Een wandeling door het Bucegi-gebergte

Onze reis begint in de stad Bușteni, vanwaar het mogelijk is om de kabelbaan naar Babele te nemen. Na het wachten op de wachtrij, een snack en één keer voeren van een zwerfhond, was het onze beurt. We kregen te horen dat de eigenlijke rit met de kabelbaan een ervaring is, wat werd bevestigd toen we de bejaarde kabelbaan zagen.

Nadat we de kabelbaan in goede gezondheid hebben overleefd, kunnen we beginnen te genieten van de schoonheid van het plateau. De eerste stappen leiden naar rotsformaties.

We kunnen de formatie die het hele gebied zijn naam gaf, namelijk rotssponzen, niet weglaten. Alle lokale rotsformaties zijn het resultaat van natuurlijke erosie.

We vertrokken langs de blauwe weg voor een klein circuit rond het gebied, naar de Caraiman-hut. Onderweg hebben we prachtige uitzichten op het plateau en de naderende wolken.

Ondanks de enorme wachtrijen voor de kabelbaan en dus de voldoende toestroom van mensen gaan we alleen. Er is zo'n rust dat we een gems ontmoeten die een paar minuten bij ons blijft en dan vertrekt.

Hoewel we het blauw volgen, zijn de markeringen overal hetzelfde rood. De reis begint de vorm aan te nemen van typisch Roemeense routes. Volgens de beschikbare informatie is dit echter een van de betere. We gaan verder de wolken in.

Plots komt de wolk op en zien we de bestemming van onze reis. Het Kruis van Helden, onder de Caraiman-piek, meet 36 meter en is een staatssymbool dat van veraf zichtbaar is.

Vanaf het kruis is er een prachtig uitzicht over de vallei. Het Bucegi-massief rijst imposant op als een muur. Beneden ons ligt de stad Bușteni vanwaar we vertrokken.

We denken na over waar we heen gaan en ons doel is Co vrchtila-heuvel met een zender.

We houden altijd van mooie bloemen. Een van de beste ontdekkingen uit de wereld van de flora was de vondst van Edelweiss.

We naderen de berg Coștila. We gaan weer helemaal alleen in de wolken. Af en toe is er een barst met een beetje zonneschijn. Het is zo stil dat we het geluid horen van de vleugels van vogels die over ons heen vliegen.

De meer bekwame van ons gingen een langere route naar de Omu-hut, die we pas na een tijdje zien, als de wolken het toelaten. Het weer wordt slechter, het is tijd om terug te gaan naar de kabelbaan.

Het regent nog niet terug in de stad, dus we verkennen de lokale schoonheid. Bușteni heeft, zoals elke goede Roemeense stad, een klooster dat bezocht kan worden, maar er is een verbod op fotografie. De regen heeft de vallei bereikt, het is tijd om de lokale patisserie te proberen.