Artikel Beklimming naar Parstleswand

Een geschikt startpunt kan Plangeross zijn, of een kleine parkeerplaats tussen Plangeross en Weisswald, evenals voor het beklimmen van de tegenoverliggende Hohe Geige: [https://www.gigaplaces.com/…e-geige-pres -westgrat/] . In beide gevallen moet u eerst een van de loopbruggen oversteken naar de andere kant van de Pitze en u aansluiten op het gemarkeerde pad dat rond de Lussbach-stroom naar de Kaunergrathütte leidt (Parstleswand zelf verschijnt alleen op de borden op het laatste kruispunt onder de top) . De weg leidt in het begin met een steile helling tussen de bomen. Na ongeveer 150 meter klimmen zal de eerste (en grootste) waterval verschijnen. Geleidelijk slinken de bomen, de weg is niet meer zo steil. Bij de volgende waterval steekt het over naar de andere kant van de beek. Net boven de loopbrug staat een klein huisje, waarschijnlijk voornamelijk gebruikt door koeherders. Het is echter mogelijk om hier met een beetje geluk iets te drinken te kopen ('s morgens stond er een bordje voor het huisje met drankjes en op het dak van het huisje stond een lokale herder en met een verrekijker die de koeien in de omgeving gadesloeg, bij terugkomst in de late namiddag werd het bord schoongemaakt).

Boven het huisje opent zich geleidelijk een prachtige vallei voor ons. Het wordt aan de linkerkant begrensd door de toppen van Hoher Kogel en Seekarlesschneid, aan de rechterkant door de hellingen van Parstleskogel en ver vooruit stijgt de dubbele top Watzespitze (ook bekend als Waze), met een hoogte van 3.532 m is de hoogste top van de Kaunergrat. Het pad is nu comfortabel, met slechts een kleine klim naar het kruispunt op een hoogte van ongeveer 2.180 m. Hier gaan we rechtdoor, nog steeds richting Kaunergrathütte.

We moeten nog driehonderd meter klimmen naar het volgende kruispunt. Op het kruispunt splitst het pad zich in tweeën, die beide naar de Kaunergrathütte leiden. We vervolgen de weg naar rechts, die onder andere tot aan de Mittelberglesee bereikt kan worden. Net boven het kruispunt is een kleinere vlakte met een huisje (waarschijnlijk ook een herdershut), van waaruit je een mooi uitzicht hebt op de tegenoverliggende bergkam Geigenkamm, met aan het hoofd de hoogste Hohe Geige.

De weg gaat verder naar het zadel op een hoogte van ongeveer 2.700 m boven de zeespiegel, vanwaar er een prachtig uitzicht is in alle richtingen – richting de Mittelberglesee, de Geigenkamm en vooral de Parstleswand en Watzespitze. Ook de route naar Mittelberglesee is hier gescheiden. We gaan verder naar de Kaunergrathütte-hut, waarvan we volgens de indicator nog 2 uur van elkaar verwijderd zijn (maar de afslag naar Parstleswand niet meegerekend).

Vanaf het zadel dalen we weer minder dan 100 meter naar het kleine meer Mainzer See direct aan de voet van Parstleswand. Het lijkt misschien niet zo volledig op de foto, maar in werkelijkheid ziet de top er vanaf hier behoorlijk dreigend uit, totdat je een beetje begint te twijfelen of het niet een bestemming is voor klimmers in plaats van voor gewone toeristen.

Iets achter het meer volgt het eerste iets moeilijkere stuk, op de moeilijkste plek gezekerd met een ketting. De steile klim door de muur is echter relatief kort en na deze te hebben overwonnen, gaat een comfortabel pad weer verder met prachtig uitzicht naar het Steinbockjoch-zadel op 2.960 m boven zeeniveau, waar een ander kruispunt is, tenslotte met een bord naar Parstleswand, dat is de laatste 30 minuten. De aanwijzer laat zien, maar verrassend genoeg is het pad naar de top niet gemarkeerd. In het begin is er een duidelijk voetpad, maar dat houdt al snel op en er ligt alleen een „stapel stenen“ voor ons. Soms is er ergens een stenen mannetje te zien die een geschikte richting aangeeft, later helpen zelfs de mannetjes niet meer. Gelukkig is de richting naar de top duidelijk en al snel is er een houten kruis op de top te zien.

Het laatste deel van de beklimming (en dan de afdaling) is het tweede iets zwaardere gedeelte. Het is noodzakelijk om voorzichtig te zijn waar je moet stappen, soms om jezelf te helpen met je handen, maar bij mooi weer en met een beetje voorzichtigheid is er geen groter gevaar. Er is niet veel ruimte op de top, maar de uitzichten zijn prachtig en het is de moeite waard om er een tijdje te blijven en ervan te genieten. Op dezelfde manier – we keren terug naar het Steinbockjoch-zadel. Bij goed zicht is dit geen probleem, het zadel is onder ons nog zichtbaar, maar bij dichte mist kan het door het ontbreken van markeringen best een avontuur worden.

Nadat we zijn teruggekeerd in het zadel, gaan we verder naar het huisje Kaunergrathütte. De weg daalt een steile helling af en loopt snel. In het laatste deel worden op verschillende plaatsen touwen vastgezet. Tijdens het zomerseizoen is het mogelijk om hier te eten of te verblijven. In het laagseizoen moet een huisje ernaast vrij toegankelijk zijn (geen garantie).

Vanuit het huisje is het mogelijk om naar het uitzichtpunt Plangerosskopf of naar het Madatschjoch-zadel te klimmen, maar het zal waarschijnlijk moeilijk zijn om bij te praten als onderdeel van een eendaagse tour. We gaan dus verder naar beneden, richting Plangeross en na ongeveer 1,5 km komen we terug op het kruispunt bij het huisje, waar we bij de uitgang rechtsaf slaan. Terugkeren naar de parkeerplaats of naar Plangeross is vanaf daar over dezelfde weg rond Lussbach als we omhoog klommen.