met een speciale astronomische klok, de toren is gebouwd in de 14e eeuw en vervolgens verhoogd in de 17e eeuw. De cijfers van de astronomische klok vertegenwoordigen zowel de dagen van de week als de goden, planeten en metalen. Je kunt de toren beklimmen, vroeger was het ook belangrijk als brandwacht. Voor mij staat de kloosterkerk, de overblijfselen van een klooster, dat in 1289 werd gesticht en aan het einde van de 19e eeuw werd verwoest. Achter de kerk staat een buste waarop bijna alle bezoekers van de stad zijn gefotografeerd, namelijk de Walachijse prins Vlad III Tepeš. Daarachter staat het gemeentehuis en als je naar het terras bij de muren gaat, heb je een mooi uitzicht over de stad. Ze besteden hier de nodige aandacht aan „Vlad“, want zijn vader Vlad II was hier als gouverneur van Transsylvanië en Vlad III werd hier in 1431 geboren. Er is een gedenkplaat op het huis waar deze gebeurtenis zou plaatsvinden. Vanaf hier loop ik gewoon een klein steegje in en ik ben gevestigd op Piata Cetatii, dat is een klein plein en een soort centrum van cafés, pubs en souvenirwinkels. Na Strada Scolii kom ik bij een ander bezienswaardigheid, de overdekte houten trap uit 1654. Het oorspronkelijke aantal van 300 treden is in de loop der jaren verminderd en er zijn tussenliggende platforms gebouwd die ons naar de evangelische kerk zullen leiden die is gewijd aan St. Nicholas, die 180 jaar in fasen werd gebouwd. Vanuit de kerk is er weer een mooi uitzicht over de stad. Ik kan alleen maar ronddwalen in de kleine straatjes van de stad die in de 12e eeuw door de Transsylvanische Saksen werd gesticht. Rondom het historische deel zijn muren bewaard gebleven met verschillende torens vernoemd naar de ambachtsgilden, zodat we bijvoorbeeld een kleermakerstoren of een touwtoren kunnen vinden. Er wacht me nog een verrassing voor de katholieke kerk uit 1895. Er is een gedenkteken voor een andere belangrijke inwoner van de stad, de Hongaarse dichter Sándor Petöfi, die hier stierf. Ik kom net aan op een moment dat er een groep toeristen is en een gids iets van zijn set op muziek zingt. Hoewel ik geen woord versta (het is in het Hongaars), laat de stem van de gids, die zeker getraind is en de akoestiek met de kerk achter me, me niet naar het einde luisteren. Langzaamaan is het tijd om te vertrekken, ik spring nog even naar het plaatselijke Kaufland om te winkelen en rond de reformatorische kerk uit 1888 keer ik terug naar het station. Deze keer ga ik met de persoonlijke trein. Er komt een elektrische locomotief met één wagon aan en ik moet mijn medepassagiers kiezen, omdat velen van hen geen vertrouwen wekken en ik herinnerde me een beetje van de nachtsneltreinen naar Slowakije en hun personeel. Onderweg speel ik nog eens na wat ik heb gezien en ik raad iedereen een bezoek aan deze stad echt aan. Sibiu wacht de volgende dag op me. De reizigerstrein doet hier bijna 4 uur over 150 km. Hoewel de moderne Desiro-motoreenheid, bekend van Duitse circuits en hier en daar van ons, arriveert, maar waarschijnlijk heeft zich een nieuwe sport in de regio verspreid, waarbij objecten op de relatief grote ramen van deze eenheid worden gegooid, dus elk ander raam heeft een grote barst , die alleen is bedekt met tape. . Sibiu (Tsjechisch: Sibiň) is een grote stad, hier wonen bijna 150.000 inwoners, sinds de stad zie ik dat we anders passeren, de smalspoorlijn passeren en oversteken. Dit zijn de overblijfselen van een spoor dat ooit naar Sighisoara leidde, tegenwoordig slechts ongeveer 5 kilometer lang gedeelte met museumverkeer. Helaas heeft het in Roemenië sinds de revolutie een grote stap gezet in modernisering en constructie, maar mede hierdoor zijn een aantal interessante historische spoor- of tramactiviteiten snel verdwenen. Sibiu is ook verbonden met zo'n uitsterving, van daaruit leidde het spoor naar het dorp Rasinari, waar de oude trams op de spoordriehoek draaiden. Ik heb ongeveer 2 uur om de stad te verkennen. Vlak naast het station passeer ik de rooms-katholieke kapel van het Heilig Kruis. Na het oversteken van de hoofdweg, die ik trouwens op de eerste dag in Roemenië aankwam, is er nog een tribune van dezelfde kerk, dit keer de kerk en het klooster van St. Ursula. Ik blijf het zien op het Piata Mare-plein, dat al het stadscentrum is, met het stadhuis, het Brukenthal National Museum met een belangrijke collectie schilderijen in het barokke Brukenthal-paleis, de rooms-katholieke kerk van St. Trinity (ten tijde van mijn bezoek deels onder steigers) en het gemeentehuis waar je ook toeristische informatie vindt. Maar ik vroeg tevergeefs om een stempel voor de wandrbuch. Op het plein vond een tentoonstelling van enkele metalen creaties plaats en de constructie van het podium suggereerde de transformatie van het plein in een culturele stand. Het was genoeg om door de doorgang bij de kerk te gaan en ik kom bij andere attracties. Aan de ene kant is het een gotische evangelische kerk van het Heilige Kruis gebouwd en herbouwd van 1371 tot 1520 toen het voltooid was en aan de andere kant een ander Piata Mioa-plein met een grote toeristische attractie „Lies“-brug, de oudste gietijzeren brug in Roemenië uit 1859. Er zijn drie legendes aan verbonden uit verschillende periodes. Ook zijn er twee etnografische musea op het plein en zijn er boekenmarkten. Er is ook een stadhuistoren uit de 13e eeuw, die kan worden beklommen voor uitzicht over de stad. Ik vervolg mijn weg langs Strada Nicolae Balcescu, een voetgangersgebied met veel restaurants, cafés en winkels. Twee straten verder is de Orthodoxe Kerk van de Heilige Drie-eenheid, geopend in 1906, aan de bouw waarvan ook keizer Joseph I heeft bijgedragen. Nogmaals, slechts een blok en ik sta bij de kerk van St. John, waarnaast er is een boekencafé. Door het park met veel beelden kom ik bij de straat „Pevnostní“ (Strada Catetea) met de resten van de muren en drie torens, gebouwd in de jaren 1357 – 1366, een timmerwerk-, keramiek- en geweertoren. Tussen de muren bevindt zich het gebouw van de Siberian Philharmonic en het Museum of History. Aan het einde van de straat staat een bastion genoemd naar de toenmalige burgemeester Peter Haller en gebouwd in het midden van de 16e eeuw. En hier ga ik langzaam terug naar het station. Ik registreer nog steeds de synagoge op de straat van de Grondwet en loop langzaam naar het station. Na een tijdje zwaait de motor langzaam naar Fagaras, maar pas in de volgende aflevering.

Prachtige kathedraal in Sighisoara gebouwd in neo-Byzantijnse stijl

De geboorteplaats van de wrede heerser van Walachije trekt nog steeds veel toeristen.

Prachtig gerenoveerde huisjes aan het plein, waar traditionele boekenmarkten plaatsvinden

Het museum is gehuisvest in het belangrijkste barokke gebouw in Transsylvanië – Brukenthal Palace