Reisverslag Groene bergen in de Kaukasus

Er is al genoeg geschreven over Okatse of Martvili Canyon, plaatsen in de buurt van de stad Kutaisi. Bij de eerste indruk van Georgië was het niet slecht, maar weg van toeristische attracties en gejuich naar de bergen! Na een treinrit van 6 uur en een jeeprit van twee uur zijn we in Ushguli, een groep van vier dorpen in een vallei langs de bovenloop van de Enguri-rivier. Direct aan de voet van de hoogste Georgische berg Šchary in de regio Boven-Svaneti. Het hoogstgelegen dorp van Europa op een hoogte van 2.100 meter boven zeeniveau. Door de slechte bereikbaarheid heeft Ushguli haar karakter en cultuur behouden. Het symbool van Ushguli is een groot aantal stenen torens. Liefde op het eerste gezicht. De Šchara-gletsjer staat gepland op een hoogte van 2.450 m, helaas regent het sinds de ochtend zwaar, maar we pakken nog steeds regenjassen in en gaan op weg. Onderweg passeren we verschillende jeeps, op sommige plaatsen lijkt de weg meer op een verwoeste rivierbedding dan op de weg, toch geven auto's niet op en overwinnen min of meer met succes de weg. Geen risico, geen lol, horen we van een jeep. De regen houdt maar niet op, integendeel, we zijn halverwege, we vechten nog even, maar na anderhalf uur geven we het op, ik duw een traan en draai in de richting van Ushguli. Het is middag, maar in plaats van de gletsjer gaan we naar de tegenoverliggende heuvel richting Gvibari Gvibani, een aangename klim, bloeiende kleurrijke weiden, fascinerende uitzichten op de open vallei van de rivier Enguri.

De volgende dag gaan we terug naar Mestia, naar een aangenaam bergstadje in Boven-Svaneti op een hoogte van 1500 meter boven de zeespiegel. Meteen bij aankomst nemen we voor schandalig geld een taxi naar de hangbrug over de rivier Mestiachal, 9 km ten noorden van Mestia. Wederom worden we vergezeld door hevige regen, gelukkig leidt de weg door een groot naaldbos, maar genieten we niet van het uitzicht op de Chalaati-gletsjer. Mist, regen, wolken. Het weer speelt met ons mee. Met een veel te dure taxi keren we terug naar Mestia. 's Avonds stopt de regen en gaan we naar Café Lanchvali voor Georgische specialiteiten met een prachtig uitzicht op de Svaneti-torens. Op een steenworp afstand van het centrale plein zullen we het geweldige café Erti Kava ontdekken, na een paar dagen zal ik eindelijk mijn voorraad cafeïne aanvullen, mijn favoriete plek in de ochtend en avond, voor en na de trektocht. Het wachtwoord voor wifi „morecoffee“ geeft al aan dat ik het hier leuk zal vinden.

Vroege wekker, we regelen een taxirit naar het dalstation van de Hatsvali-kabelbaan, laat de kabelbaan je naar de top brengen. Vanaf het bovenstation van de kabelbaan gaan we verder naar de top van Mentashi (2.473 m), dan verliezen we hoogte en op sommige plaatsen een nogal saai bospad belanden we na twee uur in het dorpje Tsvirmi over de Zuruldi-rug. Schoonheid. De plaatselijke kerk met de driehoekige top van de berg Tetnuldi vormt zowel een prachtig schouwspel als uitzicht op de vallei. Tsvirmi is een van de mooiste dorpen in Svaneti, waar een volkomen normaal dorpsleven heerst. We observeren lokale huisdieren, boeren, vervallen huizen en luxe accommodaties. We komen een ontzettend aardige dame tegen die ons uitnodigt op haar land, huisgemaakte lekkernijen aanbiedt en na een tijdje zitten we in een jeep, die ons onderweg terug naar Mestia brengt, dat wil zeggen eerder onderweg. Ik kijk op mijn mobiele telefoon of we de goede kant op gaan, we begrijpen niet waarom die niet de "hoofd"weg volgt, maar door weilanden, weilanden, bospaden. Het is niet korter, het is helemaal niet sneller. Maar we zijn stil en blij om te gaan. Hoera. Steden aan de horizon. We betalen het afgesproken bedrag en belonen onszelf met een uitgebreid diner bij Café Laila.

We worden wakker op een mooie, zonnige dag. Na een uitgebreid Georgisch ontbijt gingen we de heuvels op naar het kruis boven Mestia (Mestia Cross), maar ik moet zeggen dat de weg ons behoorlijk wat opleverde, een steile klim langs bospaden. Na twee uur zijn we bij het kruis en een prachtig bergpanorama opent zich voor ons, in het zuiden zien we Mestia en het Zuruldi-bergmassief, in het oosten een uitzicht helemaal tot Zabeshi. We gaan verder richting Koruldi-meren, een aangename klim is een beloning, vijf schattige puppy's verwelkomen ons bij één hut, we zouden er minstens één in onze rugzak willen nemen… Terwijl we steeds minder mensen ontmoetten die op weg waren naar de gletsjer, kwamen er steeds meer vier -benige vrienden. Na nog een uur reizen hebben we geen water meer. Geen stroom in de buurt. Omdat we minimaal drie uur de vallei in moeten, keren we weer voor de finish. Oh nee. We krijgen in ieder geval weer puppy's… In Mestia gaan we naar het Old House Café met heerlijke specialiteiten en uitzicht op de Svaneti-torens.

Op de laatste dag in Mestia maken we een snelle ochtendwandeling naar de oude Sovjet berghut, Sowjet Alpin Lodge. Het oude skihotel valt nu uit elkaar, maar tijdens het Sovjettijdperk was Mestia een populaire bestemming voor klimmers en skiërs. Vanaf de verwoeste Svaneti-toren genieten we van het uitzicht op de vallei. Om 12.00 uur verhuizen we naar het vliegveld in Mestia, waar we respectievelijk een lokale vlucht naar Tbilisi zullen hebben. naar Natachtar.

Na kleine problemen door het weer zweeft het Tsjechische vliegtuig LET L – 410 met vertraging in de wolken. We genieten van een rustige rondvlucht van 50 minuten. De vlucht zou uitverkocht zijn, maar de cabine van het vliegtuig was maar voor de helft bezet, dus we konden allemaal een luxe plek aan het raam hebben. Bij aankomst nemen we een taxi naar het laatste bergpunt van onze expeditie, het stadje Stepancminda. Het ligt op een hoogte van 1750 meter boven de zeespiegel in de vallei van de rivier de Terek aan de voet van een gletsjer bij de berg Kazbeg in de Grote Kaukasus. Vanaf het balkon van het kleine hotel wijzen onze uitzichten naar de ondergaande zon over de kerk van de Heilige Drie-eenheid en het Kazbeg-gebergte.

'S Ochtends gaan we op een wandelpad naar het meest populaire fotografische motief van Georgië, de Gergeti Sameba-kerk (Heilige Drie-eenheidskerk) tot een hoogte van 2.175 meter boven zeeniveau. Vanaf de kerk gaan we verder op een pad met een steilere klim naar het westen, voor de weg naar Arsha Pass kiezen we de linkerkant, die minder uitzicht heeft, maar beter beschermd is tegen de wind. Ik liet de familie 200 meter onder de Arsha-pas rusten en ging op weg om een reus van 5000 in al zijn schoonheid te zien. Kazbeg (5.033 meter boven zeeniveau) bijna binnen handbereik. Ik ga niet verder, daar heb ik geen fysiek voor. Ik keer terug naar rechts met monumentale vergezichten. Ik ontmoet de rest van de familie en boven de kerk genieten we lang van een prachtig uitzicht op de zonovergoten kerk. De afdaling naar het stadje Kazbegi gaat snel. In het centrum worden we betoverd door het café in Awtobuse, een origineel idee met uitstekende koffie.

We genieten van de laatste bergdag in de vallei van de rivier de Truso. Een vallei op de grens met de autonome regio Zuid-Ossetië. Een taxi zet ons af bij een brug in het dorp Kvemo Okrokana, 18 km ten zuiden van Stepancminda. We gaan op weg met de Kesare-kloof, die ons pad over de brullende rivier de Tergi voert. Na een uurtje rustig wandelen openen zich een prachtige vallei met travertijnterras­sen, het mineraalmeer Abano, roodgekleurde zwavelbronnen. Een prachtig gekleurde rivierbedding met de zonnestralen is een balsem voor de ziel. Langs het meer, langs een ongemarkeerd pad, bereiken we het dorp Ketrisi, waar bijna niemand woont en het dorp uit elkaar valt. Aan de andere kant van de rivier de Tergi keren we terug.

In de ochtend verlaten we de bergen en gaan we met een marshmallow naar Tbilisi. Hij komt er meerdere keren achter dat voor elk probleem een oplossing bestaat. Als er geen ruimte is in de marshmallow gebeurt er niets, je gaat naar de garage en er wordt een houten stoel gebracht en meteen heeft een van de passagiers een „zeer comfortabele stoel“ en we gaan! Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, ligt aan de oevers van de rivier de Kura. De stad combineert historische gebouwen met gebouwen met een moderne stijl. We lopen langs de Brug van de Vrede, we gaan naar het Narikala-fort op de heuvel boven de stad. Het is bloedheet, we zoeken verkoeling tussen de bomen in de botanische tuin. Op een vermoeide avond vallen we in bed en genieten we van prachtige ervaringen uit een land dat nog niet is opgeslokt door de toeristenindustrie.

Als ik de reis opnieuw zou plannen, zou ik overwegen om een terreinwagen te huren. Ik zou langer in Kazbegi en in Ushguli blijven. Ik zou de canyons bij Kutaisi overslaan. Ik zou de vlucht Praag – Kutaisi en Tbilisi – Praag kiezen of vice versa. Ik zou Russisch herhalen, omdat Georgiërs vaak niet echt Engels spreken. Ik hoopte dat Russisch op de een of andere manier zou inspringen, maar het is niet gelukt. Ím Ik ga naar een boekwinkel voor Russisch voor zelfstudie, volgend jaar is het de bedoeling om verder naar het oosten te verhuizen.

Van Ushguli tot aan de voet van de Shchar-gletsjer.

Het hoogstgelegen dorp van Europa

Oude Sovjet-berghut. Nu valt het uit elkaar. Vroeger genoten de Russen van het uitzicht op de vallei terwijl ze wodka dronken.

Regelmatige dosis koffie in Awtobus.

Gergeti Sameba in de verte.

De derde hoogste berg van Georgië.

Mineraalmeer van Abano in de Kesare-kloof

Kleurrijke bedding van de rivier Tergi