Trek vanaf de stuwdam Kölnbreinspeicher-Hoge Tauern
Door het Maltatal vanaf de hoogste dam rond de gletsjer
De eendaagse, meer veeleisende tocht, die ongeveer 20 km is met een hoogteverschil van iets meer dan een kilometer en het hoogste punt op 2.670 meter, zal u verrassen met het uitzicht, maar zal ook uw lichaam belasten. Het nationale park Hohe Tauern in het zuiden van Oostenrijk is ongetwijfeld een bezoek waard. We kozen deze acclimatisatiereis voor het begin van ons verblijf.
Uitgang naar de bovenste parkeerplaats
De Hochbergweg Malta Hochalmstraße voert door het dal, dat zich uitstrekt door het Hohe Tauernmassief en aan weerszijden wordt omzoomd door drieduizenders. De weg is vaak eenrichtingsverkeer met verkeerslichten en baant zich een weg door tunnels die in de rotsen zijn uitgehouwen. Via het Galgenbichl-stuwmeer bereikten we het Kölnbrein-stuwmeer. We parkeerden bij het Berghotel Malta. Er is een tol van ongeveer € 20 voor de ingang. De monumentale dam dam van het waterreservoir is 626 m lang en 200 m hoog.In het midden is een glazen observatieplatform Bella Vista geplaatst, waar we na terugkomst naar toe wilden, maar er was geen kracht meer, dus ergens anders tijd.
Onderweg langs het stuwmeer
We volgden de gemarkeerde rood-gele route nummer 02 en gingen langs het waterreservoir naar het binnenland van de Hohe Tauern tot aan de monding van de Kölnbreinbach. Vanaf daar beginnen we langzaam langs de beek te klimmen.
Uitzicht op de toppen boven het stuwmeer
Op het rechte pad langs het stuwmeer hebben we tijd en energie om de toppen van de bergen rondom het stuwmeer te bewonderen. In de verte rijzen rotsmassieven op tot een hoogte van net geen 3.000 meter.
Langs de beek Kleinelendbach
We omzeilen het noordelijke deel van het stuwmeer en als we de monding van de Kleinelendbach beek tegenkomen, slaan we rechtsaf de weg 539 op. De weg leidt ons langzaam langs de beek omhoog naar de Tischlerspitzkees gletsjer, die op een hoogte van 3 duizend kilometer.
Kleinelendtal-vallei
We passeren het Kleinelendtal, waar de beek Kleinelendbach doorheen slingert. Aan het begin van de vallei voor ons rijst de Tischlerspitzkees-gletsjer op en komt met elke stap dichterbij. Vanaf route 539 hebben we een prachtig uitzicht op de gletsjer aan onze rechterkant en het hele klimhuis.
Zwischenelendscharte (2676 m)
Na ongeveer een uur klimmen bereiken we het Zwischenelendscharte-zadel (2676 m), ons hoogste punt van de tocht vandaag.
Gletsjermeren
Aan het begin van de afdaling passeren we verschillende gletsjermeren. Oberer-Schwarzhornsee is de eerste van hen.
Unterer-Schwarzhornsee
Iets verderop ligt een ander meer, Unterer-Schwarzhornsee. Deze azuurblauwe spiegels midden in de bergen zijn bij vrijwel alle weersomstandigheden fotogeniek.
Nog steeds omlaag
Vanaf de meren begint onze afdaling steil af te dalen door rotsachtig puin. Dus ook al dalen we en is de inspanning minder, we zijn net zo snel in de tijd als bij het klimmen. Onze benen zijn al moe en we passen op dat we onze voet niet uitglijden en in het beste geval op onze reet belanden, of in het slechtste geval onderaan de heuvel.
Waterval
De steilste afdaling gaat verder voorbij de wegwijzer, waar onze route 539 samenkomt met de rode 02. We dalen af door het puin, en naast ons brult een enorme waterval, waar we alleen even stoppen om naar te kijken.
Uitzicht op de vallei
Voor ons ligt het dal waar de beek Fallbach doorheen slingert. Het volgt de waterval die we achterlieten. En we gaan naar onze aangewezen rustplaats, de Osnabrücker Hütte.
Osnabrücker Hütte
Welverdiende rust en nieuwe energie in de Osnabrücker Hütte. Ze hebben een geweldige keuken en redelijke prijzen voor de lokale omstandigheden. Bovenal zijn de uitzichten die ze bieden adembenemend.
Keer terug naar het stuwmeer Kölnbrein
Ik raad aan om de tocht heel vroeg te beginnen, want met alle tussenstops voor rust, verfrissingen en genieten kan de route behoorlijk lang worden. We begonnen de route iets voor de middag, dus we kwamen aan bij zonsondergang. Het voordeel is dat de naderende duisternis ons aanspoorde, en uiteindelijk genoten we van een prachtig gekleurde zonsondergang boven het stuwmeer. Daarna hoefden we alleen maar de kronkelige weg naar de laaglanden te rijden.
