Tour Carhuasanta - Parihuana

Deze etappe begint bij de Carhuasanta-boerderij op slechts een paar kilometer van de bron van de Amazone. Vanaf hier begint de Mismi-vulkaan zich langzaam achter andere bergkammen te verschuilen.

Na ongeveer een half uur lopen van de boerderij, wordt de vallei veel breder en krijgt Carhuasanta (Amazone) de eerste zijrivier – Apacheta, die iets krachtiger is. Overal waar het oog kan zien, grazen lama's.

Vanaf de plekken waar lama's beginnen te grazen, bestaat de kans dat je ook locals tegenkomt. Toch ontmoet je op een hele dag maar twee of drie mensen. Deze trektocht is echt heel verlaten. De lokale bevolking beweegt zich vrij vaak te paard, wat op lokale afstanden aanzienlijk praktischer is dan wandelen met een grote rugzak.

Het vervolg van de tocht leidt naar een „eindeloze“ vallei vol lama's en bevroren bofedalen. De vallei is bijna 1,5 km breed en bijna 8 km lang. Blijkbaar werd het gemodelleerd door een gletsjer. De hoogte is hier nog zo'n 4.700 meter boven zeeniveau, dus geen laagland.

Deze derde dag van de trektocht is waarschijnlijk de mooiste van de hele mars, hoewel ook erg lang.

Een typisch kenmerk van het Zuid-Amerikaanse plateau Altiplano – moerassige bofedalen. Kleine groene eilanden omgeven door beekjes. 's Ochtends, als alles bevroren is, kun je hier gemakkelijk langs. In de middag is het vaak niet zo makkelijk. Waar bofedals zijn – er is water, dus er zullen lama's zijn.

Overblijfselen van „rotskastelen“ gluren af en toe uit het verder volledig vlakke, verweerde landschap. Je zult waarschijnlijk niet genoeg kracht hebben voor uitstapjes naar hen.

Bij een ander verlaten verblijf voor lama's, waar de Amazone al een beetje op een rivier begint te lijken, begint eindelijk een meer opvallende reis. Het begint iets weg te klimmen van de vallei naar het meer van Carhuacocha. Het is eigenlijk een afkorting.

De klim naar de terreingolf is slechts ongeveer 50 hoogtemeters. Vanaf daar is een mooi uitzicht op de lagune Carhuacocha (4.646 m boven zeeniveau) van ongeveer een kilometer lang.

Nadat u het meer bent omzeild, bereikt u de desolate vlakte. Je hebt de mooiste delen van de tocht achter je. Er zijn verschillende paden achter het meer, dus als je alleen de schetsen volgt, kun je even nadenken welke kant je op moet. Een belangrijk herkenningspunt is de vulkaan aan de horizon, ongeveer 5.020 m boven zeeniveau – je pad moet altijd iets ten westen van de top leiden.

In het westen steken vulkanische toppen uit boven de desolate vlakte. De hellingen worden verlevendigd door witte mineralen.

Na een uur dwalen vanaf het meer, keer je voor de laatste keer terug naar de langzaam kronkelende Amazone. In deze plaatsen is zijn naam Hornillos. Als je naar het zuidoosten kijkt, zie je vlakke heuvels waarvan je niet eens zou zeggen dat ze zo'n 5.000 meter boven de zeespiegel liggen.

Je hebt nog ongeveer 5 km over naar Parihuana langs het plateau. De weg is al vrij eentonig, bovendien nog steeds op ruim 4.600 meter boven zeeniveau.

Parihuana (4.570 m boven zeeniveau) is geen klassiek dorp, slechts een paar verspreide gebouwen van lamafokkers. Je kunt hier een tent opzetten of met iemand in een „stal“ slapen. Soms komt hier iemand met een busje die je naar de laatste plaats van de trektocht zou kunnen brengen – Caylloma, maar vertrouw er zeker niet op en verwacht weer een lange mars op de Altiplan.

Het gebied rond Parihuana wordt gedomineerd door de vulkaan, die je navigatiepunt was. Het is verder een plek met een enorme concentratie lama's, wat perfect past bij dit gedeeltelijk doordrenkte landschap.

Verrassend genoeg kun je, hoewel de rivier Rio Hornillos naar het westen verdwijnt, weer genieten van het water uit de Amazone, aangezien een groot irrigatiekanaal er vanaf leidt. De mars naast hem wacht echter niet tot morgen.