Bezoek aan het eiland Mykines

In principe zijn er maar twee manieren om het eiland te bereiken, en beide hebben hun eigen risico's. Eén optie is om per helikopter te reizen, wat duurder is en een beperkte capaciteit heeft, en daarnaast zijn er geschikte weersomstandigheden nodig. De tweede, gemakkelijkere optie is om een veerboot te nemen vanuit de haven van Sørvágur, maar deze optie is ook afhankelijk van het weer. Het komt vaak voor dat mensen het eiland wel kunnen bereiken, maar niet terug kunnen vanwege ongunstige omstandigheden. Daarom is het raadzaam om je bezoek aan het eiland te plannen op een dag met het beste weer. Accommodatie op het eiland kan behoorlijk duur zijn.
(De foto toont de verticale kliffen in het westelijke deel van het eiland Vágar.)

We hebben voor de veerboot gekozen en hebben er op geen enkele manier spijt van. De totaalprijs voor beide reizen was 120 DKK, wat overeenkomt met ongeveer 400 CZK. De cruise bood niet alleen mooie uitzichten, maar bracht ook veel adrenaline met zich mee, vooral vanwege de ruwe zee tijdens de reis. Ik heb nog nooit een cruise met zulke golven meegemaakt en ik was verrast dat het schip die dag überhaupt vertrok. Toen ze op de plaats aankwamen, waren sommige passagiers zo bleek als sneeuw, en sommigen moesten enkele tientallen minuten op de rots bij de haven rusten. Op de terugweg was de zee kalm.
(De foto toont het eiland Tindhólmur)

…

Daarna gingen we verder langs het eiland Tindhólmur, dat zeer scherpe toppen heeft en onbewoond is. Het hoogste punt ligt 262 meter boven zeeniveau. Voorbij dit eiland eindigde de kalmte van de zee, en tussen de zee en het eiland Mykines waren we getuige van gigantische golven die met het schip mee tuimelde alsof het in een achtbaan zat.

Na 45 minuten komen we aan op het bestemmingseiland. Er is slechts één klein dorp met dezelfde naam – Mykines, maar de meeste huizen hier zijn niet permanent bewoond.

Direct in de haven wacht op bezoekers een onaangename toeristenval. De lokale bevolking besloot een vergoeding te innen voor een wandeling rond het eiland, en dat is helemaal niet klein: 400 DKK (ongeveer 1300 CZK). Gelukkig konden we onopgemerkt passeren toen de dame de andere bezoekers aan het incasseren was en gingen we snel de heuvel op. Bovendien was een deel van de route naar de vuurtoren afgesloten, wat naar mijn mening tot in ieder geval enige korting zou moeten leiden. Ach, wie veel wil, krijgt niets… Helaas worden deze kosten bij bijna elke grote attractie op de Faeröer gebruikelijk. Ik begrijp dat de lokale bevolking misschien niet blij is met het steeds toenemende toerisme, maar tegelijkertijd ben ik van mening dat de natuur voor iedereen toegankelijk moet zijn.

Als de lokale bevolking wat inkomsten uit toeristen wil genereren, kunnen ze symbolische of vrijwillige toegang en souvenirproductie overwegen. Het argument over de duurzaamheid van het landschap lijkt mij ongegrond, zeker als er maximaal twee kleine bootjes per dag op het eiland aankomen. Persoonlijk zou ik de inwoners van de Faeröer hiervoor vergoedingen laten betalen bij een bezoek aan Praag of andere wereldsteden.

Weiland, meestal begrensd door stenen hekken.

Helaas was het eiland Mykineshólmur met de vuurtoren (achter de heuvel op de foto), die door een 40 meter lange brug met het hoofdeiland is verbonden, ten tijde van het bezoek gesloten voor toeristen.

Wandelroutes op het eiland: Er zijn diverse wandelroutes op het eiland. Als iemand meer tijd heeft, kan hij of zij besluiten om de hoogste berg Knúkur (560 m) te beklimmen of naar de vuurtoren op het eiland Mykineshólmur te gaan (als dit gedeelte open is). We maakten een kort circuit ten noorden van het dorp Mykines, waar we de gelegenheid hadden om papegaaiduikers te observeren.

…

Papegaaiduikers zijn kleine zeevogels die bekend staan om hun opvallende uiterlijk, zwart-witte veren en kleurrijke snavels.

…

In de dorpen van de Faeröer zijn miniatuurhuizen vaak vlak naast het origineel te zien. De huisjes in het dorp Mykines zijn geen uitzondering.

…

Ten slotte vaart het schip terug naar het eiland Vágar. Tijdens dit deel van de reis passeren we de Múlafossur-waterval en keren dan via de fjord terug naar de haven van Sørvágur.