Artikel Rondom het Schwarzatal

De Duitse deelstaat Thüringen kan niet trots zijn op zijn status als kabelbaanmacht. In feite zouden de vingers van één hand voldoende zijn om alles te tellen wat beweegt en een persoon dichter bij de hoogten brengt. En toch is er een interessante attractie om zowel toeristen als mensen met afwijkingen op het gebied van transport te plezieren. De naam van het eindstation aan de kop van de regionale trein doet vermoeden dat we naar de heuvels, bossen en hellingen gaan. „Katzhütte“ of Cat Cottage roept de naam op van een eenzaamheid in de bergen. Dus stap ik in Rottenbach op de motor en laat me meevoeren naar de bergen, in dit geval het Thüringer Woud. In Sitzendorf, waar het „Kerststation“ is, staart Santa Klaus me meer dan levensgroot aan, zittend over het dak van het stationsmagazijn verder. De volgende halte met de ietwat obscene naam Obstfelderschmiede is de juiste en ik stap uit. Naast het feit dat een houten overdekte brug over de beek naar de parkeerplaats leidt, is er ook een object van mijn interesse, een kabelbaan. Dit is om meerdere redenen interessant. In het bovenste station volgt een ongeveer 2,5 km lange geëlektrificeerde lijn naar het dorp Cursdorf. Beide werden gebouwd in 1922, vanwege het feit dat de dorpen op het plateau moeilijk toegankelijk waren, vooral in de winter, en het bouwen van een klassieke spoorlijn die een hoogte van 300 meter overwint, had geen zin. De kabelbaan is niet alleen gebouwd om mensen te vervoeren, maar ook om vracht te vervoeren. Daarom heeft hij nog een bijzonderheid, terwijl de ene kabelbaan een klassieke constructie is, zoals we die kennen uit Petřín in Praag, de andere (dus vracht)wagon is eigenlijk een chassis met een platform dat horizontaal op het terrein staat en er zijn standaardsporen ben ermee bezig. Op deze wagon werden tot 1966 vaak goederenwagons vervoerd. De draaischijf in het benedenstation werd gebruikt om de kabelbaan te naderen, die de auto 90 ° draaide en later via een wissel werd verbonden met het klassieke spoor waarop ik aankwam. Ik loop om het gebouw van het dalstation heen en kom bij de slaapzaal vanwaar een mooi uitzicht is op de aankomende kabelbaan. En ik wacht niet lang, in een paar minuten arriveert een auto onhoorbaar en heel langzaam (maar hij rijdt ook 18 minuten 1,5 km). Ik laat een kaartje dat ik in een passagierstrein heb gekocht, nakijken. Een dagkaart voor de trein van Rottenbach, de kabelbaan en het bovenste gedeelte naar Cursdorf kost € 14, dan 10 in één richting, en aangezien ik een netwerkkaart heb voor heel Thüringen, heb ik nog eens 3 Euro korting. Ik stap zo in de auto dat deze goed gefotografeerd is (de gids had er geen probleem mee dat ik op zijn platform stond) en de auto komt na een tijdje in beweging. Iets boven het station is de draaischijf goed te zien (en ook het tweede spoor van het dalstation, gevolgd door een „vrachtwagen“). Terwijl we stijgen, openen de uitzichten zich langzaam. Midden op de route staat een afslag en hier passeren we de tweede vrachtwagen. En om niet leeg te rijden staat er altijd een personenauto op. Binnen in de winter en dakloos in de zomer, dus voor fotografen wat wil je nog meer. Nadat ik het bergstation van Lichtenhein heb bereikt, koop ik nog steeds uitzichten van de gids en ga naar het verhoogde platform van de volgende lijn naar Cursdorf. Er is ook een draaischijf die auto's naar de kabelbaan kan leiden. Een trein, bestaande uit twee wagons, een klassieke gesloten en dan een rijdende wagon, die zonder ramen was, komt na een tijdje over deze draaischijf. Ook al zwaaide het kwik van de thermometer die dag niet over luiheid uit luiheid, ik ga zonder ramen. Nadat we de tickets hebben gecontroleerd, vertrekken we. De rit is traag, we komen de hele weg niet boven een snelheid van 30 km. De weg is echter niet lang, het is slechts 2,5 km spoor. Zelfs vanwege de korte afstanden heeft het in het verleden zijn vruchten afgeworpen om een spoorlijn aan te leggen. Er zijn ook mooie uitzichten vanuit de trein, maar helaas duurde de fotografie niet te lang. In Cursdorf is er maar één baan met een perron, waarachter een kleine trekpleister is. Mijn plan is om via één uitkijktoren naar het in de inleiding genoemde „Kattenhuisje“ te gaan. Ik ga naar het dorp dat ongeveer 700 meter boven de zeespiegel ligt en ik heb nog bijna 100 meter hoogteverschil naar de uitkijktoren. Achter het dorp leiden de rijstrookmarke­ringen, die we ook van ons kennen, me van de weg naar links en ik klim langzaam de weilanden op. Boven mij verschijnt een uitkijk houten prieel. Maar het merk leidt me nog steeds verder, nu langs het bos. Pas na een paar honderd meter is er een kruispunt, en ik begin te klimmen, bijna 180° gedraaid naar het prieel, vanwaar er een mooi uitzicht is op Cursdorf. Vanuit het prieel iets verder door het bos en kom ik bij de uitkijktoren Meuselbecher Kuppe met een toeristenhut, maar helaas gesloten. Toch kun je vanaf hier een foto maken en heb je geen andere keuze dan verder te gaan. De volgende weg leidt de heuvel af naar de Panoramaweg Schwarzatal. Boven het dorp Meuselbach-Schwarzmühle is er uitzicht op het dal en ook op de weilanden boven het dorp. Maar er is niet veel tijd om de verbaasde blikken van de grazende koeien te beantwoorden, en ik ga verder. Bovengenoemd dorp is maar een „likje“ en ik daal verder af in het dal van de rivier Weisse Schwarza. De weg verandert in een verharde en begint ook lichtjes te regenen. Ik wacht nog ongeveer 1,5 km op het asfalt. Ik moet hier voorzichtig zijn, want ik heb het restaurant gemist, en dan komen er een aantal auto's op af, die ik vermijd, waarschijnlijk als reactie op de onthouding die is veroorzaakt door de maandenlange sluiting van de horeca. De regen begint langzaam toe te nemen, dus na het oversteken van de hoofdweg naar het station heb ik behoorlijk hondenweer bij het „katten“ huisje, dus ik ben blij dat er een motor aankomt en ik binnen kan zitten. De hele wandelroute vanuit Cursdorf is ongeveer 7 km lang en in verband met de kabelbaan heb je ongeveer 3 uur nodig voor het hele circuit. Op de spoorlijn naar Rottenbach is er ook het kasteel Schwarzburg, waarvan de tour ook in de weg kan worden verwerkt.

Een kabelbaan, een kabelbaan kwam uit het bos, volledig onhoorbaar

Het spoor dat verbonden is met de kabelbaan lijkt meer op een tram. De lengte is slechts 2,5 km en de rijsnelheid is zeer voorzichtig. Hoe meer het zit om te genieten van de omringende natuur

Met een langzame treinrit kunt u genieten van de bergen van Thüringen

Nou, het is niet helemaal slecht, maar de uitkijktoren zou me een paar meter hoger brengen.

Zoals ik in het artikel schreef, „likt“ dit dorp alleen de rand.

Vanaf hier is het nog ongeveer 2 km door het bos naar het station in Katzhütte.