Wędruj przez góry Ceahlău

Nasza podróż zaczyna się w mieście Durau. Tutejszy klasztor jest zdecydowanie wart odwiedzenia, ze względu na wyjątkowe freski lub pięknie zagospodarowa­ny ogród.

Po pokonaniu pierwszego z wielu odcinków wspinaczki obwieszonych motywacyjnymi znakami typu „uważaj na niedźwiedzie” czy „uważaj na żmije” dotarliśmy do chaty Fântânele. Widok był tego wart, mimo że był dopiero co zamknięty. Stamtąd ruszyliśmy dalej.

Poniżej szczytu, gdzie brodziliśmy tylko przez klatkę, mieliśmy widok na zalew Bikazka, miasteczko Durau i chatę Fântânele.

Zbliża się południe i powoli wspinamy się na szczyt, podziwiając wszechobecną roślinność i mnóstwo motyli po drodze.

W końcu dotarliśmy na szczyt, skąd mogliśmy podziwiać piękne widoki we wszystkich kierunkach. Pod nami rozciągał się zbiornik Bikaz.

Ze szczytu Toaca mogliśmy też zobaczyć fragment kontynuacji naszej wędrówki, która dalej prowadziła do domku Dochia a następnie zaczęliśmy schodzić z powrotem do miasteczka Durau.

Na szczyt Toaca prowadzi tylko jedna droga, czyli raczej schody. Metalowe schody zapewniają niezapomniane wrażenia nie tylko w drodze na górę, ale przede wszystkim w dół, kiedy dopiero okaże się, jak strome i „dobrze wykonane” są schody.

Kontynuujemy wzdłuż grzbietu do schroniska Dochia i po drodze spoglądamy wstecz na podbieg, który wybraliśmy.

Robimy sobie przerwę w schronisku Dochia i podziwiamy widok na inną część gór Ceahlău.

Mijamy górski klasztor i ostatni raz spoglądamy wstecz na szczyt Toaca. Teraz zejdziemy tylko z powrotem do doliny.

Choć droga w górę wydawała się trudna, droga w dół nie była dużo lepsza. Trzeba dodać, że przynajmniej po drodze weszliśmy na szczyt. Teraz ścieżka zaczęła stopniowo znikać, aż zniknęła całkowicie i pozostały tylko zupełnie przypadkowe oznaczenia, zejście może prawie 90 ° i oczekiwanie, kiedy spotkamy niedźwiedzia.