Artikel Stevns Klint Cliffs

Iedereen die door de kerk loopt, zal ontdekken dat hij op de een of andere manier „zijn rug mist“. We staan nu direct boven de zee en op de achtergrond is al een toegankelijk deel van de klif.

Het strand daalt af via een steile trap, waar je een beetje moet oppassen voor uitglijden. Dezelfde trap dient ook als uitgang, omdat er door frequente aardverschuivingen geen circuit langs het strand gemaakt kan worden.

Als het eb is, kun je vrij comfortabel onder de kliffen door lopen en tegelijkertijd op voldoende afstand van de verticale wanden zijn. Dat de zee langzaam het land overneemt blijkt uit de relatief talrijke aardverschuivingen en verwoeste delen van de rotswanden.

Een interessant kenmerk van de lokale rotsen is de periode waarin ze zijn gevormd. Ongeveer langs de kleine richel die op de foto te zien is, vestigden zich zachte krijtachtige rotsen van miljarden microscopisch kleine algen. Dinosaurussen leefden nog. Toen was er een catastrofale gebeurtenis – de inslag van een asteroïde, een neerslag met een verhoogd iridiumgehalte verspreid over de aarde, en deze laag is hier ook vastgelegd. Vervolgens, al in het Tertiair, toen grote dinosaurussen uitstierven, vestigde zich hier vaste kalksteen. Het strand is bezaaid met zwarte keien van vuursteen, die eruitzien als aardappelen van zachte rotsen.

Iedereen die langs de bovenrand van de klif in noordelijke richting loopt, kan vanaf kleine vergezichten kalksteenlagen zien, die een beetje lijken alsof ze van blokken zijn gemaakt. Dit komt door het feit dat deze kalksteen in het verleden werd gewonnen en de verticale strepen zijn eigenlijk de overblijfselen van (hand)geboorde gaten die werden gebruikt om afzonderlijke rotsblokken af te breken. Maar hier heel voorzichtig…