Podejście na Keprník i Vozek

Filipovice znajdują się w pobliżu miejscowości Bělá pod Pradědem w kierunku na Červenohorské sedlo. Samochód można zaparkować na dużym parkingu lokalnego ośrodka narciarskiego, który latem jest prawie pusty. Z parkingu od razu łączymy się pod niebieski znak turystyczny, który poprowadzi nas przez całą wioskę i niebawem zanurkujemy w las. Pierwsza część to przyjemny, relaksujący spacer. Ścieżka prowadzi mniej więcej wzdłuż konturu lub nawet opada. Dopiero od skrzyżowania potoku Keprnický (631 m npm) rozpoczyna się wspinaczka. Zaraz na początku znajduje się schronisko turystyczne, które stanowi krótki objazd na symboliczny cmentarz leśny założony po 1960 r. W pobliżu tego miejsca znajdował się w czasie II wojny światowej obóz jeniecki, w którym w 1941 r. Zginęło 42 36 więźniów tyfusu. Ponadto po wojnie w pobliżu pochowano 9 obywateli niemieckich.

Podczas gdy pierwsza część trasy była łatwym spacerem, kontynuacja będzie nieco bardziej męcząca. Przed nami prawie 7 kilometrów ciągłego podjazdu, podczas którego pokonujemy prawie 700 metrów wyżej. Pierwsza część prowadzi równolegle do ścieżki rowerowej po asfaltowej drodze do skrzyżowania Výrovka. Tutaj skręcamy w prawo w kamienistą ścieżkę. Odcinek między Výrovką a następnym skrzyżowaniem Bystrý potok jest prawdopodobnie najpiękniejszym odcinkiem wspinaczki. W wąwozie pod nami droga wciąż pnie się w górę iw dół, a potok Keprnický ryczy. Na skrzyżowaniu dróg Bystrý potok łączymy się z powrotem na ścieżkę rowerową. Odcinek do skrzyżowania Pod Keprníkem nie jest już tak atrakcyjny, ale tym bardziej wyczerpujący. Jednak na rozdrożu prawie wygraliśmy. Droga do Keprníka skręca w lewo, ale opłaca się skręcić w prawo do schroniska turystycznego w Šeráku.

W domku można zjeść przekąskę, ale też cieszyć się ładnymi widokami. Szkoda, że nie wolno wjeżdżać bezpośrednio na szczyt Šerák (1351 m n.p.m.) (znajduje się w NPR Keprník – Šerák, gdzie wjazd jest zabroniony poza wyznaczoną ścieżką), mimo że leży tylko kilkadziesiąt metrów od najbliższej oznaczonej ścieżki. Jednak zdecydowanej większości turystów prawdopodobnie nie będzie to miało nic przeciwko.

Następnie wrócimy na skrzyżowanie Pod Keprníkem, skąd będziemy kontynuować jazdę czerwoną granią. Drzewa stopniowo się rozrastają i ponownie otwierają się przed nami widoki na okolicę. Patrząc wstecz, widzimy Šerák z chatą turystyczną i górną stacją kolejki linowej.

Po około 2 km docieramy na szczyt Keprníka (1423 m npm). Na szczycie znajduje się niewielka skała – tzw. Szronowy domek, o którym mówi się, że jest jednym z najpiękniejszych widoków w całym Hrubém Jeseníku.

Oprócz Jesioników można zobaczyć jeszcze Králický Sněžník, Rychlebské Mountains, a przy odrobinie szczęścia także Karkonosze czy Beskidy.

Kolejnym celem jest szczyt Vozka (1377 m npm), od którego jesteśmy oddaleni o około 2,5 km. Jedziemy dalej czerwoną drogą do skrzyżowania Trojmezí, gdzie skręcamy w prawo na żółtą drogę, która prowadzi nas przez torfowiska do skrzyżowania U Vozky, z którego jest tylko kilkadziesiąt metrów zieloną drogą na szczyt , gdzie znajduje się grupa charakterystycznych skał. Nawet stąd są ładne widoki na okoliczne wzgórza.

Jedziemy dalej po zielonym do Sedlo pod Vřesovkou. Początkowo ścieżka schodzi dość stromo do Hučivá Desná, następny odcinek prowadzi praktycznie po poziomicy. Między cienkimi drzewami widzimy przed sobą Czerwoną Górę, pod której wierzchołkiem znajduje się kolejny cel, Wrzosowa Studnia.

W siodle łączymy się ponownie z czerwonym grzbietem i po niecałym kilometrze łagodnego podjazdu po zboczach Červené hory docieramy do Vřesová studánka. Studnia jest ukryta w małej kamiennej kapliczce zbudowanej w 1934 r. (Według niektórych źródeł nie w 1927 r.). Idealne miejsce na krótki postój. Woda ze studni przyjemnie orzeźwia, a widok też nie jest najgorszy.

Wrzos był niegdyś stosunkowo ważnym miejscem pielgrzymek. Pierwsza drewniana kaplica powstała tu prawdopodobnie pod koniec XVII wieku. Został zastąpiony w 1756 r. Przez nową kaplicę, a następnie w 1846 r. Kamienną. Jednak i to nie trwało długo iw 1927 roku otwarto ostatnią kaplicę, ale z jeszcze krótszym życiem. W 1946 r. Uderzył w niego piorun i spłonął. Kolejnej kaplicy jeszcze nie wybudowano, dopiero w 1993 r. W miejscu pożaru wzniesiono żelazny krzyż, który przetrwał. A w 2017 roku ustawiono tu kamień ołtarzowy. W 1820 r. Wybudowano tu schronisko dla pielgrzymów, które później służyło jako zajazd. Później zbudowano większy domek z restauracją i noclegami. Po II wojnie światowej został jednak znacjonalizowany i powoli popadał w ruinę, aż w 1988 roku pomimo protestów został zburzony. Dziś oprócz małej kapliczki nad studnią nie ma innego budynku. W ostatnich latach podejmowano starania o odnowienie chaty i kaplicy, ale do tej pory prawdopodobnie nie powiodły się one ze względu na ochronę przyrody.

Czerwony grzbiet prowadzi dalej do Červenohorské sedlo, ale dalej jedziemy po zielonym i po chwili dojdziemy do skrzyżowania Červená hora. Jednak szczyt Czerwonej Góry (1333 m npm) jest nadal oddalony o około 350 metrów. Sam szczyt porośnięty jest cyprysami i szlak turystyczny go omija, ale zdecydowanie warto zrobić krótki objazd żółtym w prawo do grupy niskich skał, z których rozpościera się piękny widok na okolicę.

Teraz schodzimy praktycznie tylko do Filipovic. Z punktu widokowego wracamy na skrzyżowanie Červená hora i jedziemy dalej po zielonej. Po kilkuset metrach docieramy do ciekawej formacji skalnej, kamiennego okna.

Na następnym skrzyżowaniu U kamenného okna skręć w prawo w zielone. Wąska ścieżka prowadzi grzbietem do płytkiego siodła poniżej ostatniego szczytu tej trasy – Točníka (1143 m npm). Sam szczyt nie jest tak interesujący, siodło jest tylko kilka metrów wyżej, a widok ograniczają drzewa. Ale dalej wzdłuż greenu jest nieco bardziej strome zejście, podczas gdy w jednym odcinku ścieżka wije się między skałami i oferuje stosunkowo imponujące widoki.

Do mety zostało już tylko kilka kilometrów. Jeśli podążamy tylko oznakowanymi ścieżkami, jedziemy dalej zielonym do skrzyżowania Pod Točníkem, na którym skręcamy w prawo na niebieską, którą szliśmy na początku i która doprowadzi nas do Filipovic. Można też skrócić ścieżkę o około 1 km, opuszczając zielony znak na nieoznakowanej drodze asfaltowej mniej więcej w połowie zjazdu z Točníka, skąd po chwili ponownie skręcamy na drogę prowadzącą w lewo do Filipovic.