Rijden door Ronda Canyon

In Gilgit duurt het even voordat een kleine minibus vol is met bagage en drie passagiers in de tweezitter (een lelijke Pakistaanse specialiteit). Daarna gaat het 11 km verder naar het zuiden, waar het aansluit op KKH en dan nog eens 27 km stroomafwaarts van de Gilgit-rivier tot de samenvloeiing met de Indian. Hier, met uitzicht over een relatief dunne brug, steekt hij de Gilgit-rivier over en gaat langzaam over in de Ronda-canyon langs de dorre vlakte. Vanaf deze vlakte is er een absoluut geweldig uitzicht op Nanga Parbat, dat zeven kilometer boven de omgeving uitsteekt. Je mag echter niet met een foto van hoge kwaliteit in een bus rijden en het is ideaal om een lang glas te hebben. De tweede attractie van deze plaats is dat de samenvloeiing van de Indiaan met de rivier de Giglit wordt beschouwd als de plaats waar de drie hoogste bergen van de wereld samenkomen – de Himalaya, Karakoram en Hindu Kush.

Na slechts een paar honderd meter rijden door de canyon zijn de vooruitzichten totaal anders dan voorheen. Ten eerste gluurt de gletsjerrug van de berg Haramosh I (7.406 m boven zeeniveau) naar de horizon / nl. de inleidende foto van de fotoreportage /, zodat over een tijdje de kloof ongelooflijk versmald zou zijn en Indus zou brullen in een trog van slechts enkele meters breed.

Bijna altijd dramatische landschappen – dit is het eerste dat in je opkomt als je enkele uren door de kloof rijdt. Direct vanaf de rivier zijn er honderden meters tot kilometers rotswanden, moedig gebouwde bruggen met paden die naar afgelegen dorpen leiden. Waar ook maar een beetje water is, is er een ingenieus irrigatiesysteem dat groen leven brengt in deze bergwoestijn.

Als je bijvoorbeeld de brede en vredige vallei van de Indus kent, ergens in de buurt van Leh in Ladakh, zou je nauwelijks denken dat het nog steeds dezelfde rivier is die door de bergen stroomt.

Vanuit sommige gezichtspunten is te zien dat men hier zelfs op ondenkbare plaatsen velden heeft weten aan te leggen.

Het leven stroomt hier vrij langzaam, de dorpen hebben altijd maar een paar hutten en een paar velden en fruitbomen.

Ongeveer halverwege stoppen de meeste minibussen voor een drankje bij een buffet bij de brug over de rivier de Sta, die ook behoorlijk wild is. Het lijkt misschien niet zo, maar deze vallei een paar kilometer stroomopwaarts wordt behoorlijk breder en er is een grote oase en het dorp Stak. Nog verder in de vallei ligt de gletsjer van Mount Haramosh.

Sommige landschappen lijken niet eens van onze planeet te komen.

De weg zelf is een relatief behoorlijke asfaltweg, natuurlijk op veel plaatsen verwoest door frequente aardverschuivingen.

Na 6–8 uur, afhankelijk van de wegomstandigheden en de snelheid van uw chauffeur, nadert u langzaam Skardu – de Pakistaanse klimmetropool.