Artikel Grot Andrejcová
Op sneeuwschoenen van Liptovská Teplička
De Andrejcová-schuilplaats (1410 m) bevindt zich op de hoofdkam van de Lage Tatra onder de Andrejcová-piek. Het is het hele jaar toegankelijk en is een van de officieel toegestane overnachtingsplaatsen, vooral tijdens de oversteek van de NT-rug. Het grootste deel van het jaar is er geen huisbewoner, maar in het weekend is er bijna altijd iemand aanwezig. In 2014 vond de laatste grote verbouwing plaats, met de vervanging van de kachel en het aanbrengen van thermische isolatie. Wie voor de reconstructie in het huisje was, moet, net als ik, een kin drop hebben, dus bedankt voor deze geweldige transformatie.
Liptovská Teplička
We begonnen de weekendoversteek op sneeuwschoenen, met als hoofddoel – Králová hola, slapen in Andrejcová (onderdak) in het dorp Liptovská Teplička. Dit dorp (2.000 inwoners), dat trots is op de titel Dorp van het Jaar 2007, had tot voor kort een functionele skipiste, die nu helaas in verval raakt. Het is echter een prima startpunt voor de NT-rug vanaf de noordkant, maar omdat de opstappaden langer zijn dan vanuit het zuiden (Pohorelá, Šumiac, Telgárt), zul je hier niet veel toeristen tegenkomen. En dat vond ik gewoon leuk.
Boven Teplička
Het blauwe toeristenbord volgend dat vanaf de skipiste leidt, klommen we (sommige langs de skipiste) naar Sedlo pod Doštiankou. Daar leidt het gele bord langs de zijkam naar Panská hol'a, dat we na ongeveer 3 uur bereiken. Het is een prachtige wandeling, geen grote beklimmingen, niemand ergens, alleen krakende sneeuw en rollende wolken met de stralen van de doordringende zon, die langzaam het uitzicht op het landschap beginnen te onthullen.
Op weg naar Panská hol'a
De jongens die de piste beklommen hebben een kleinere voorsprong en dus wachten ze ons op in de zithoek … evenals de lokale langlaufers, die voor de lunch een ritje gingen maken :)
Budnarka
Het winterpad (deels betreden door skibergbeklimmers) leidt grotendeels door het bos, naar deze Budnárka-berghut, die is uitgerust voor noodopvang, er zijn kachels en een voorraad hout. We zitten binnen (de temperatuur is hetzelfde als buiten), eten wat en gaan verder. Het is ongeveer twee uur en in minder dan twee uur zijn we in Andrejcová. Het pad gaat direct verder vanaf het huisje, waar we een steile maar korte heuvel afdalen in de vallei tot aan de blauwe markering, waarna we verder gaan naar de beek, die we oversteken en de traverse naar de hoofdkam beginnen te beklimmen.
Eindelijk de Tatra
Als we hoger komen, beginnen de panorama's waar we voor kwamen eindelijk te verschijnen. Ik had echter niet eens gehoopt dat we de Tatra vanaf nu bijna altijd in het zicht zouden hebben :)
Andrejcová 10 minuten of een uur
We sluiten aan op de hoofdkam en staan bij het rode toeristenbord. We hebben maar 10 minuten van de wegwijzer naar de finish. We zijn erg blij om deze 10 minuten tot een uur te rekken en te doen wat we leuk vinden en waar we eindelijk genoeg tijd voor hebben :) We maken foto's en rollen in de sneeuw voordat de winter ons naar het huisje drijft.
Zuid uitzicht
Een dikke, vallende wolkendeken vormde zich in het zuiden en in het noorden werd het helemaal helder. Maar de temperatuur hierboven was nog steeds hetzelfde, mooi –13°C :)
Neem vooral de goede richting
Voor de minder georiënteerden is het huisje overzichtelijk… bier rechts, water links.
Eindelijk (v) gezellig
Zoals ik al heb geschreven, kunnen degenen die niet in het huisje waren vóór de reconstructie, de transformatie ervan misschien niet volledig waarderen. Maar als ik het slapen op houten draaistellen vergelijk met rennende muizen en kapotte kachels, voelde ik me nu alsof ik in een vijfsterrenhotel was. De receptioniste (babbel) Vlado, verwelkomde ons met een glimlach, bood een heerlijke linzensoep aan, een zelfgemaakte „žeruchovice“ als digestief en een meerbedsbed, in een verwarmde kamer (een dunne slaapzak was genoeg). Ik heb het hier niet over bier, dat is vanzelfsprekend :). De prijs voor eten en accommodatie is VRIJWILLIG, voor bier 2 €. Wat te schrijven? Aan de gitaarmuur zwaaide de tafel in de stijl van „wat de rugzakken gaven“ en we verwelkomden nog steeds andere ski-alpinisten totdat we er eindelijk achter kwamen dat we sommigen van hen echt kenden. Wereld is klein. Ze pasten er allemaal in (past in goede stijl), speelden gitaar, keken naar de sterren en vielen toen tevreden in slaap, wachtend op de zonsopgang …
Ochtend-
De nacht ging voorbij en ik weet niet eens hoe (de oordopjes) en om zes uur begonnen we als eerste op te staan. Vlado was zo goed dat hij met ons opstond en niet aarzelde om met een aanbod van worstjes, thee of koffie voor het ontbijt te komen …
Charmante kleuren
Wanneer de Tatra slapen en jij niet meer
Zonsopkomst
De Tatra's worden wakker
Inversie
De wolk van gisteren in het zuiden viel naar beneden, dus we bekeken het van de andere kant.
NT-rug - van Vápenice naar Královo hol'u
Omdat het ene deel over de bergkam naar Královo hol'a wilde en dan terug langs het groen naar Teplička (wat in de winter best een lange route is), besloot de andere helft, dat zich haastte naar Brno, voor een kortere variant met een klim naar Velká Vápenica en terug over Panská hol'a naar het dal naar de skipiste in Teplička. Deze versie is ongeveer 2 uur korter. De variant via KH is lang, vooral vanwege de eindeloze afdaling van Velký Brunov naar Teplička (ongeveer 6 km langs een bosweg) en ik raad het aan om fysiek fit te zijn. Twee jongens hebben gisteren deze route ondersteboven gelopen op de sklialps (LT-KH-Andrejcová) en na aankomst bij het huisje vielen ze binnen een uur uit. Misschien kun je een auto gebruiken en dichtbij komen, maar dat hebben we niet gedaan vanwege de sneeuw.
Op weg naar Vápenice
Velká Vápenica ligt op 1u45min van Andrejcová, waar we rustig zullen blijven en er toch in slagen om foto's te maken.
De grote kalksteen
Nadat we vandaag onze top hebben bereikt, keren we terug naar het Priehybka-zadel en draaien we naar de blauwe markering (die niet langer wordt vertrapt en zelfs in de winter niet wordt gemarkeerd). Wel is het mogelijk om in te schatten en met behulp van GPS lopen we weer naar het Budnárka huisje, dat we al kennen van gisteren, en waar we aansluiten op onze al bekende route.
Blauw
Het blauwe bord van het Priehybka-zadel was (naar mijn mening) het mooiste deel van de wandeling … poeder, dat is bijna zonde om naar binnen te gaan, prachtige uitzichten …
Blauw, dekbed en wij
Naast het spoor van eekhoorns blijven onze sporen nu in de sneeuw.
Blauw
Blauw is goed … we banen ons een weg „vanuit het oog“ en gaan direct naast deze berghut uit.
Blauw
Het blauwe bord leidt ons het bos uit via een steilere afdaling naar de beek, waar we ongeveer 500 m langs lopen, waar een merkbare bocht is (officieel ongemarkeerd) terug naar het Budnárka-huisje. Even klimmen we weer en na een tijdje staat het huisje voor ons.
Terug naar Teplička
Vanuit Budnárka volgen we hetzelfde pad langs de gele weg en na Panská hola gaan we rechts de vallei in, die ons direct onder de skipiste zal leiden, vanwaar we vertrekken. Je zou prachtig door het dal kunnen skiën, maar we ontmoeten ook veel lokale wandelaars.
Laatste
Wat voor soort evenement zou het zijn als we het eindigden in een pub met dumplings. Deze keer missen we de Krajinka-berghut in Ružomberok en bezoeken we het plaatselijke restaurant bij de skipiste (waarschijnlijk bedoeld voor voormalige skiërs). Hoe dan ook, de prijzen waren erg leuk en het eten ook, dus we gaan afscheid nemen van de lokale bevolking waar we hebben geslapen en als we vertrekken, ontmoeten we ook de net gearriveerde tweede groep van de King's Club, die er behoorlijk uitgeput uitziet. Ik bewonder hun tempo, niet dat het niet zou werken, maar we genoten er liever comfortabel van, zonder de tong uit te steken :)
Artikelen in de buurt
