Kawazu Nanadaru, Izu Inatori i onseny

Kawazu Nanadaru to siedem wodospadów w górach nad miastem Kawazu (dojazd autobusem z dworca kolejowego) w południowo-wschodnim Izu. Przyjemny szlak spacerowy prowadzi przez las i obok wodospadów, których wysokość waha się od 30-metrowego Odaru („duży wodospad”) do 2-metrowego Kanidaru („wodospad krabów”).

U podnóża szlaku znajduje się mały kurort Nanadaru Onsen z gorącymi źródłami i imponujący most Kawazu Nanadaru Loop Bridge, wyjątkowy dwupiętrowy most spiralny wzdłuż drogi krajowej 414 wysoko nad dnem doliny. Most ma 45 metrów wysokości, 80 metrów szerokości i 1064 metrów długości.

Z Kawazu jest tylko jeden przystanek pociągiem do Izu Inatori. Po wyjściu ze stacji Izu-Inatori kierujemy się drogą w stronę portu rybackiego. Świątynia jest po naszej prawej stronie. Przed wejściem znajduje się dzwonnica i duże drzewo.

Świątynia należy do szkoły Kenchoji sekty Rinzai i została zbudowana w 1560 roku. Z przodu znajduje się główna sala, a po lewej stronie duży birmański dzwon buddyjski Nadebotoke i kamienny Budda.

Kontynuujemy podróż wzdłuż wybrzeża i spacerujemy wzdłuż portu łodzi rybackich. Jest już po sezonie, jesteśmy tu prawie sami i jedynie opuszczone kompleksy hotelowe przypominają nam o ruchu turystycznym w miesiącach letnich.

Spacer po porcie daje nam poczucie, że znajdujemy się w tym kawałku Japonii, który wydaje się zatrzymany w czasie. Zaprasza nas do czasów bez restauracji, w których zamawia się na tabletach, do kawiarni bez smartfonów. Współczesna Japonia może powoli zapominać o niektórych tradycjach, które miejscowi nadal szanują. Ta nieuchwytna, a czasem romantyczna atmosfera oferuje tę stronę Japonii, którą wielu wciąż pragnie odkryć i doświadczyć.

Spotykamy miejscowego rybaka. Nasza znajomość języka japońskiego nie jest na poziomie jakiejkolwiek rozmowy, dlatego postępujemy zgodnie z rutynową konserwacją sieci.

Jedziemy dalej pociągiem do stacji Atagawa Izu. Po wyjściu z budynku stacji wita nas stara drewniana wieża wiertnicza, z której wydobywa się para. Te stare wieże były kiedyś powszechnym sposobem wiercenia głęboko pod ziemią w celu wypompowywania gorącej wody do tak zwanych onsenów. Dziś stanowi piękne przypomnienie tradycyjnego rzemiosła tworzenia japońskich gorących źródeł. Siedzimy w środku i odświeżamy stopy w ciepłej kąpieli. Całkiem niezła obsługa pasażerów.

Znów jesteśmy tu prawie sami, jednak gęsta zabudowa hotelowa przypomina nam, że w sezonie głównym zainteresowanie turystyką uzdrowiskową jest tu duże.

Słowo onsen odnosi się do japońskiego gorącego źródła. W aktywnej wulkanicznie Japonii znajdują się setki onsenów, które tradycyjnie służyły jako łaźnie publiczne i nadal odgrywają ważną rolę w turystyce krajowej.

Kontynuujemy naszą podróż koleją. Ostatnim przystankiem jest zupełnie spokojne i senne miejsce na wybrzeżu Pacyfiku, małe miasteczko Hokkawa Izu. To był przyjemny dzień w pięknym otoczeniu wschodniego wybrzeża półwyspu Izu, przy bardzo małym ruchu turystycznym.