Artikel Pop Hook-hoeken

De verhuizing vanuit Tsjechië was zeer efficiënt, maar toch waren we dertien uur onderweg. We waren met acht: een burgemeester, een fotograaf, twee eigenaren van bouwbedrijven, een skifabrikant, een fabrikant van de beste petten ter wereld, een verkoopdirecteur en een schooldirecteur. Tijdens ons verblijf in Popov Šapka kwamen er meerdere honden bij ons (sommigen wilden ze mee naar huis nemen) en een Darko van de bar. Geld (Macedonische denar – wisselkoers op het moment van onze reis: 1 MKD = 0,40 CZK), gelieve niet op te nemen, u kunt overal in euro's betalen.

De jongens vertelden me dat we rechtstreeks uit de auto naar het hotel zouden stappen en dat we in grote tassen zouden inpakken (slechts één persoon met één stuk bagage, zodat het goed in de busjes paste). Mijn voorgevoel dat het natuurlijk anders gaat lopen is te zien op de foto. Gelukkig duurde het even voordat ik ze vertelde dat ik 5 weken na de knieartroscopie zat (wat overigens waar is), dus trokken ze mijn tas daarheen (bergafwaarts). Mijn knie hield het uit (de trip was eigenlijk zo'n poging die het zal blijven – een gescheurde voorste kruisband). Ons hotel had een onderscheidende naam – Konak. We hebben de naam niet te schande gemaakt.

We hadden een orthodoxe kerk recht tegenover het hotel, de minaret was in zicht in de vallei. In Macedonië kun je kiezen. De meeste moslims zijn Albanezen, de orthodoxie overheerst.

Anteni 2531 m kozen we als doel van de eerste dag. Soms was het niet meer dan een paar meter zichtbaar. De sneeuwval zag er veelbelovend uit, maar het wonder gebeurde niet. De afdaling naar beneden was soms een hel (diffusie, ijs), maar de paar centimeters die kwamen maakten het oppervlak draaglijker, en toen reden we naar de zachte spar.

Met deze foto kom ik langzaam bij de weerlegging van de inleidende hoax dat honden piepjes stelen in Macedonië. Alsjeblieft niet stelen! Maar voor de zekerheid hebben we ze de rest van de reis in de gaten gehouden! Het voorval is heel eenvoudig. We wilden de rest van de middag nuttig vullen, dus gingen Viktor en Hejkal en ik op pad om hun drie piepjes in de aangrenzende heuvel te verbergen en vervolgens een lawine te simuleren voor de rest van het personeel. De simulatie werkte! Twee pieptonen werden met tussenpozen van enkele minuten gered. Degene die ik verstopte maar geen signaal gaf (nou ja, ik zette hem op verzenden, maar toen ik hem in de ijsspleet stopte, ging hij uit …). Het betekende echter niets voor onze vechters. Ze pikten een signaal van de honden op en gingen op jacht naar Pop's Hoed. Elke keer dat ze de honden naderden, pikten ze een signaal op. Dit bevestigde hun theorie. Ondertussen ging ik douchen om erachter te komen dat Viktor me wanhopig nieuws schreef en vervolgens belde waar ik de pieper had gezet, dat de jongens het dorp op en neer renden.

De top van Anteni – 2531 m bevindt zich boven de rotswand in het midden van de foto (we liepen er vanaf de linkerkant om), de foto is de volgende dag genomen, toen eindelijk werd gezien waar we eigenlijk klommen.

In de middag gingen we naar Tetovo. De jongens besloten dat ik zou rijden en pakten in één busje (één Pilsen in elke hand). Met geruchten dat ze zeven broers voor me zouden maken (als vrouw was ik hier eigenlijk arbeidsongeschikt), gingen we eerst door de serpentines en zochten naar uitzicht op de stad, en dwaalden toen door de straten van de stad.

Tetovo is de vijfde grootste stad van Noord-Macedonië (de eerste zin van wikipedia). De eerste plaats waar we naartoe gingen was een beschilderde moskee uit de vijftiende eeuw, die aantrekt met zijn buitenkant en natuurlijk de ruimte om te zuiveren voor het gebed. Libor zou waarschijnlijk op zoek gaan naar een ander cultureel erfgoed, maar de rest van ons was op zoek naar iets te eten.

Afbeelding van de bovengenoemde moskee – Macedonische еарена џамија (Šarena Džamija). Het hele gebied is bewoond sinds het stenen tijdperk en kent een turbulente geschiedenis. Op dit moment heeft de stad ongeveer 90.000 inwoners en is ook belangrijk omdat de universiteit hier is gevestigd.

Het is niet aan te raden om in het restaurant te klimmen. We bestelden eigenlijk alles wat ze daar op tafel hadden. Een ander programma bestond uit het vinden van een shisha-bar, een disco in Barcelona en een praatje met verschillende Macedoniërs die allemaal in Tsjechië waren.

Alcohol wordt niet zomaar overal geschonken. Sterker nog, we hebben drie keer rond het plein gelopen en een paar kilometer gereden voordat we deze bar (naam: Dante) ontdekten. 60 Euro uitgeven voor 8 personen kwam goed van pas, het vinden van een lokale bruidegom voor mij (ze zorgden een hele week voor mij) ging niet meer. Viktor nam ons weer mee naar de serpentines en we gingen redelijk goed naar bed.

Op de derde dag werd besloten om een goede wandeling te maken. Sterker nog, we hebben zo ver mogelijk op de kaart gekeken en zijn daarheen gegaan. Hoogtemeters 1150 m plus uitgang kabelbaan, trajectlengte 21 km. Titov vrch is met zijn 2747 meter de hoogste berg in het gebied. Kortom, u bent al aan de grens met Kosovo. De reis ernaartoe betekent enkele kilometers doorkruisen onder de toppen van Karabunar (2600 m) en Bakardan (2700 m).

Toen de uitkijktoren op de top in zicht was, de wind sterker werd en we ons een tijdje onder de rots verstopten om af te spreken hoe we verder moesten, verscheen er een groep voor ons… „Heb ik niet Tsjechisch gehoord?“ Hij heeft het gehoord.' ‚En waarom rijden jullie op sneeuwscooters, eikels?‘ ‚Robin…‘ ‚Ah, Robin…? Ben jij niet Robin Kaleta?‘ ‚Ik wel. Ben je hier met Palic?‘ 'Nee, dat zijn we niet. „Ja, het is oké en er is geen lawinegevaar vandaag.“

Op de top is een uitkijktoren met een bivak en een spectaculair uitzicht op de omliggende bergen. Er stond daar een stevige wind. Viktor haalde zijn ski's tevoorschijn en gleed toen snel naar me toe. Ik vergaf de laatste tweehonderd meter steile klim omdat het bij me opkwam dat ik blij zou zijn dat de knie het hield. Ik stond onder een steen en pakte de telefoon voor mijn ouders, die opriepen voor toelatingsexamens. De terugweg was sneller dan de heenweg, maar vervelend genoeg. We gingen in twee groepen en boven bij de kabelbaan ontmoetten we Radim, die die dag alleen doorbracht, want het is echt stom om dit op een sneeuwscooter te doen.

Op vrijdagochtend liepen we de grote hoogte op om de drone los te laten en te genieten van de dag skiën.

Het was heel behoorlijk om in een zachte firn te rijden. We hebben wat shots geschoten, die er natuurlijk plat uitzien.

De avond lukte onverwachts tot in de ochtenduren (de tweelingbroers vierden hun verjaardag), dus om acht uur 's ochtends alles in hun koffers gooien en voor een tijdje op de terugweg gaan leek een wild idee. Maar de energie was zo goed dat we ons konden concentreren op de reiservaringen die we hadden gepland voor de terugreis. We hebben twee Macedonische maagden op de foto – een moeder en een dochter. Op verzoek van Libor werden felicitaties ontvangen – een beetje een verrassing voor de jongens.

De avond lukte onverwachts tot in de ochtenduren, dus om acht uur 's ochtends alles in je koffers gooien en een tijdje op de terugweg gaan leek een wild idee. Maar de energie was zo goed dat we ons konden concentreren op de culturele ervaringen die we gepland hadden voor de terugreis, namelijk een bezoek aan de Mother Canyon, inclusief het klooster en een rondleiding door Skopje. We hadden 12 uur om naar Tsjechië te gaan, dat vier uur op de Hongaarse grens stond. Radioberichten over de opmars van het Russische leger naar Kiev maken daar deel van uit. Radim besloot de rekening voor de reis van ons allemaal naar het Rode Kruis te sturen. We hopen dat de volgende ski-alpine tour in vredestijd zal plaatsvinden.

Skopje aan het einde. Twaalf uur reizen naar Bohemen wachtte ons, dat duurde nog eens vier uur om aan de Hongaarse grens te staan. Radioberichten over de opmars van het Russische leger naar Kiev maken daar deel van uit. Radim besloot de rekening voor de reis van ons allemaal naar het Rode Kruis te sturen. We hopen dat de volgende ski-alpine tour in vredestijd zal plaatsvinden.