Artykuł Droga śmierci

Wycieczka rowerowa po Drodze Śmierci zawsze zaczyna się w ten sam sposób. Minibus z kołami na dachu jeździ po hotelach w centrum La Paz i przyciąga osoby zainteresowane tą słynną trasą zjazdową. Wyjeżdża dopiero około ósmej. Przełęcz Cumbre wznosi się przez szeroką dolinę ze zboczami pokrytymi żółtą trawą. Jest też punkt poboru opłat, w którym pobierana jest opłata za nawierzchnię asfaltową. Obok znajduje się liczba wskazująca liczbę ofiar tej drogi w roku kalendarzowym. I nie jest całkiem mały. Czekam na pojazdy, za które zapłacą babcie sprzedające przekąski Po około godzinie jazdy minibusem w końcu pojawia się figura Chrystusa – jesteś w najwyższym punkcie tej drogi, w siodle La Cumbre (4660 m npm). Tutaj lub tuż poniżej przełęczy Twoja jazda zaczyna się bezpośrednio w dół do Yungas Przełęcz Cumbre służy również jako początek doskonałego szlaku Inków prowadzącego w dół bocznej doliny w dół trekkingu El Choro.

Zejście rozpoczyna się przy wygładzonych przez lodowiec skałach z widokiem na liczne zakręty starej szutrowej drogi.

Jak tylko zejdziesz z pierwszych metrów wysokości jako dupek, jest ładny widok z powrotem na pierwszą część zejścia. Czarne, pokryte starożytnymi lodowcami wzgórza nie wyglądają na prawie pięć tysięcy metrów nad poziomem morza. Miło jest zobaczyć różnicę między starą a nową drogą. Stary żwir spadał na wielu zakrętach, nowy asfalt prowadzi przez szerokie zakręty.

Spoglądając w dół z klifu, trzysta stóp nad dnem głównej doliny, zobaczysz kilka budynków w oddali – to zwykle pierwszy przystanek na śniadanie.

Z punktu widokowego na skalistym klifie czeka na Ciebie wspaniałe zejście pełne niesamowitych widoków na otaczający krajobraz. Ale nie zapomnij zapakować ze sobą rękawiczek, w przeciwnym razie twoje palce będą dość zamarznięte za chwilę. Za chwilę klif będzie daleko i szczególnie wysoko za tobą.

Droga prowadzi pod wygładzonymi ścianami skalnymi wznoszącymi się wysoko nad tobą.

Wraz ze spadkiem wysokości zieleń zaczyna się powiększać.

Rozpoczyna się upał i wilgoć, a pierwsze chmury i głęboko wycięty kanion są pierwszymi znakami, że zbliżają się mgliste Yungas i bardziej szorstka część drogi śmierci.

Po około dwudziestu kilometrach zjazdu w dół, gdzie nie trzeba było wciskać pedału i tylko krótki odcinek podbiegowy, gdy jechałeś lub jechałeś minibusem (w zależności od drogi i konkretnej umowy), jesteś na wysokości 3100 metrów. poziom morza. Tutaj w końcu odłączasz się od nowej asfaltowej drogi i wzdłuż starej żwirowej drogi śmierci parskasz wśród chmur, które tworzą się z duszności każdego dnia.

Każda ścieżka spacerowa lub droga do Yungasu pachnie niebezpieczeństwem i niesamowitą zmianą wysokości. Z przełęczy w Cordillera Real, 4500 metrów nad poziomem morza, zejdziesz 3,5 kilometra poniżej Basenu Amazonki w ciągu kilku kilometrów. Możesz z łatwością cieszyć się tą zmianą podczas kilkudniowej wędrówki po szlakach Inków lub z prędkością w ciągu kilku godzin rowerem lub samochodem.

Tutejsza mglista dżungla przykleja się paznokciami do zębów na stromych zboczach, które jednak często są bruzdowane przez masywne osuwiska po długich deszczach. Przyroda jest tu chroniona na terenie Parku Narodowego Cotapata / głównym powodem jego powstania wydaje się być możliwość pozyskania dodatkowych pieniędzy od przejeżdżających tu rowerzystów /.

Szerokość jezdni jest w zupełności wystarczająca dla roweru, więc wystarczy elementarna uwaga. W rzeczywistości największym zagrożeniem są sami rowerzyści, ponieważ codziennie jest ich około pięćdziesięciu i wszyscy jeżdżą +/- w tym samym czasie. W każdym razie, we wcześniejszych czasach (przed 2006 rokiem, zanim nowa droga została ukończona), unikanie autobusu ciężarowego musiało być tutaj prawdziwym przeżyciem.

Droga jest również wykopana w starszych osuwiskach. Po drodze spotkasz wiele krzyży tych, którzy tutaj zakończyli swoją pielgrzymkę. Do wąwozu wpadło kilka ciężarówek i autobusów.

Im bardziej zejdziesz z drogi, tym większy będzie upał. W końcu dostaniesz się pod zamglone chmury i będziesz mógł opalać się w miejscach, w których będziesz czekał na innych. Jedyne, co może przeszkadzać, to przejścia masowe na sesję zdjęciową, więc czasem może być lepiej, aby główna grupa była trochę zajęta.

Zejście kończy się po około 50 kilometrach w pobliżu miejscowości Yolosa (1200 m npm). Jest wiele zbankrutowanych straganów z poczęstunkiem, w końcu niewiele osób przejdzie tu po ukończeniu nowej drogi. Tutaj myjesz rowery i jedziesz pod górę do Coroica, gdzie zasługujesz na relaks przy basenie i lunch. Do La Paz przyjeżdżasz zwykle po zmroku.