Beklimming naar Keprník en Vozek

Filipovice ligt in de buurt van Bělá pod Pradědem in de richting van Červenohorské sedlo. Het is mogelijk om de auto te parkeren op de grote parkeerplaats van het plaatselijke skigebied, die in de zomer bijna leeg is. Vanaf de parkeerplaats maken we meteen verbinding met het blauwe toeristenbord, die ons door het hele dorp zal leiden en al snel duiken we het bos in. Het eerste gedeelte is een aangename, ontspannende wandeling. Het pad loopt min of meer langs de hoogtelijn of daalt zelfs. Pas vanaf het kruispunt van de Keprnický-stroom (631 m boven zeeniveau) begint de klim. Direct aan het begin is er een toeristenschu­ilplaats, dat is een korte omweg naar de symbolische bosbegraafplaats die na 1960 is aangelegd. In de buurt van deze plaats was tijdens de Tweede Wereldoorlog een krijgsgevange­nenkamp, waarin in 1941 – 42 36 gevangenen van tyfus stierven. Daarnaast werden na de oorlog 9 Duitse burgers in de buurt begraven.

Terwijl het eerste deel van de route een gemakkelijke wandeling was, zal het vervolg een beetje inspannender zijn. We hebben bijna 7 kilometer aaneengesloten stijging voor de boeg, waarin we bijna 700 meter hoger stijgen. Het eerste deel loopt parallel aan het fietspad langs de asfaltweg naar het kruispunt van Výrovka. Hier slaan we rechtsaf een stenig pad op. Het gedeelte tussen Výrovka en het volgende kruispunt, Bystrý potok, is waarschijnlijk het mooiste deel van de klim. De weg klimt nog steeds op en neer in de kloof onder ons brult de Keprnický-stroom. Op het kruispunt van Bystrý potok sluiten we weer aan op het fietspad. Het traject naar het kruispunt Pod Keprníkem is niet meer zo aantrekkelijk, maar des te slopender. Op het kruispunt hebben we echter bijna gewonnen. De weg naar Keprník gaat linksaf, maar het loont de moeite om rechtsaf te slaan naar het toeristenhuisje in Šerák.

Bij het huisje kun je een hapje eten, maar ook genieten van het mooie uitzicht. Het is jammer dat het niet is toegestaan om rechtstreeks naar de top van Šerák (1.351 m boven zeeniveau) te gaan (deze bevindt zich in NPR Keprník – Šerák, waar het verboden is buiten het gemarkeerde pad), ook al ligt het slechts een enkele tientallen meters van het dichtstbijzijnde gemarkeerde pad. De overgrote meerderheid van de toeristen zal het echter waarschijnlijk niet erg vinden.

Daarna keren we terug naar het kruispunt Pod Keprníkem, vanwaar we verder gaan langs de rode bergkam. De bomen spreiden zich geleidelijk uit en de uitzichten op de omgeving openen zich weer voor ons. Terugkijkend zien we Šerák met een toeristenhut en het bovenstation van de kabelbaan.

Na ongeveer 2 km bereiken we de top van Keprník (1.423 m boven zeeniveau). Op de top is een kleine rots – de zogenaamde frost blokhut, waarvan wordt gezegd dat het een van de mooiste uitzichten in de hele Hrubý Jeseník is.

Naast het Jeseníky-gebergte kun je ook Králický Sněžník, het Rychlebské-gebergte zien en met een beetje geluk ook het Krkonoše-gebergte of het Beskydy-gebergte.

Een andere bestemming is de top van Vozka (1.377 m boven zeeniveau), waarvan we ongeveer 2,5 km verwijderd zijn. We vervolgen de rode weg naar het kruispunt van Trojmezí, waar we rechtsaf de gele weg op gaan, die ons rond de veenmoerassen naar het kruispunt U Vozky leidt, vanwaar het slechts enkele tientallen meters langs de groene weg naar de top is , waar sprake is van een groep kenmerkende rotsen. Zelfs vanaf hier zijn er mooie uitzichten op de omliggende heuvels.

We vervolgen onze weg langs het groen naar Sedlo pod Vřesovkou. Eerst daalt het voetpad behoorlijk steil naar Hučivá Desná, het volgende gedeelte loopt praktisch langs de hoogtelijn. Tussen de dunne bomen zien we de Rode Berg voor ons, onder de top waarvan zich een ander doel bevindt, de Heather Well.

In het zadel sluiten we weer aan op de rood gemarkeerde bergkam en na minder dan een kilometer zacht klimmen langs de hellingen van Červená hora bereiken we Vřesová studánka. De put is verborgen in een kleine stenen kapel gebouwd in 1934 (volgens sommige bronnen niet in 1927). Een ideale plek voor een korte stop. Het water uit de put is aangenaam verfrissend en het uitzicht is ook niet de slechtste.

De heidebron was vroeger een relatief belangrijk bedevaartsoord. De eerste houten kapel werd hier waarschijnlijk aan het einde van de 17e eeuw gebouwd. Het werd in 1756 vervangen door een nieuwe kapel en vervolgens in 1846 vervangen door een stenen kapel. Maar ook dat duurde niet lang en in 1927 werd de laatste kapel geopend, maar met een nog kortere levensduur. In 1946 sloeg de bliksem in en het brandde af. Een andere kapel is nog niet gebouwd, alleen in 1993 werd op de plek een ijzeren kruis opgericht dat de brand heeft overleefd. En in 2017 is hier een altaarsteen geplaatst. In 1820 werd hier een schuilplaats voor pelgrims gebouwd, die later dienst deed als herberg. Later werd er een groter huisje gebouwd met een restaurant en accommodatie. Na de Tweede Wereldoorlog werd het echter genationaliseerd en raakte het langzaam in verval, totdat het in 1988 ondanks protesten werd gesloopt. Tegenwoordig is er, afgezien van een kleine kapel boven de put, geen ander gebouw. In de afgelopen jaren zijn er pogingen ondernomen om het huisje en de kapel te herstellen, maar tot nu toe zijn ze waarschijnlijk mislukt vanwege natuurbehoud.

De rood gemarkeerde bergkam gaat verder naar Červenohorské sedlo, maar we gaan verder langs het groen en na een tijdje bereiken we het kruispunt van Červená hora. De top van Červená hora (1.333 m boven zeeniveau) ligt echter nog steeds op ongeveer 350 meter afstand. De top zelf is begroeid met cipressen en het wandelpad gaat er omheen, maar het is zeker de moeite waard om een korte omweg te maken langs het gele recht naar een groep lage rotsen, van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de omgeving.

Nu dalen we praktisch alleen af naar Filipovice. Vanaf het uitzichtpunt keren we terug naar het kruispunt van Červená hora en vervolgen onze weg langs het groen. Na een paar honderd meter bereiken we een interessante rotsformatie, een stenen raam.

Bij het volgende kruispunt, bij het stenen raam, neemt u het groene verkeer. Het smalle voetpad daalt langs de bergkam naar een ondiep zadel onder de laatste top van deze route – Točník (1143 m boven zeeniveau). De top zelf is niet zo interessant, het zadel is maar een paar meter hoger en het uitzicht wordt beperkt door bomen. Maar er is een iets steilere afdaling verder langs het groen, terwijl in een deel het voetpad tussen de rotsen kronkelt en relatief indrukwekkende uitzichten biedt.

Er zijn alleen nog de laatste kilometers tot de finish. Als we alleen de gemarkeerde paden volgen, gaan we verder langs het groen tot het kruispunt Pod Točníkem, waar we rechtsaf de blauwe inslaan, die we in het begin volgden en die ons naar Filipovice zal leiden. Of het is mogelijk om het pad met ongeveer 1 km in te korten door het groene bord op de ongemarkeerde asfaltweg ongeveer halverwege de afdaling van Točník te verlaten, van waaruit we na een tijdje weer afslaan naar de weg die naar links leidt, naar Filipovice.