Artikel Onvoltooide spoorweg

Omdat de meeste mensen, net als ik, er niet van houden om met een vriend dezelfde route terug te nemen, bedachten we een circuit naar de tunnels. We begonnen in het dorp Chyžné, waar we Ostrý vrch beklommen langs de gele toeristische route en vervolgens langs hetzelfde bord afdaalden naar het dorp Slavošovce, waar de doorgang door tunnels en een aquaduct begint.

De onvoltooide spoortunnel verbindt Revúcka met de Štítnice-vallei en meet 2.400 meter. De bouw van de tunnel begon in 1941. Het werd afgebroken in 1944, het werk ging door tot 1949, toen een verandering in politieke en sociale omstandigheden zijn voltooiing verloor. Het constructiedeel van de tunnelbogen is gemaakt van met de hand bewerkte granietblokken, waarvan sommige tot 200 kilo wegen. Ze werden geïmporteerd uit een steengroeve boven het dorp Čierna Lehota. Op de bouwplaats werkten 700 arbeiders. Hun kwaliteitswerk is ook door de tijd gecontroleerd en tot op de dag van vandaag heb je de indruk dat het werk pas onlangs is gestopt, niet zeventig jaar geleden. De tunnel is 6,5 meter hoog, 4. breed.De tunnel is gebouwd als een zogenaamde Gemerverbinding. Hij moest de van Slowakije afgesneden gebieden verenigen, nadat een deel van Gemer in Hongarije was gevallen. Met de nieuwe techniek zouden vijf van dergelijke tunnels worden gebouwd. De tunnel zou in Štítnik afslaan en doorgaan naar Slavošovka, naar het Magnezitoviec-gebied in de richting van Revúca gaan, omdat Jelšava toen al Hongaars grondgebied was en zou worden gevoed aan de Brezno – Tisovec-spoorlijn en van daaruit leidde de route naar Banská Bystrica . De bouw van de tunnel was ook van strategisch belang voor het toenmalige management van Slavošovské papierní. Om hier eenvoudig grondstoffen voor de papierproductie te importeren – pulp uit Gemerská Hôrka en afgewerkte producten over de hele wereld verscheept. Na 1949 verloor de voltooiing van de tunnel echter zijn betekenis. Het door de Hongaren bezette gebied keerde terug naar Slowakije. Evenzo toonden de spoorwegen geen interesse meer in de voltooiing ervan.

De passage door de tunnel zelf duurt ongeveer 45 minuten, en als je Slavošovice verlaat, daal je geleidelijk af. Noodzakelijke uitrusting tijdens de overgang is een koplamp, of ander licht, aangezien de tunnel tot 2.400 meter lang is. In de buurt van het dorp Magnezitovce kun je verder naar een andere kortere tunnel, die in het verleden dienst deed als fruitpakhuis en vervolgens als spoorbrug.

Een zicht op Magnezitovka en de toeristische route, die sinds het begin verloren is gegaan.

Gedurende de hele reis zie je de overblijfselen van de windramp van een paar jaar geleden, die is verwijderd maar er zijn geen nieuwe bomen geplant.

Bij het afdalen van Ostrý vrch naar Slavošovka is het noodzakelijk om op gezond verstand te vertrouwen, omdat de toeristische route door een gebied loopt waar het rampzalige hout niet is verwijderd en dat aanzienlijk begroeid is met struiken. De lokale bevolking beweert dat er ook een beer leeft, wat gemakkelijk te geloven is vanwege de aard van de omgeving.

In de lagere delen is het redelijker om de boswegen te volgen, die in het land erg moeilijk over het hoofd te zien zijn, en af te dalen naar het dorp Slavošovce.

Zelfs bij de ingang van de tunnel voel je in de zomermaanden een welkome koelte. Tijdens de overgang zelf voel je dat het gebouw niet in 1949 werd verlaten, maar pas een paar jaar geleden.

Een fietspad loopt door de kortste van de twee tunnels en het is mogelijk om het ook zonder koplampen over te steken.

Uiteindelijk wordt het nog steeds over de reeds genoemde spoorbrug gestoken, die bij desinteresse gemakkelijk kan worden omzeild. De brug zelf is de laatste van de technische monumenten die in het verleden twee Slowaakse steden met elkaar moesten verbinden.