Artykuł Stevns Klint Cliffs

Każdy, kto przejdzie przez kościół, zauważy, że w jakiś sposób „tęskni za plecami”. Stoimy teraz bezpośrednio nad morzem, aw tle widać już dostępną część klifu.

Do plaży prowadzą strome schody, na których trzeba uważać, aby się nie poślizgnąć. Ta sama klatka schodowa służy również jako wyjście, ponieważ ze względu na częste osuwiska nie można wykonać obwodu wzdłuż plaży.

Jeśli jest odpływ, możesz dość wygodnie chodzić pod klifami i jednocześnie znajdować się w wystarczającej odległości od pionowych ścian. O tym, że morze powoli przejmuje ziemię, świadczą stosunkowo liczne osuwiska i zrujnowane części ścian skalnych.

Ciekawostką tutejszych skał jest okres ich powstania. W przybliżeniu wzdłuż małej półki widocznej na zdjęciu osiadły miękkie, przypominające kredę skały pochodzące z miliardów mikroskopijnych glonów. Dinozaury wciąż żyły. Potem nastąpiło kataklizmiczne wydarzenie – uderzenie asteroidy, opad ze zwiększoną zawartością irydu rozprzestrzenił się po całej Ziemi i ta warstwa również jest tutaj uchwycona. Następnie, już w trzeciorzędzie, kiedy wyginęły duże dinozaury, osiadł tu lity wapień. Plaża jest usiana czarnymi głazami krzemienia, które wyglądają jak ziemniaki z miękkich skał.

Każdy, kto spaceruje górną krawędzią klifu w kierunku północnym, może zobaczyć warstwy wapienia z małych widoków, które wyglądają trochę tak, jakby były zrobione z bloków. Wynika to z faktu, że w przeszłości wapień ten był wydobywany, a pionowe pasy są w rzeczywistości pozostałościami (ręcznie) wywierconych otworów służących do odłamywania poszczególnych bloków skalnych. Ale tutaj, naprawdę ostrożnie …