Artikel Triglav

We beginnen de reis vanaf de parkeerplaats onder de Alja theev-dom iets na zeven uur 's ochtends. een breed pad leidt ons om het huisje heen, naar het monument voor de gevallen guerrillastrijders in de vorm van een klimbeugel. Dit zijn onze manieren om een groep van 8 leden te delen. Vijf vrienden gaan verder door de ferrata van Tominšek, de informatie is dat er nog sneeuw en ijs ligt en dat katten nuttig zullen zijn. Niet iedereen heeft ze, dus mijn vriend en ik banen ons een weg door Praag, wat goed zou moeten zijn. We klimmen het door de vallei als ik erachter kom dat we onderweg al naar het Luknja-zadel klimmen en we al onder de noordmuur van Triglav zijn. Ik kijk beter op de kaart en echt, de weg naar Praag draait naar links zodra de splitsing in het Luknja-zadel begint te stijgen. Mijn hart wordt verwarmd door het gevoel dat alle groepen die we hebben ingehaald dezelfde route volgen als wij, en ook door Praag willen. Na een kleine vergadering draait iedereen zich om. Over het sneeuwveld verkorten we de weg naar het bord richting Praag. Onmiddellijk begint het lichte klimmen, beveiligd met ijzeren staven voor bevestiging, het klimt prachtig. Zodra we een paar honderd meter stijgen, draait de weg weer naar links om de rots boven ons in de klim te doorkruisen en leidt ons steeds hoger in asymmetrische serpentines. Er is hier geen plek om te verdwalen, op sommige plaatsen is er een pad beveiligd door een ketting of de al genoemde ijzeren pinnen. Zo bereiken we verder de plaats waarnaar de route is vernoemd, Praag. Het is een ongeveer 8 m hoge verticale rots, waarin de trappen zijn uitgehouwen en aan beide zijden vastgezet met een stalen touw en pinnen. Waarschijnlijk de meest luchtige plek op de route, maar met een bepaalde stap en houvast kon een gewone toerist niets doen. Dit wordt gevolgd door zigzaggend in een puinhoop tussen de drempelrotsen, voordat het zicht op het zadel en de wegwijzer voor ons opengaat. We banen ons nog steeds een weg door het ongelooflijke puin, waar wandelstokken me veel helpen. Nog voor het kruispunt onder de rots in het puin verbindt Tominšeks weg. We zijn al op zoek naar vrienden die ons op het kruispunt opwachten. Een andere afdeling wacht op ons, een vriend die met ons door Praag is gegaan en anderen die via Tominška's weg zijn gegaan, zijn erg moe en gaan naar het huisje van Valentin Stanič, vanwaar ze een lichtere sectie naar het Begunjski-nest willen gaan. De rest van het feest gaat in een rustig tempo verder naar het huisje op Kredarica, ook wel bekend als het Triglav-huis. In een wirwar van puin, rotsen en depressies, langs de voormalige gletsjer, worden we geleid door een rode lijnmarkering die de juiste richting van de mars aangeeft. Onder het huisje op Kredarica is nog een beveiligd pad met een lichte ferrata. Verbaasd over hoeveel mensen er die dag naar boven gaan, snacken we snel, pakken onze spullen op elkaar en draven bijna naar de muur waar de ferrata-boarding is. Helaas is er een groep van ongeveer 15 mensen voor ons, van wie de meesten de ferrata voor het eerst lijken te zien. Het boarden gaat erg traag, op sommige plekken wachten we tot 10 minuten voordat degenen die al boven waren afdalen, zodat degenen die er willen komen heel langzaam naar boven kunnen. De klim is steil, maar zeer goed beveiligd, en als de rots glad is, zijn er gebeeldhouwde treden of trappen. De enige keer dat ik hier niet wil zijn, is in de regen, als alles moet schuiven. Zo komen we bij Malý Triglav, vanwaar een prachtige bergkam onder de top van Triglav doorloopt. Er zijn ook mooie luchtige doorgangen, maar het alomtegenwoordige stalen touw voegt veiligheid toe aan de opstap. De laatste klim op een lichte ferrata en we zijn allemaal boven. een wolk omringt ons van links, maar de andere kant naar het noordoosten verwelkomt ons met uitzicht, helemaal tot aan de Oostenrijkse Hohe Tauern. Er zijn veel mensen bovenop, maar je kunt nog steeds een leuke plek vinden om te zitten. Tot aan ons (on)geluk hebben we een even capabele groep mensen voor ons als toen we eruit klommen. Erger nog, ze willen ons niet laten gaan op plaatsen waar voldoende ruimte is om de route vrij te maken, ook niet op aanvraag. De groep scheurt weer aan de dubbel en in dit tempo dalen we af naar het einde van de ferrata. We komen naar het huisje in Kredarica, we genieten van een mooie dag, ik vul vocht bij, helaas was 3l water niet genoeg voor mij en om 15:00 uur moet ik 1l extra water kopen voor 4.80eur. Hoewel het hier mooi is, vertelt de tijd ons dat we ons moeten terugtrekken en we dalen af naar het kruispunt, waar we via de telefoon vernemen dat de jongens al op weg zijn naar het Aljažev-dom en dat de ferrata via Tominška al goed op weg is, zeggende dat we ging goed. We willen niet terug via Praag, vooral vanwege de plaatsen met een steile helling en puin onderweg. We kiezen een veiliger rotspad door de ferrata (we hebben allemaal uitrusting op de ferrata). De jongens verzekeren ons onderweg dat het cool is en dat we niets te vrezen hebben, ook al wordt op sommige plaatsen gezegd dat de evaluatie van Tominšek's pad C is. Dit wordt bevestigd, maar nogmaals, met een bepaalde stap en vasthouden aan het touw, er is niets zo verschrikkelijk, alleen zijn er echt luchtige plekken, dus het is meer moreel dan natuurkunde, wat hier ook nodig is. Verrassend genoeg zijn de moeilijkste secties niet de beveiligde, maar die waar de bescherming nuttig zou zijn, zie plaatsen met een steile helling en puin op een rots. Uiteindelijk regelen we alles zonder problemen. Een andere moeilijke test voor de voeten is de afdaling in het bos, wanneer het pad wordt versterkt door trappen, die, zoals binnengekomen, waarschijnlijk nooit eindigen. Het wordt al donker als we bij het guerrillamonument komen, waar we ons feliciteren met het optreden en de pracht die dag. Vrienden staan ons al op te wachten met de constante bliksemflitsen in het huisje, een Laško fluit als niets en we moeten opstaan om droog naar de auto's te lopen.

De zon zal de vallei bereiken tot de ochtend

Bloemen waren als in de tuin

Op de voorgrond de top Stenar op de achtergrond de laatste toren de op een na hoogste berg Škrlatica 2740m

Uitzicht vanaf de top op Praag

Soms was adrenaline niet nodig :-)

Zicht op de triglav vanaf het zadel onder het Begunjski nest

Zelfs jonge steenbokken kwamen ons opzoeken

Uitzicht op Triglav vanuit het huis op Kredarica

Zelfs in de rotsen en op zo'n hoogte bloeide het gewoon

Er waren niet veel mensen bovenop en het uitzicht :-)

Aanvankelijk op en neer

Een van die secties waar we een ferrata zouden verwelkomen, maar het was een ervaring

Het laatste deel van een echte ferrata, maar ook heel luchtig :-)