Beklimming naar Ďumbier vanuit Demänovská Dolina

Demänovská-vallei met een grote „D“ is een groot dorp, dat bestaat uit verschillende lokale delen verspreid in de Demänovská-vallei met een kleine „d“. De route begint in het lokale deel van Lúčka, aan het begin van het groen gemarkeerde wandelpad. Er is een bushalte direct naast het parcours en op korte afstand is er een grote parkeerplaats die waarschijnlijk in de winter wordt gebruikt, aangezien er ook toegang is tot een van de kabelbanen van het Jasná-skicentrum. Medio september 2018 was de parkeerplaats echter leeg ondanks het mooie weer. We volgen dus het groene bord naar Široká dolina. Gelijktijdig met het groene bord loopt ook het natuurpad Demänovská dolina door de hele Široká-vallei. Eerst loopt het pad langs een breed, slechts licht stijgend, comfortabel pad langs de rivier Demänovka. We zullen binnenkort het kruispunt Pod Krčahovom bereiken, waar het rood gemarkeerde pad begint / eindigt, waarlangs we zullen terugkeren. Niet ver van het kruispunt is er een afslag van dit pad naar de guerrillabunkers, die zich ongeveer 100 m hoger op de helling verbergen. Maar we blijven groen. De weg verslechtert geleidelijk en wordt aangedreven door zware machines. Helaas is een groot deel van Široká dolina een beetje deprimerend. De hellingen rond de weg zijn waarschijnlijk kaal na een wind- en blafcalamiteit. Pas na minder dan een uur lopen komen we eindelijk op de plekken waar het bos onbeschadigd is. De brede weg wordt een voetpad, op sommige plaatsen behoorlijk rotsachtig en na een tijdje staan we op het kruispunt van Záver Širokej dolina op een hoogte van 1.416 m boven zeeniveau.

Hier verlaat een educatief pad dat samen met een ander rood pad naar rechts draait. We klimmen steeds verder het groen op, de bomen worden geleidelijk dunner en veranderen in cipressen, die ook langzaam terugtrekken. Het pad in dit gedeelte wordt gevormd door een comfortabele stenen loopbrug. Hoe hoger we klimmen, hoe wijder ons uitzicht wordt. Terugkijkend hebben we de Konská-piek aan de linkerkant (onscherp), achter de helling waarvan het voorgebergte van Chopok naar buiten gluurt, en in de verte rechts ervan is Sina te zien.

De helling wordt steiler en steiler en de stenen loopbrug verandert in een platgetreden pad, dat in een „zigzag“ stijl omhoog klimt. We zullen binnenkort het kruispunt Pod Krúpovou hoľa bereiken, waar groen elkaar kruist met geel. We gaan nog steeds langs het groen naar Krúpová sedlo, waarvan we volgens het bord slechts 15 minuten verwijderd zijn (en ongeveer 100 hoogtemeters). Enkele tientallen meters voor het zadel passeren we de top van Krúpova hoľa (1.922 m boven zeeniveau). De plaats heeft een prachtig uitzicht in alle richtingen. Op de foto hieronder, op de voorgrond Krúpova hoľa en daarachter op de achtergrond Konská, Chopok met de kabelbaan en achter hem waarschijnlijk Dereše.

Volg vanaf het zadel de rode weg naar links tot het laatste deel van de klim naar Ďumbier. We hebben alleen nog de laatste kilometer zacht klimmen voor de boeg, deels op het trottoir, deels op een voetpad, soms over rotsachtige zeeën.

Na ongeveer drie en een half uur zijn we boven. Naast het dubbele kruis staat er ook nog een interessante stenen obelisk bovenop. Met een hoogte van 2.046 m is Ďumbier de hoogste berg van de hele Lage Tatra.

Bij mooi weer is er een prachtig uitzicht vanaf de top. Als je naar het noorden kijkt, zie je aan de linkerkant de bergkam die afdaalt van Krúpova hoľa, waar een ander deel van de route door Prašiva loopt, in het midden de bergkam van Ludárova hoľa en aan de rechterkant de hellingen van vtiavnica. In de verte gaan de toppen van de Hoge Tatra verloren.

Direct naast Ďumbier ligt de op een na hoogste berg in de Lage Tatra – Štiavnica (2.025 m boven zeeniveau). Theoretisch zeer gemakkelijk te bereiken, maar praktisch verboden voor toeristen, omdat het in een gebied ligt zonder toegang.

Bovenaan eindigt het rode toeristenbord. Als er sneeuw ligt, is het mogelijk om door te gaan naar het huisje van Milan Rastislav Štefánik, anders is het noodzakelijk om terug te keren naar Krúpov-zadel langs hetzelfde pad dat we kwamen.

Een ander punt op de route is het kruispunt van de Koningstafel, waar een aantrekkelijke, ongemarkeerde afkorting, vertrapt in het gras, vanaf Krúpova sedlo naartoe leidt. Als ik me echter goed herinner, is er een toegangsverbod, dus het is beter om langs de groene weg terug te gaan naar het kruispunt Pod Krúpovou hoľou en hier rechtsaf te slaan op het geel gemarkeerde pad, dat ons na een tijdje naar de King's Tafel. Let op – deze route is alleen toegankelijk van 1 juli tot 30 september Het pad daalt langs een met gras begroeide heuvelrug, iets lager rechts zie je de top van Prašivá, daarachter Krakova hola: -ascent-to-krakovu-holu / ] en een niet erg belangrijke Danser tussen hen.

Na ongeveer 700 m geleidelijke afdaling langs een met gras begroeide heuvelrug met een prachtig uitzicht op de omgeving, begint het pad iets steiler te dalen en begint het tegelijkertijd weg te zakken in de cipressen. Voor ons ligt een ondiep zadel en daarachter Prašivá (1.679 m boven zeeniveau). De gemarkeerde route passeert de top zelf enkele tientallen meters, maar is nog steeds begroeid met cipressen. Echter, net onder de top, is er een mooie stok die direct uitnodigt tot een korte zit, verfrissingen en op krachten komen voor de volgende reis.

Een andere piek in de buurt van de route is Tanečnica (1681 m boven zeeniveau), die echter op een iets grotere afstand rond de gemarkeerde route loopt. De piek ligt in NPR Ďumbier en is daardoor onbereikbaar. De laatste korte klim vanaf het zadel tussen Prašiva en Tanečnice op de hellingen van Tanečnice wacht op ons, en dan dalen we gewoon af tot het einde van de tour (als we niet verdwalen).

De weg gaat grotendeels door een bosvrije helling, van waaruit een prachtig uitzicht is, vooral op het Krakau-massief. Helaas is het ook goed om de open plek te zien die is veroorzaakt door de ramp in de lokale bossen.

Gebroken, ontwortelde of droge bomen zijn grotendeels verwijderd, maar als we het Javorie-zadel naderen, bereiken we een nog onbewerkt veld (vanaf september 2018). Het is niet mogelijk om verder te gaan op het gemarkeerde pad. Gelukkig is het zadel waar we in moeten stappen al in zicht. Na een tijdje vinden we een modderig pad vertrapt in een doorn tussen de omgevallen bomen, dat ons naar het zadel zou kunnen leiden, dus we blijven het volgen. We komen er echter al snel achter dat het ons in de verkeerde richting heeft geleid, dus er zit niets anders op dan weer zo'n 80 meter te stijgen boven de steile helling die we net zijn afgedaald om bij het zadel te komen. Deze keer, zonder voetpad, sneden we door doornen en hoog gras. Al snel vinden we op een aantal omgevallen bomen een rood bord dat vanuit het oosten naar het zadel leidt, maar het is niet mogelijk om te praten over het feit dat hier een pad naartoe leidt. Met een paar krasjes belanden we in het zadel.

Geel en rood gemarkeerde wandelpaden kruisen elkaar in het Javorie-zadel. We gaan verder langs de rode weg naar het westen, naar het kruispunt Pod Krčahovom. Op de westelijke hellingen is de calamiteit bijna verwerkt, de hellingen zijn kaal en heet in de middagzon. Het is niet zo'n mooi gezicht. Na 2,5 km afdaling bereiken we eindelijk het kruispunt Pod Krčahovom, waar we aansluiten op de groene toeristische route, die we 's ochtends volgden en die ons langs een comfortabel pad terugbrengt naar het startpunt.