La Graciosa op de fiets

Het eiland is alleen te bereiken met de veerboot van een van de twee rederijen van Orzola naar Lanzarote. We lieten ons niet ontmoedigen door de harde wind en gingen 's ochtends op pad. Een kleiner schip deinde in de kleine haven, er waren weinig passagiers en we konden zonder problemen snel kaartjes kopen. De rit duurt slechts ongeveer 25 minuten, dus we verwachten geen problemen. Maar direct nadat we de pier hadden verlaten, leerden we wat een sterke wind met de oceaan kan doen. Het schip zwaait heen en weer en glijdt langzaam door de hoge golven. Gelukkig kalmeerde deze rit, die lijkt op een achtbaan, na ongeveer 10 minuten, zodra we de luwte van Graciosa Island bereikten, en we zeilen naar de enige haven op het eiland.

Het havendorp Caleta del Sebo in het zuiden is een van de twee bewoonde plekken op het eiland. Het is de enige plek op het eiland waar de bezoeker water of iets te eten kan krijgen. De tweede plaats is de nederzetting van vakantiehuizen Pedro Barba, die in het oosten ligt. We stappen van het schip en kijken rond in de slaperige haven. Er zijn een paar toeristen in de lokale pubs, en afgezien van een paar plaatsen met toeristische diensten en fietsverhuur, is er niets in de haven. We lopen een beetje besluiteloos door de haven en de stoffige zandstraatjes. In de stoffige straten vinden we een kerk, museum, postkantoor, winkel en school. Vlak achter de laatste huizen beginnen zandpaden en in de verte rijzen de toppen van lokale vulkanen op. We hebben bevestigd dat we niet van plan zijn om over het zand te lopen en terug te keren naar de steegjes, waar veel lokale bewoners extra geld verdienen door fietsen te huren. We verachtten modieuze e-bikes, kregen wat advies over de reis en een kaart, en we vertrokken.

Er zijn slechts een paar woestijnstruiken rond het zandpad. Na ongeveer 1,5 km zacht klimmen, bereiken we de enige velden op het eiland, die in de luwte van de hoogste lokale berg Agujas Grandes liggen. Hoewel deze stratovulkaan een hoogte van slechts 267 m boven zeeniveau bereikt, heeft hij ook een enorme impact op een klein eiland dankzij de kraterdiameter van ongeveer 400 meter.

Vanaf het kruispunt van onverharde wegen leidt een licht verharde weg iets naar beneden naar de stranden van de westkust. Na ongeveer 2,5 km bereiken we een afslag naar het lokale interessante strand Baja del Ganado. We zullen genieten van de lokale rustige sfeer, maar we zullen niet lang blijven, omdat we weten dat het beste strand vlak voor ons ligt.

En inderdaad, na ongeveer 1,5 km zandwegen bereiken we het plaatselijke beroemde strand Playa de las Conchas. We laten onze fietsen op de parkeerplaats staan en waden door het zand naar het strand. Na zo'n honderd meter ontvouwt zich een prachtig uitzicht voor ons. Ongeveer 600 meter lang en tot 120 breed strand met fijn geel zand, waarboven een vulkaan oprijst. Het water is koud en de golven relatief hoog. Daarom liggen we het liefst op het strand voordat we gaan zwemmen en genieten we naast snacks ook van het uitzicht op de stormachtige golven en de rotsen van het tegenoverliggende eiland.

Dit strand is de bestemming van de meeste eendaagse bezoekers van het eiland, of ze nu te voet, met de fiets of met de auto komen. En het is echt de moeite waard. Meer bekwame toeristen kunnen de reis diversifiëren door de aangrenzende Bermeja-vulkaan te beklimmen, van waaruit u het noorden van het eiland kunt overzien, inclusief andere eilanden van de Chinijo-archipel. We kijken naar de enorme schuimende golven en beseffen de gevaarlijke kracht van de lokale kuststromingen. Een lokale gedenkplaat ter herdenking van de tragedie van 26 december 2013 getuigt van wat ze kunnen doen.

Omdat we slechts midden op het geplande circuit zitten en we het laatste schip terug naar Lanzarote niet mogen missen, hoewel we niet graag opstaan en op onze fietsen vertrekken. Na 2,5 km komen we bij een kruispunt, waar al een paar fietsen liggen en er staat zelfs een geparkeerde jeep. Er is geen bord, maar we weten van de kaart dat een korte afstand langs het pad een grote rotsboog boven de zee is. Na ongeveer tweehonderd meter lopen langs het rotsachtige woestijnpad, bereiken we deze lokale attractie. Het is een ongeveer dertig meter lange rotskloof, die is versierd met een prachtige natuurstenen boog op het contactpunt met de volle zee. Het gebrul van de golven die door de kloof rollen en weer tegen de rotsen beuken, waarschuwt ons voor de enorme kracht van de oceaan. We leunen voorzichtig over de rotsrand en proberen foto's te maken van dit buitengewone natuurlijke theater.

We houden er gewoon niet van om terug te keren naar het kruispunt, van waaruit we verder langs de kust naar het zuidoosten gaan en het plaatselijke rotsstrand passeren.

De weg begint geleidelijk te klimmen naar het zadel boven de nederzetting Pedro Barba. Het is een cluster van mooi ogende vakantiehuizen met een aangrenzend strand. Door de ligging ligt de nederzetting aan de lijzijde. Een ideale plek voor een zeer rustig verblijf.

We passeren een eenzame jeep, die worstelt met een rotsachtige zandweg. We stappen terug van het smalle pad en zien hem in het stof verdwijnen richting de noordelijke stranden. We wachten op de serpentines op het zadel, van waaruit een lange afdaling volgt naar het beroemde kruispunt onder de Agujas Grandes-vulkaan. We rijden weer langs de bescheiden velden en zien de windschermen en de irrigatiewate­rreservoirs. Het is echt niet gemakkelijk om in deze omstandigheden iets te verbouwen. Het laatste stuk terug naar de stad staat al bekend als een zandpad, maar deze keer gaan we comfortabel bergafwaarts. We zijn helemaal stoffig en we willen niet veel verder onderzoek naar het eiland.

Het is nog steeds nodig om de zuidelijke stranden van Frances en Cocina te verkennen, maar je kunt er niet op de fiets komen. Dus we zullen spijt hebben van de stranden en het uitzicht op de Gele Berg (Montaňa Amarilla), vier kilometer verderop, en we zullen liever in het havencafé zitten. Bij kennismaken en reizen hoort immers ook rustig de lokale sfeer opsnuiven en kijken naar de inboorlingen en meerdaagse bezoekers, die zich duidelijk hebben aangepast aan het lokale luie tempo. Niemand heeft hier te maken met vrijstaande fietsen en e-bikes die op straat staan. Nou, de oude tijd heerst hier nog!Koffie is net zo uitstekend als op andere eilanden. Helaas hebben we geen tijd voor lokale visspecialiteiten, omdat we de middagveerboot terug moeten halen.

Dus snel onze koffie op en samen met een aantal surfers en een kleine groep terugkerende toeristen beginnen we aan een cruise terug. Het einde van de reis is weer avontuurlijker door de grote golven, maar we zijn zo vol indrukken dat we deze adrenaline-ervaring niet zo vaak toegeven.Gracioso kan vertaald worden als elegant, grappig of charmant. Na een zeer aangename dag op dit eiland te hebben doorgebracht, kunnen we bevestigen dat de naam krap is en dat het eiland zeker een bezoek waard is. Laten we hopen dat het zijn eigen speciale sfeer blijft houden.