Podejście do Krakowa kij

Trasa rozpoczyna się na parkingu przy Demianowskiej Jaskini Wolności. Parking jest płatny, ale jeśli wybierzesz się na tę wycieczkę w poniedziałek, kiedy jaskinia jest zamknięta, istnieje duża szansa, że unikniesz płacenia. Jako bonus nie będziesz musiał penetrować turystów udających się do jaskini. Można tu również dojechać autobusem. Z parkingu wyruszyliśmy niebieską ścieżką po stromym zboczu wokół wejścia do jaskini. Dopóki droga jest brukowana, nad jaskinią staje się już tylko leśną ścieżką, która zygzakiem w dół zbocza coraz wyżej. Po około 300 metrach mamy za sobą najbardziej stromy podjazd, a następnie nieco łagodniejszy podjazd. W tym samym czasie zaczynają się otwierać widoki przeciwległego grzbietu. Po prawej stronie widać ostro zakończoną Synę (1560 m npm), a po lewej trzy szczyty Bôr (1888 m npm), Zákľuky (1914 m npm) i Poľana (1889 m npm) ) blisko siebie nawzajem.

Wciąż wspinamy się pod górę i na wysokości około 1400 m npm drzewa rozdzielają się i znajdujemy się na stromym trawiastym zboczu poniżej szczytu Pusté (1501 m npm). Jeden z najpiękniejszych odcinków trasy z pięknym widokiem na dolinę i okoliczne góry. Ze zbocza wyrasta szereg skał, między którymi stopniowo wspinamy się prawie na sam szczyt Pustej (oznakowana ścieżka lekko mija szczyt).

Następnie schodzimy kawałek do siodła Machnaté, gdzie żółty znak łączy się z niebieskim po lewej stronie i razem prowadzą nas do skrzyżowania Kosienka, Poľana. Droga w większości wspina się po grani, której zachodnie zbocze porośnięte jest wysokimi drzewami ograniczającymi widok. Wręcz przeciwnie, wschodnie zbocze zostało poważnie zniszczone przez burzę i znajdują się tam duże wylesione obszary. Widzimy już przed sobą główny cel tej trasy.

Kontynuujemy do skrzyżowania Pod Krakovou hoľou. Stąd już tylko krótki zakręt prowadzący na samą górę. Krakova hoľa porośnięta jest gęstymi drzewami iglastymi, ale na samym szczycie, na skraju skały, znajduje się niewielka wolna przestrzeń, z której rozpościera się piękny widok. Widzimy na przykład Poludnice, Pusté czy Sinou. W oddali zalew Liptovská Mara i przy dobrej widoczności Tatry Wysokie. W masywie górskim znajduje się rozległy system jaskiń o łącznej (dotychczas znanej) długości, rzekomo dochodzącej do 65 km. Jednak jaskinie nie są otwarte dla publiczności.

Ze szczytu wracamy na skrzyżowanie Pod Krakovou hoľou, a następnie schodzimy do skrzyżowania Kosienky, Poľana, gdzie rozdziela żółty szlak. Idziemy dalej wzdłuż niebieskiego do siodła frontu. Droga prowadzi głównie w dół, aż tuż przed siodłem znów zaczyna się trochę podnosić. W niektórych miejscach konieczne jest penetrowanie drzewami iglastymi. Na wyższych wysokościach, przed powrotem do lasu, są ładne widoki na okoliczne wzgórza.

Z przełęczy Predných (1415 m npm) idziemy dalej lasem do skrzyżowania w przełęczy Pod Kúpeľom (1131 m npm). Imponująca Południca (1549 m npm) wznosi się przed nami wśród drzew. Szlak oznaczony na niebiesko prowadzi na jej szczyt, więc pokonywanie jej jest bardzo kuszące. Jednak zgodnie ze znakiem w siodle Pod Kúpeľom podróż na szczyt z tego miejsca zajmuje półtorej godziny, a do punktu startowego trasy pozostaje jeszcze długa droga. Opuszczamy więc błękit i schodzimy po żółtym do doliny Iľanovská.

Schodzimy ze zbocza do potoku Iľanovianka i dalej wygodną ścieżką wzdłuż potoku do skrzyżowania za bramami. Skrzyżowanie znajduje się na wysokości ok. 850 m, więc z Krakowa zjechaliśmy już ok. 900 m. Teraz jednak znów czekamy na ok. 400 m na Przełęcz Iľanovské. Na skrzyżowaniu skręcamy w lewo zieloną ścieżką. W tym samym miejscu znajduje się piękna, szeroka, ale nieoznakowana leśna ścieżka, która z łatwością może zejść z właściwej ścieżki nieświadomego turystę. Tak jak mi się przydarzyło :-) Ponieważ droga ta prowadzi od początku w tym samym kierunku co droga oznaczona, nigdy nie przyszło mi do głowy, że mogę pójść w złą stronę. Dopiero jakiś czas później nabrałem podejrzeń, że od dawna nie widziałem zielonego znaku, więc sprawdziłem swoją pozycję przez GPS i dowiedziałem się, że jestem dużo dalej niż powinienem, a ścieżkę dotarłem. narysowany na mapie. W tej części droga naprawdę wygląda na stosunkowo nową. Na szczęście wkrótce znowu skręca we właściwym kierunku i prowadzi mnie prawie do Iľanovské sedlo, dopiero na ostatnich kilkuset metrach trzeba przejść przez otwarty teren zgodnie z GPS. W porównaniu z oznakowaną szosą przeszedłem co najmniej kilometr, ale z drugiej strony ta droga była chyba wygodniejsza i prawie cały czas miałem piękny widok na Południce za plecami. Więc nie musisz się bać tego spróbować.

Z Iľanovský sedlo przeważnie czekamy na zjazd jeszcze na green. Trasa prowadzi w większości wzdłuż potoku, czasem bezpośrednio przez jego koryto. W niektórych miejscach są kładki, a w niektórych nawet łańcuchy. Przy wyższych stanach wody może to być dość nieprzyjemny odcinek, ale przy ładnej pogodzie wręcz przeciwnie, atrakcyjny. Natura wydaje się tu dość dzika i przy odrobinie szczęścia możemy usłyszeć nawet niedźwiedzia. Docieramy do niedostępnej dla zwiedzających Demianowskiej Jaskini Pokoju. Nieco dalej nurt, który towarzyszył nam do tej pory, wpada do rzeki Demänovka. A stamtąd już tylko niecały kilometr wygodną ścieżką pod Demänovką z powrotem na parking, z którego wyszliśmy.