Triglav vanaf het meer van Bohinj

We kozen voor de optie van een nachtelijke oversteek en dus direct na het werk vertrokken we vanuit Brno via Maribor en rond 11 uur bereiken we een plek die ik heb uitgekozen en die niet in het NP ligt (er is een wilde dreiging van hoge boetes voor slapen daar en NP-bewakers kijken er echt naar). 's Ochtends worden we wakker met uitzicht op de weilanden, op korte loopafstand van de rivier de Bohinjka, ontbijten en vertrekken naar Stará Fužina.

Het dorp ligt direct aan het begin van het meer van Bohinj. In feite is het een openluchtmuseum van een dorp met traditionele landelijke architectuur in het Triglav-parkgebied. We maken een korte stop bij de gemzen aan het meer en gaan dan naar de hoogste parkeerplaats, waar we de auto achterlaten. Parkeren is betaald, maar de reis gaat door (zonder inrijverbod) en kan langs de weg worden achtergelaten. Vanaf hier leidt een gemarkeerd pad (niet alleen naar de Mostnice-kloof), maar ook naar de Kosijev-dom en de Vogar-vlakte.

Er zijn verschillende paden naar dit huisje, die Vodični Vrh alleen op verschillende manieren omringen. We zijn er doorheen gegaan, maar het is de weg met waarschijnlijk de meeste hoogtemeters. Maar met een prachtig uitzicht op de Blato-berg. Anders is het beter om de wegwijzer te volgen en de Vogar-vlakte over te steken.

Net onder Vodičný Vrh staat een houten tafel met een prachtig uitzicht, gemaakt om energie aan te vullen.

We drinken koffie en thee in het huisje aan het meer, we praten met de eigenaar van het huisje over het Kudrna Travel Agency (aangezien hij een Kudrnov-fietsfiets draagt) en we gaan verder naar de volgende vlakte. De markeringen zijn op sommige plaatsen weer behoorlijk verwarrend, maar gelukkig hebben we een kaart en GPS, dus we kiezen voor de kortste variant.

Dit huisje opent de vallei van de Zeven Triglav-meren, die vooral in de herfst prachtig is, dankzij de gouden kleur van lariks en smaragdgroen water in de meren. Het personeel in het huisje was een beetje opzienbarend, maar wij schrijven het toe aan het einde van het seizoen. We stopten echter meer dan de tijd van de beklimming naar Triglav, die hier wordt vermeld als 5 uur.

Vandaag zijn we van plan om via Hribarice en Tržaška koča naar het huisje Planika te gaan, waar we een overnachting hebben geboekt. Het huisje is afgelopen weekend geopend. Er zijn over het algemeen veel huisjes in Julky, we komen er elke dag minstens twee tegen en alle bovenstaande maken zich klaar voor de winter.

's Ochtends worden we wakker in de mist en die vergezelt ons naar het laatste, Green Lake. Daar komt het op en uiteindelijk leunt de zon tegen ons aan en is het uitzicht op de omringende toppen ineens veel optimistischer. Op de foto is een van de meren onder Zasavská koča, waar we alleen voor de foto en voor de cache naartoe gaan :).

Het uitzicht vanuit het huisje is geweldig … maar het toeristenbord geeft de tijd van de klim naar Triglav op dezelfde manier aan als het huisje 2,5 uur achter ons – 5 uur.

De sneeuw neemt toe en het zadel komt en komt niet. Als we denken dat we erin zitten, worden we weer helemaal in de war door onlogische wegwijzers en ontbreken enkele fundamentele richtingen volledig. We zullen dus concluderen dat we nog steeds niet in het zadel zitten, dat ook op een zadel lijkt, maar dat het nog een half uur rijden van ons is, richting Tržaška koča.

Het is ongeveer 10 minuten vanaf de volgende wegwijzer naar het huisje, en aangezien we de klim van vandaag naar Triglav zeker fluiten, zullen we een langere pauze nemen. Naar het volgende – bestemmings – huisje (Dom Planika) is het nog geen 2 uur.

Lopend onder Triglav ontcijferen we de initialen van toeristen die de baan aannamen en tekenden met de ingestorte kalksteen

De weg loopt langs een licht hellend vlak, de klim stijgt tot het einde, maar we zullen ongeveer 2 keer deze secties tegenkomen die met touw zijn vastgezet.

Het beste aan het eind van de dag. Een geweldig schouwspel van rollende wolken kwam naar ons toe dankzij de opkomende inversie. Dus als iemand overdag geen tijd had om ervan te genieten, maakte hij dat hier goed. Maar ook zonder wolken is er een prachtig uitzicht.

Het huisje is ook winterklaar gemaakt. Voor ons betekende dit het sluiten van de slaapzaal, maar we verachtten de verwarmde kamers niet. Wij betaalden € 33 per nacht met halfpension met OEAV.

We staan 's ochtends voor zes uur op. Niet dat we niet kunnen slapen, maar een dikke wolkendeken – als je er net boven zit – is een unieke ervaring.

En de rotsen worden tot erts verbrand

Omdat we geen katten hebben meegenomen, proberen we alleen te klimmen waar veiligheid en moraal het toelaten. Uiteindelijk is het Mali Triglav en daar zijn we uitermate tevreden over.

Wanneer we elk onze „top“ bereiken, beginnen we aan de afdaling en kijken uit naar het ontbijt in het huisje.

Mostnice stroomt vredig door de met gletsjers gladgestreken Voje-vallei, onder zijn hut Planinska koča na Vojach, het wildste deel begint. De eerste 600 meter is de rivier grotendeels verborgen voor bezoekers. Het verschijnt bij de Chesenjsky-brug, die op een natuurlijke brug is gebouwd. Vanaf hier leidt een gemarkeerd pad door de kloof. De bruggen gaven de kloof zijn naam en stellen ons in staat om vanaf beide oevers te observeren. De vallei wordt grotendeels gelopen vanuit Stará Fužina door „Korit Mostnice“ en de wandeling gaat verder door een prachtige vallei met weilanden naar een gebouw waar we kunnen stoppen voor een drankje. De huisvrouw heeft taarten gebakken, als ze op zijn, verdient ze geld voor de volgende.

Gesterkt door strudel gaan we verder met een rustige wandeling, met nu totaal verschillende soorten toeristen.

Geleidelijk bereiken we een smalle, diep ingesneden kloof (1 km lang en tot 20 m diep), waar we de smaragdgroene kleur van de rivier, waterwervelingen en bizarre rotsformaties kunnen bewonderen die door water zijn ontstaan. De meest bekende is de olifant, we kunnen proberen de anderen naar onze eigen verbeelding te noemen. Vanaf de bruggen kunnen we het water onder ons observeren, het is elk moment anders.

Een uitstekende eetbare spons die vol zit rond de kloof. Ik ga niet met een mand naar de bergen, dus mijn helm vindt in ieder geval zijn nut.

Als alles goed gaat, steken we de bergen over naar het Italiaanse Duino, dat aan de rotsachtige Adriatische kust ligt, vlakbij Triëst. De duino is vooral bekend om het gelijknamige kasteel aan de kust en verscheen zelfs in verschillende shots van de Tsjechische film Deelnemers aan de Tour, die vlakbij werd opgenomen.