Spacer po górach Bucegi

Nasza podróż zaczyna się w miejscowości Bușteni, skąd można dojechać kolejką linową do Babele. Po oczekiwaniu na kolejkę, poczęstunek i jedno nakarmienie bezpańskiego psa, przyszła nasza kolej. Powiedziano nam, że faktyczna podróż kolejką linową jest przeżyciem, co potwierdziło się, gdy zobaczyliśmy starszą kolejkę linową.

Po przeżyciu kolejki linowej w dobrym zdrowiu możemy zacząć cieszyć się pięknem płaskowyżu. Pierwsze kroki prowadzą do formacji skalnych.

Nie sposób pominąć formacji, która nadała nazwę całemu obszarowi, czyli gąbek skalnych. Wszystkie lokalne formacje skalne są wynikiem naturalnej erozji.

Ruszyliśmy wzdłuż błękitu na mały okręt po okolicy, do chaty Caraiman. Po drodze mamy piękne widoki na płaskowyż i zbliżające się chmury.

Mimo ogromnych kolejek do kolejki linowej a co za tym idzie odpowiedniego napływu ludzi jedziemy sami. Jest taki spokój, że spotykamy kozicę, która zostaje z nami kilka minut, a potem odchodzi.

Chociaż idziemy na niebiesko, znaki są wszędzie takie same czerwone. Podróż zaczyna przybierać formę typowych rumuńskich tras. Jednak według dostępnych informacji jest to jeden z lepszych. Idziemy dalej w chmury.

Chmura nagle się podnosi i widzimy cel naszej podróży. Krzyż Bohaterów poniżej szczytu Caraiman mierzy 36 metrów i jest widocznym z daleka symbolem stanu.

Z krzyża jest piękny widok na dolinę. Masyw Bucegi wznosi się imponująco jak ściana. Poniżej nas znajduje się miasto Bușteni, z którego wyszliśmy.

Zastanawiamy się, dokąd dalej, a naszym celem jest wzgórze Coștila z nadajnikiem.

Cały czas kochamy piękne kwiaty. Jednym z najlepszych odkryć ze świata flory było odnalezienie węgorza.

Zbliżamy się do góry Coștila. Znów idziemy zupełnie sami w chmurach. Czasami pojawia się pęknięcie z odrobiną słońca. Jest taka cisza, że słyszymy szum skrzydeł ptaków przelatujących nad nami.

Bardziej zdolni z nas poszli dłuższą trasą do chaty Omu, którą widzimy dopiero po chwili, gdy pozwolą na to chmury. Pogoda się pogarsza, czas wracać do kolejki linowej.

W mieście jeszcze nie pada, więc poznajemy tutejsze piękno. Bușteni, jak każde dobre rumuńskie miasto, ma własny klasztor, który można zwiedzać, ale fotografowanie jest zabronione. Deszcz dotarł do doliny, czas spróbować lokalnej cukierni.