Wandeling naar de bergen boven het Sonkol .-meer

Het panorama ten noorden van het Sonkolmeer vormt een vlakke bergkam met ongeveer tien toppen hoog tussen 3.700–3.900 meter boven de zeespiegel. Een zeer begaanbaar en tegelijkertijd mooi uitzicht is de berg aan het uiterste westelijke uiteinde van de bergkam. Na ongeveer vier kilometer (50 minuten) lopen langs de oever van het meer vanuit het Bataj-Aral-kamp, kun je bij een eenzame yurt rechtstreeks naar deze berg afslaan.

De eenzame yurt waar je van het meer naar de berg draaide, ziet er echt mystiek uit – bijna als eenzaamheid bij het bos, maar hier zou de boom eruit zien.

Na een wandeling van 15 minuten sta je al aan de rand van het massief. De dieren rond het meer zijn gewoon druk en geven het charme?

Na een tijdje is het duidelijk te zien, door de bloeiende weiden, het yurtkamp Bataj-Aral – het startpunt van deze tour.

De daadwerkelijke output is niet erg veeleisend, je kunt vrijwel alle kanten op. Het is echter het beste om de bergkam te beklimmen waarop de overblijfselen van rotstuinen soms verspreid liggen.

Met toenemende hoogte krijg je een iets ander zicht op de bergkam dan vanaf het meer. Het zijn bergen met twee gezichten – aan de ene kant geleidelijke grasruggen, waarop je comfortabel kunt lopen, en aan de andere kant grote delen van scherpe verweerde rotsen, die zo zijn voor klimmers.

Na twee uur lopen vanaf het meer ben je bijna op de top van de berg. Het grote en enige ongemak hier kan een hele harde wind zijn, die hier bijna altijd waait

De top van de berg, die zichtbaar is vanaf het meer, is eigenlijk slechts een voorpiek met een grote rots. Het uitzicht vanaf het, vooral op het meer, is erg mooi, maar als je het noorden wilt zien, of de hoofdkam van dit minigebergte wilt bereiken, moet je zelfs meer dan een kilometer verder rijden.

Hoewel het van een afstand lijkt dat de hoofdkam van dit minigebergte ideaal zou zijn voor een comfortabele toeristische oversteek, is van dichtbij te zien dat dit niet het geval is. In tegenstelling tot de lange richels die ernaartoe leiden, is het relatief scherp, vol gebarsten rotsen en steile puinvelden die naar beide kanten leiden.

De top van de berg lijkt meer op een lange bergkam op een hoogte van 3.700 m boven de zeespiegel met aan het begin van de zomer sneeuwresten.

De mooiste plek is echter op de hoofdkam, waar je de „andere“ kant van de vallei kunt zien. Bij mooi weer zie je de Kirgizische bergkam met bijna vijfduizend bergen, hemelsbreed 70 km. In de late namiddag is het echter niet veel om deze verre bergen te fotograferen, omdat ze in sterk tegenlicht zijn.

Als je naar het noorden kijkt, kun je nog een „onbeduidende“ nog kleinere grasrug zien. Achter hem verrijzen al meer echte, mooi grillige bergen.

Je keert bijna een uur dezelfde weg terug voordat je begint aan de afdaling naar een grotere vallei met verschillende pastorale yurts. In zulke zijdalen zie je nog het oorspronkelijke leven dat onaangetast is door het toerisme.

In de vroege avond is het behoorlijk levendig op de hellingen van de bergen – enorme kuddes keren terug naar huis van de wei. Slechts af en toe zie je echter een mens bij zich, meestal bewegen de dieren zich hier zoals ze willen.

De terugkeer is erg mooi, want de met gras begroeide vallei met yurts is erg pittoresk, vooral aan het eind van de dag.

Als je naar de andere kant kijkt, ziet de vallei er veel dramatischer uit. Hoe dan ook, het is ongeveer een uur lopen van hier naar het yurtkamp, dus je hebt misschien wat tijd nodig als je pas 's middags op deze tour gaat.

Voordat je terugkeert naar het kamp, kun je onderweg genieten van echte Kirgizische romantiek.