Beklimming naar Refugio de Altavista

Het startpunt voor de beklimming van de vulkaan Pico de Teide is een parkeerplaats (2350 m boven zeeniveau) aan een 40 km lange Canadese weg, op slechts 2,5 km van het kabelbaanstation. Klim vanaf daar langzaam langs de rijbaan. Na een tijdje heb je een uitzicht waar je alles kunt zien wat belangrijk is van deze tour: de top van Teide – Pan de Azucar „Sugar Loaf“, het bergstation van de kabelbaan, het huisje Refugio de Altavista, waar je kunt slapen als je hebt niet het gevoel dat je deze tour in één dag aankon, of dat je bij zonsopgang op de top van de Teide wilde zijn en uiteindelijk de ronde heuvels van Montana Blanca (2.750m)

Het landschap om je heen is een typische vulkanische woestenij die speelt van witte tot oranje tinten. Na ongeveer tien minuten kom je op een kruispunt, houd links aan, dichter bij de vulkaan.

De rijbaan klimt in bochten, die vaak kunnen worden ingekort door platgetreden paden. Na ruim een half uur de parkeerplaats te hebben verlaten, is er een heel mooi uitzicht op het landschap, wat geen schande zou zijn voor Mars. Direct onder je loopt een voetpad op een steile puinhelling, loodrecht op de contour. Dit is zeker niet goed voor klimmen, maar als je ervaring hebt met dergelijk terrein en je keert dezelfde weg terug, ideaal voor de afdaling – je rent in een paar minuten de helling af – goede schoenen natuurlijk een voorwaarde.

De parkeerplaats of het startpunt van de tour is niet zichtbaar, het is verborgen achter een enorme vulkanische heuvel. Aan de horizon zie je de overblijfselen van een voormalige kegel, die aanzienlijk ouder zijn dan het vulkanische materiaal om je heen.

Eindelijk nadert u een ondiep zadel tussen Pico de Teide en Montana Blanca. Het is een zeer interessant gebied waar veel gigantische stenen „rollend“ worden genoemd, die Huevos „eieren“ of bombas „bommen“ worden genoemd. Boven je is ook een enorme lavastroom, die de „rode heuvel“ letterlijk heeft gehalveerd

Het uitzicht naar het noorden is niet zo dramatisch, er is niet veel meer over van de voormalige gigantische krater. Er is alleen de top van het Risco de la Fortaleza (2159 m boven zeeniveau) „Fort“ dat grotendeels nog steeds boven de passaatwinden uittorent.

De lokale vulkanische eieren zijn echt interessant en sommige echt monumentaal – de grootste attractie van het eerste deel van de beklimming.

In het zadel (2725 m boven zeeniveau), dwz. na 375 meter te zijn gestegen, verlaat u de rijbaan die naar de top van Montana Blanca leidt. Als je de smaak en de tijd hebt, kun je deze top ook beklimmen. Het is slechts 600 meter enkele reis en 25 meter hoog. Ons pad klimt echter vanaf hier steil omhoog langs een enorme lavastroom. Na een tijdje heb je heel Montana Blanca in de palm van je hand.

Na een steilere klim van een half uur, klim je naar een klein plateau vol gigantische vulkanische rotsen – het rustpunt van de Engelsman, bijna drieduizend meter boven de zeespiegel. Een ideale plek voor uitademing en snacks.

Boven de rust van de Engelsman ga je naar het deel waar zelfs schaarse vegetatie gedijt. Het uitzicht over de regio wordt steeds breder en alleen vanaf hier is het mooi om te zien dat de caldera echt een overblijfsel is van een gigantische kegel.

Na eindeloos kronkelen klim je uiteindelijk naar de Refugio de Altavista (3260 m boven zeeniveau). Voor degenen die een middagwandeling maken of de klim willen splitsen, dit is de laatste voor vandaag. Voor anderen die een dagje uit zijn gewoon een plek voor een verfrissing.