Het leven aan het Sonkol .meer

Het centrum van het leven aan het meer zijn yurtkampen. Pluimvee beweegt zich in de buurt van de yurt, andere dieren hebben een grotere „paddock“. Mannen spelen spelletjes of kaarten na het werk.

Veel vaker zul je echter herders ontmoeten die in geïsoleerde yurts leven, alleen voor hun eigen gezin.

In minder toegankelijke berggebieden worden yurts nog steeds te paard vervoerd. Bij Sonkol hebben de meeste mensen al een auto, want een auto kan de reis hier voorzichtig aan.

Soms kun je behoorlijk nieuwsgierige voertuigen tegenkomen – een militaire vrachtwagen die is omgebouwd tot een bus voor toeristen van grotere reisbureaus. De droom van elke reiziger door het oneindige Azië – waren er maar niet overal zulke beperkingen

De yurt zelf was, afgezien van dieren, meestal het enige eigendom van de familie, dus het was prachtig versierd met kleurrijke stoffen en tapijten. Haken langs de randen worden gebruikt om dingen op te hangen. Het interieur is grotendeels gratis – ze slaapt en eet hier.

De Kirgizische keuken is verrassend erg vlezig. De lokale bevolking kan het echter goed proeven en kruiden, dus de meeste gerechten die bereid zijn, in Europese omstandigheden in „gevechtsomstan­digheden“, zijn erg lekker. Er is een grote bak nodig, waar het water uit het meer wordt gekookt en thee wordt gezet.

Normaal gesproken vindt in het geval van herders alles plaats in een yurt. In grotere kampen, waar de lokale bevolking regelmatig voor toeristen zorgt, wordt er altijd één grotere eettent gebouwd voor één gezin + toeristen. Tijdens het eten zitten ze op de grond in Turkse zit of op kleine papegaaiduikers. Voor degenen die het niet gewend zijn, is het een beetje ongemakkelijk. Naast de hoofdgerechten staat er altijd een selectie van lokale heerlijke jam, room en gebakken stukjes deeg op tafel. Vers absoluut heerlijk. Minder kieskeurig.

De kinderen in het kamp hebben van kleins af aan hun taken gehad. De meest voorkomende is de toepassing van het benodigde water voor koken en andere activiteiten. Verder vee drijven in kraaltjes voor de avond en ander bijkomend werk. Ze rijden graag op ezels en grotere op paarden. De meiden helpen met koken en schoonmaken.

De basis van alles is voldoende drinkwater. Op de meeste plaatsen drogen de beken in de zomer op, dus het drinkwater wordt vaak rechtstreeks uit het meer gehaald. De meest gebruikelijke manier is om daar met een ezel te komen, die aan elke kant een grote container heeft, en deze op de juiste manier te laden.

De dieren hebben hier een prachtig leven – veel weiland, relatieve vrijheid en de mogelijkheid om op elk moment uit het meer te drinken.

Elke mooie dag eindigt hier met een mooie en vaak dramatische zonsondergang.