Podejście na Chopok i Skałkę

Trasa rozpoczyna się w miejscowości Demänovská Dolina, w tutejszej części Jasnej, która jest pełna pensjonatów, apartamentów i hoteli. We wrześniu 2018 r. Jest jednak w połowie opuszczony rano (nawet wracając późnym rankiem) i zamiast turystów można spotkać robotników budowlanych pracujących przy budowie innych obiektów noclegowych. Na miejscu znajduje się kilka parkingów i przystanek autobusowy. Z przystanku kierujemy się wzdłuż żółtego jeziora i po chwili jesteśmy nad Vrbický pleso – największym naturalnym jeziorem w Tatrach Niskich. Jest największy, ale wciąż stosunkowo mały. W oddali powyżej znajduje się trójspadkowy grzbiet Bôru – po prawej stronie sam Bôr, po lewej Zákľuky, a pośrodku prawdopodobnie nienazwany szczyt (brak gwarancji).

Ominimy Vrbické pleso i na chwilę wrócimy na asfaltową drogę. Od skrzyżowania Mikulášská chata jedziemy dalej żółtą drogą. Ścieżka dydaktyczna Demänovská dolina biegnie równolegle do żółtego. Niestety nawet tutaj doszło do nieszczęścia i duża część okolicznych stoków pozostała pusta. Daleko przed nami widzimy siodło Poľana, do którego musimy się dostać. Na szczęście asfalt szybko się kończy, droga zamienia się w leśną ścieżkę – początkowo bez lasu, ale potem tonie wśród drzew, które przetrwały nieszczęście. Leśna droga stopniowo zmienia się w szerszą chodnik, przyjemnie wznosząc się wokół potoku i po niespełna 45 minutach jesteśmy już na skrzyżowaniu Tri vody na wysokości ok. 1370 m.

Na skrzyżowaniu ścieżka dydaktyczna wraz z rozpoczynającym się tu czerwonym znakiem skręca w prawo. Jedziemy dalej prosto żółtą. Droga miejscami jest zepsuta. Wkrótce przekroczymy granicę lasu. Przed nami Poľana i siodło, patrząc wstecz mamy za sobą masyw krakowskiego szczytu: [https://www.gigaplaces.com/…rakovu-holu/], Pusté i na odległość przy dobrej widoczności można zobaczyć w Tatry Wysokie. Szlak stale się wznosi i po około 80 minutach (od skrzyżowania Tri vody) jesteśmy w Sedle Polany na wysokości 1837 m

Dotarliśmy do głównego grzbietu Tatr Niskich. Jeśli chcielibyśmy znacznie skrócić wędrówkę, można za czerwoną drogą skręcić w lewo na Dereš i dalej na Chopok. W przeciwnym razie będziemy jechać w prawo po Poľanie po żółtej i równoległej czerwieni. Z siodła rozciąga się piękny widok na południe, dzięki czemu możemy uzyskać obraz tego, co nas teraz czeka. Po prawej stronie widać grzbiet między Polaną a szczytem Kotliská, wzdłuż którego prowadzi szlak, a po lewej stronie Skałka.

Idziemy więc dalej w prawo od siodła i po około 500 metrach jesteśmy na pierwszym szczycie trasy – Poľana (1889 m npm). Sam wierzchołek nie jest znaczący, zaznacza go tylko stary pręt triangulacyjny. Ale nawet stąd rozciąga się piękny okrągły widok, w tym Zákľuky (1914 m npm), gdzie można spacerować po żółtym szlaku turystycznym.

Ze szczytu jedziemy dalej w lewo czerwoną drogą na Krížské sedlo. Droga schodzi grzbietem do przełęczy na wysokości ok. 1760 m npm W przełęczy prowadzącej na Liptovský Ján prowadzi się niebieski zakręt. Nadal pozostaniemy czerwoni i ponownie zaczniemy wspinaczkę na drugi szczyt trasy – Kotliské.

Po wyjściu na wysokość około 180 m npm jesteśmy na szczycie na wysokości 1937 m npm Szczyt znów wyznacza triangulacyjna belka i rozpościera się z niego piękny widok ze wszystkich stron. Najciekawszy jest chyba widok na północ – tuż przed nami jest grzbiet, za którym przyszliśmy, za nim po lewej Bôr i Zákľuky, pośrodku Poľany i po prawej stronie grzbiet ciągnie się dalej przez Dereše i Chopok. Po prawej stronie, trochę na uboczu, prawdopodobnie będzie Ginger: [https://www.gigaplaces.com/…vske-doliny/]. Czerwony znak prowadzi dalej na Chabenec i Ďurková, tutaj skręcamy w lewo na żółty szlak w kierunku Skałki (w okresie od 1 października do 30 czerwca wjazd na tę ścieżkę jest zabroniony).

Najpierw schodzimy trochę do bezimiennego siodła, mijamy bezimienny szczyt i ponownie zaczynamy się wspinać, aż dotrzemy do uszkodzonego wskaźnika, który nie znajduje się na samej górze. Żółta trasa skręca na południowy zachód i prowadzi do Žiarskiej holi. Chcąc dostać się na sam szczyt Skałki (1980 m n.p.m.), musimy kontynuować od znaku w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż górnej płaskowyżu, aż dojdziemy do odchylonego do połowy drążka triangulacyjnego. Trudno powiedzieć, czy naprawdę znajduje się w najwyższym punkcie platformy, tutaj ciężko to określić, ale myślę, że trzeci szczyt możemy zadeklarować najlepiej jak potrafimy.

Ponieważ głównym celem podróży jest Chopok, a my również chcemy wrócić do Doliny Demianowskiej, nie pozostaje nic innego, jak wrócić do Sedla Polany tą samą trasą. Podróż trwa około 1,5 godziny. Po raz kolejny mijamy między innymi bezimienny szczyt między Skałką a Kotliskami, wzdłuż którego trawiaste zbocze przebiega wygodna ścieżka.

Z Sedla Poľany skręcamy w prawo czerwoną drogą. Droga stopniowo wspina się po grani. W niektórych miejscach jest kamienisty, w niektórych jest kamienny chodnik. Spotkanie tu grupy kozic nie jest wyjątkiem. Zbliżając się do Chopoka, przybywa ludzi. Jeszcze przed Chopkiem docieramy na szczyt Dereš – czwarty co do wielkości szczyt Tatr Niskich i jednocześnie czwarty szczyt, który obecnie zdobywamy. Według mapy wysokość to 2003 m, według drogowskazu na skrzyżowaniu, czyli nieco dalej (i niżej) nawet 2004 m.

Teraz brakuje nam tylko ostatniego i jednocześnie najwyższego szczytu trasy. Z wysokością 2024 m Chopok jest trzecim co do wysokości szczytem Tatr Niskich. Od skrzyżowania jedziemy dalej ścieżką czerwonym grzbietem i już wkrótce jesteśmy na górnej stacji kolejki linowej – można tu dojechać od strony południowej i północnej. Jest też trochę żywszy z powodu kolejki linowej. Bezpośrednio pod szczytem Chopoka znajduje się nowoczesny domek z restauracją. Od szczytu dzieli nas tylko kilka minut. Z góry jak iz całej grani rozpościera się wspaniały widok.

Ze szczytu wracamy do stacji kolejki linowej, gdzie znajduje się skrzyżowanie. Po czerwonej drodze można jechać dalej do Ďumbier, na południe żółta droga prowadzi do Kosodrevina i Srdiečko. Kierujemy się na północ wzdłuż błękitu w kierunku Luková. Trasa na tym odcinku prowadzi po stoku narciarskim i przebiega stosunkowo szybko. Główny grzbiet zostawiamy za sobą i głęboko pod nami znajduje się Dolina Demianowska.

Idąc niebieską linią nadal zjeżdżamy przez skrzyżowanie Luková i Pod Orlou skalou. Przez chwilę niebieski i dydaktyczny zostanie dodany do niebieskiego, ale nadal trzymamy się niebieskiego aż do Jasnej, skąd wyruszaliśmy rano. Pod skrzyżowaniem dróg Pod Orlou skalou na chwilę nurkujemy w lesie, ale niestety nawet tutaj duże obszary są zniszczone przez nieszczęście. Ostatni odcinek ponownie znajduje się na stoku. Na skraju Jasnej niebieski znak skręca w lewo i prowadzi wokół jeziora Vrbický, ale można też dostać się na parking skrótem wzdłuż drogi przez wieś.