Rijden op de Deosais-vlaktes

De grootste toeristische attractie van heel Skard in de zomer was Lake Satpara (soms geschreven als Sadpara), dat slechts vier kilometer ten zuiden van de stad ligt, dus het is ook te voet bereikbaar, niet alleen als onderdeel van een jeeptour door de Deosais-vlaktes . Helaas verdwijnen met de rijzende dam van de dam het fotogenieke eiland midden in het meer en de omringende groene oase. Toch is het nog steeds een erg leuke plek om te stoppen.

Dankzij het steeds toenemende elektriciteit­sverbruik in Skard en omgeving, wordt de dam van het meer voortdurend groter en neemt het vermogen van de waterkrachtcentrale toe. Helaas heeft dit een nadelig effect op de omgeving van het oorspronkelij­ke meer.

Er is een klein parkwachtershokje aan de zijvallei, waar de toegang tot Deosais National Park wordt betaald.

Vanaf de checkpoint gaat de weg omhoog en vanaf de kaap is er een prachtig uitzicht op het pittoreske dorpje Satpara omgeven door een groene oase.

Op korte afstand is misschien een nog mooier uitzicht over de hele vallei en het meer Satpara in de verte.

Op een uur rijden van het controlepunt begint de kloof zich samen te klemmen en gaat de kwaliteit van de weg achteruit. Aan het begin van de zomer verschijnen hier de eerste sneeuwvelden (relatief laag).

Sommige passages van de canyon zijn echt pittoresk – een kristalheldere rivier die door de woestijn stroomt, maar met toenemende hoogte steeds groener rotsachtig landschap. Een van de bergen die de Deosais-vlaktes bestrijken, gluurt al naar de horizon. Van sommige van deze bergen zijn zeer weinig bekende, maar nog interessantere uitzichten in de verte van de hele hoofdkam van Karakoram, inclusief K2, Broad Peak, Gasherbrum, Masherbrum en vele andere fantastische bergen.

Pakistaanse wegwerkers hebben hier het hele jaar veel te doen. De weg is regelmatig bedekt met kleinere of grotere aardverschuivingen van de omliggende hellingen. Roofzuchtige zijstromen kunnen vaak een flink stuk van de weg „opeten“ tijdens de frequente snelle maar zware stormen.

Sommige passages van de weg op hogere posities doen een beetje denken aan de beroemde doodswegen – een smalle weg en daaronder een helling in de rivierbedding of gemalen sneeuwverstui­vingen.

De canyon eindigt en terugkijkend zie je de besneeuwde toppen van de bergen rond Skard.

Plots kom je in een heel andere wereld – de Deosais-vlaktes begroeten je met ronde richels, gras en letterlijk tapijten van alpenbloemen, als je hier in de vroege zomer bent. Overal is water van smeltende sneeuwvelden. Er ligt hier beduidend meer sneeuw dan in andere delen van het land op dezelfde hoogte.