Artikel Skalka-mijn

Al sinds de tijd van de Kelten wordt op deze plek ijzererts gewonnen. Het eerste gedocumenteerde document met betrekking tot diepmijnbouw dateert uit 1746. Na 1824 was de mijn eigendom van de familie van graaf Colloredo-Mansfeld. Tot 1852 werd er boven- en diepmijnbouw uitgevoerd en werd het erts verwerkt in Stará Huta bij Dobříš. In 1938 werd de Pražská železářská společnost eigenaar. Als gevolg van de toegenomen vraag naar ijzer tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de mijnbouw aanzienlijk uitgebreid en de bloei zette zich na 1948 voort. Vanaf 1966 werd de afzetting ontgonnen en werd het omliggende gebied geleidelijk gerehabiliteerd. Momenteel is de mijn toegankelijk voor toeristen, er moet vooraf een rondleiding worden besteld.

De tocht is fysiek niet zwaar, aangezien u over grindpaden loopt. De temperatuur is hier stabiel rond de 11 graden. Het is echter noodzakelijk om voorzichtig te bewegen en een helm te dragen, die de organisator leent. Om veiligheidsredenen is het absoluut noodzakelijk om alle instructies van de gids op te volgen.

Een bezoek aan de mijn wordt gecombineerd met een ritje met een authentieke mijntrein. De route is 1,5 km lang.

Tijdens de rondleiding bereiken bezoekers onder de plaats waar de Maria Magdalena-kerk is gebouwd op de Brda-bergkam in het barokke gebied van Skalka. Op dit punt bevindt het zich ongeveer 150 meter onder het oppervlak.

De huidige eigenaar en beheerder van de mijn is de Montánní spolecnost os. Het mijnbedrijf onderhoudt, reconstrueert de uitrusting en verzorgt rondleidingen. Daarnaast zorgt het ook voor de studie, documentatie en bescherming van monumenten uit de mijngeschiedenis. Uiteraard is zij ook eigenaar van de vergunning voor mijnbouwactivi­teiten en activiteiten die op mijnbouwwijze worden uitgevoerd.
De Montánní společnost verwierf de mijn in 2004 en na tien jaar hard werken slaagden ze erin de mijn gedeeltelijk open te stellen voor het publiek.

Bezoekers lopen op de 16e verdieping van de mijn. Nog eens twintig verdiepingen daaronder staan momenteel onder water.

Als onderdeel van de rondleiding kun je ook een tentoonstelling van mijnbouwapparatuur, gereedschappen en apparaten zien. Het originele mijntoilet trekt de meeste aandacht.

Het is ook mogelijk om de plaats te zien waar het erts werd gewonnen. Hier kun je onder andere de apparatuur zien waarmee het erts in de karren wordt gegoten.

In de machinekamer van de mijnbouwmachine kunnen bezoekers zich de moeilijkheid van ondergronds werken en de complexiteit van mijnbouwapparatuur en hun operators voorstellen.

De noodzakelijke luchttoevoer naar de mijn wordt verzorgd door middel van een ventilatieschacht van ruim 70 meter diep.

Onderweg zien bezoekers ook een standbeeld van Sint Barbara, de patroonheilige van de mijnwerkers. Op de dag van haar feestdag (4 december) lieten de mijnwerkers Kahans 's nachts brandend in de tunnels achter, ter bescherming tegen dood en verwondingen – het zogenaamde Barbora's licht.

Kerk van St. Máří Magdaleny uit 1693, direct boven de mijn gelegen, is een dominant kenmerk van de Brda-bergkam. Nu is de kerk, samen met het gehele barokgebied, prachtig gereconstrueerd. Aan de muur van het kerkje kun je zien hoe deze beschadigd is geraakt door de verzakking van de grond door ondermijning.