Reisverslag Roemenië Express - 1

Toen ik besloot naar Roemenië te gaan, vroeg ik me af wat ik wist over dit land en wat ik moest zien. Ik wist zelfs dat de hoofdstad Boekarest was met het paleis van dictator Caucesco, dat Constanta en Mangalia aan zee lagen, en dat er in de Karpaten een paar kastelen en kastelen waren die de moeite waard waren. Ik wilde oorspronkelijk in Boekarest worden ondergebracht en vandaar vertrekken, maar na het bekijken van de TOP Roemeense bestemmingen op internet, koos ik Brasov als uitvalsbasis, vanwaar er 7 attracties uit de TOP 10 op rijafstand zijn (tot 150 km ). Het hostel op ongeveer 2 km lopen van het centraal station kostte me 9 € per nacht, het was een kamer met 4 bedden en een eigen badkamer, waar ik het hele verblijf, dat wil zeggen van maandag tot vrijdag, helemaal alleen was. En nog een ding was gelukkig voor mij, aangezien de groene vervoerder op dat moment nieuwe routes naar Roemenië introduceerde tegen speciale prijzen, kostte een reis van elf uur vanuit Boedapest me € 6 (zelfde terug). Roemenië is een land van de Europese Unie (buiten het Schengengebied), waar bijna 20 miljoen mensen wonen, het gebied is ongeveer 3 keer groter dan Tsjechië. De Roemeense leu (internationale aanduiding RON) wordt hier gebruikt voor betaling, die ook kan worden verkregen in sommige Tsjechische wisselkantoren (juni 2018 voor 5,6 – 5,8 CZK). In Roemenië is het een beetje goedkoper dan in ons land, vooral accommodatie, maaltijden, passagierstreinen, maar iets is duurder, bijvoorbeeld, twee verdiepingen van Peléš Castle kost je bijna CZK 350, Bran Castle tot CZK 230. Roemenië heeft uitgestrekte bergen en prachtige natuur, helaas, aangezien ik alleen reisde, riskeerde ik geen solo-tochten door de bergen, dus uiteindelijk was mijn plan om belangrijke monumenten te bezoeken: Brasov, Bran, Rasnov, Boekarest, Sigishoara, Sibiu, Fagaras , Sinania met de kastelen van Peles en Pelišor en Busteni met het kasteel van Cantacuzino. Wat betreft de veiligheidssi­tuatie, pas op voor zakkenrollers en ook een groot aantal zwerfhonden wordt gealarmeerd. Op deze reis heb ik ze echter eigenlijk niet ontmoet, ze verplaatsen zich niet in de stadscentra, ik zag er een paar vanuit de trein op kleinere haltes, maar het is moeilijk te zeggen of het echt zwerfhonden waren of gewoon lokale vrij rennen. Op maandagochtend, in de vroege ochtenduren, rijden we na een formele documentcontrole Roemenië binnen. Ik heb nog een relatief lange reis van bijna 500 km voor de boeg. De kwaliteit van de wegen is echter veel verbeterd, dus we komen zonder problemen rond 9 uur aan op het Bartolomeu busstation in Brasov. Net zoals je een goedkoop ticket of accommodatie kunt krijgen, zijn er dingen waar je echt geluk mee moet hebben. Helaas kwam de voorspelling uit dat het maandagochtend in ieder geval in de ochtend over het hele gebied gaat regenen. Nou, misschien wordt het dan beter. Het busstation van Bartolomeu, van waaruit vooral internationale en langeafstandsver­bindingen zijn, ligt op ongeveer 3 km van het centraal station, dus ik kies voor het openbaar vervoer. Omdat het een doordeweekse dag is, koop ik een kaartje bij de voorverkoopkraam in het stationsgebouw. Voor 4 RON een kaartje voor 2 ritten dat maximaal 40 minuten geldig is. Lijn nr. 28 rijdt met tussenpozen van 15 minuten en brengt me naar het treinstation van Brasov. Het is vrij gemakkelijk om een bagageruimte te vinden en voor 10 RON vertrouw ik de rugzak toe aan de dame bij het raam. Direct naast het station is een groot warenhuis, waar slechts een kruidenierswinkel en ongeveer 30% van de bedrijfsonderdelen actief zijn, en verder staat het leeg. Ik ga terug met lijn 28, maar niet naar Bartolomeu, maar ik stap twee stations eerder uit, bij het stadion, waar ik ongeveer 200 meter te voet ga naar Autogara 2 (busstation 2) vanwaar er elk uur een bus naar Bran Castle gaat .

Het kaartje voor 8 RON wordt mij door de chauffeur in de bus verkocht en we vertrekken in zuidelijke richting. Ik kijk verdrietig naar de ruitenwissers die druppels van de voorruit van het voertuig proberen te krijgen, 's middags zou het beter moeten zijn, dus misschien … Zo ziet het er nog niet uit in Rasnov. Het is maandag en Kasteel Bran gaat op deze dag open, maar pas om 12 uur. We komen aan in het dorp en buiten miezert het. Mijn idee dat wie er maandag in juni naar kastelen zou gaan, het over zal nemen als ik de oversteek van de weg deel met zo'n 200 andere toeristen van de Aziatische afstanden, uitgerust met selfiepalen. Nou, dit kasteel in Roemenië is ongeveer zoals Karlštejn in Bohemen. Ik sluit me gehoorzaam aan bij de visie dat ik waarschijnlijk mijn programma zal moeten inkorten. De Heer aan de kassa praat lang over iets, vraagt hij, denkt hij, maar als hij is ingecheckt, beweegt de rij door zo'n 50 mensen die hem volgen. De kassa van het kasteel is gesloten, de cheque is ook beschikbaar, dus je kunt niet rechtstreeks naar het kasteel zonder kaartje. Ik laat 40 RON achter aan de kassa in ruil voor een kaartje en begin te klimmen naar de ingang van het gebouw. Hier heb ik weer een rij, mensen staan op lange smalle trappen waarachter nog tourniquets zijn, waar het kaartje aan de lezer moet worden vastgemaakt en we gaan naar binnen. De tour is zonder gids, fotografie is inbegrepen. Voor me staat een Russische expeditie met een eigen gids, dus ik zal in ieder geval iets uit de uitleg vastleggen, anders staat in elke kamer een beschrijving van de tentoonstelling in het Roemeens en Engels. Trouwens, in Roemenië kun je op zijn minst gemakkelijk praten in toeristische plaatsen en op het spoor. De belangrijkste attractie van bezoekers van het kasteel is de wrede heerser Vlad III Dracula, die ik Bram Stoker plaatste in mijn roman Graaf Dracula. Hoewel het helemaal niet zeker is of de heerser hier ooit heeft verbleven, vinden duizenden toeristen van over de hele wereld dat helemaal niet erg en bezoeken dit monument, dat tegenwoordig in groten getale toebehoort aan de Habsburgers. Het was oorspronkelijk een stenen fort. En een kleine opmerking, ik raad een bezoek af aan mensen die lijden aan claustrofobie, omdat sommige plaatsen echt maar voor één persoon begaanbaar zijn, zoals de trap van de eerste naar de derde verdieping, die zich binnen de tour bevindt. Het is waar dat het kasteel er een beetje eng uitziet, de ramen in de toren met een schuin dak lijken van veraf op de ovendeur. Na ongeveer een uur cirkelen ga ik naar buiten, als je het kasteel als dominant wilt vastleggen, kun je foto's maken vanaf de weg vanuit het dorp of je kunt de heuvel met het kasteel omzeilen en een foto maken vanaf de andere kant. Hier kwam ik ook een wegwijzer tegen die naar de lokale bergen leidde, zoals ik zou willen lopen, maar helaas. Het Rasnov-fort (lees Rišnov) wacht op mij de volgende plaats.

Ik neem de bus richting Brasov, maar stap na ongeveer 10 km uit in het centrum van bovenstaand dorp. Welnu, het is bijna onmogelijk om over te steken, de grote inscriptie van het dorp gedrukt in enorme witte letters die op de heuvel boven de stad uittorent en 's nachts schijnt, kan niet over het hoofd worden gezien. Ik ga het plaatselijke fort beklimmen. Vanuit de bus loop ik eigenlijk de enige lokale historische straat in de Republiek naar de evangelische kerk op het Unirii-plein. Vanaf hier kun je iets tussen de kabelbaan en de lift naar het fort, een hut die langs de sporen loopt, maar ik loop. Het regent niet meer, dus wat. Ik vervolg de weg die naar het bergdorp Poiana Brasov leidt, waar ik na ongeveer 700 meter een parkeerplaats tegenkom. Hier is de tweede optie om omhoog te klimmen met een trein die aan een tractor is vastgemaakt. Die 500 meter bergop kan ik alleen aan. Ik passeer een andere lokale attractie – een dinosauruspark en klim hoger en hoger naar het fort. Entree is 12 RON. Het fort werd in de 13e eeuw gebouwd om vanuit het zuiden te verdedigen. Het werd slechts één keer veroverd door gebrek aan water in 1612. Daarom werd er vervolgens een 146 meter diepe put gegraven. Het fort is zo gebouwd dat de lokale bevolking hier kon wonen in geval van gevaar. Er was een school en een kapel. Momenteel is er een museum over de lokale geschiedenis, dat laat zien hoe de lokale bevolking leefde. Er is ook een tentoonstelling die het toerisme in Roemenië documenteert, de korrelige foto's tonen reisscènes uit het communistische tijdperk, er is ook de lokale dictator Ceaucescu en advertenties voor toeristische bestemmingen uit het verleden. Er zijn ook behoorlijke uitzichten vanaf het fort, dat helaas nog enigszins beperkt was na de opstijgende mist van de lokale beboste bergen door de regen. Ik ga dezelfde weg terug terug, maar deze keer kies ik de trein voor de reis naar Brasov. Ik dacht oorspronkelijk dat de lijn Braşov – Zarnesti, waarop Rasnov zich bevindt, geen verkeer meer heeft, maar meerdere keren per dag rijdt hier de particuliere vervoerder Regio Calatori met oude Franse auto's. Tickets worden gekocht op het station en de prijs naar Brasov is 3,90 RON. Wees voorzichtig onderweg, de treindeuren zijn meestal open tijdens de reis (maar bijna overal op de Roemeense spoorwegen) omdat de lokale bevolking onderweg graag rookt op de waypoints. Na ongeveer een half uur kom ik aan in Brasov, pak mijn rugzak en ga naar de accommodatie, het regent niet meer, dus ik kies mijn eigen weg. Ik blijf en Boekarest wacht morgen op me. Dusver …

Toeristen bekijken de binnenplaats vanaf verschillende verdiepingen van het kasteel.

Een van de kamers van het sightseeingcircuit

Het is bijna onmogelijk om de stad Rasnov over te steken (tenzij er mist is). Het bord boven de stad is in de verre omgeving te zien.

Het enorme fort beschermde tegen invasies vanuit het zuiden.

Uitzicht op de stad vanaf het fort.