Artikel Nationaal park Kouchibouguac

Kouchibouguac National Park is een park gelegen in de Canadese provincie New Brunswick op weg nummer 11 die leidt van Miramichi naar Moncton, ongeveer 100 km ten noorden van laatstgenoemde stad. Het werd opgericht in 1969 en het moet gezegd worden dat de geboorte niet gemakkelijk was door de gedwongen onteigening van land van de lokale bewoners van de Acadiërs (afstammelingen van Franse immigranten uit de 17e en 18e eeuw). Bewoners die hier woonden kwamen in opstand en vanwege hun verzet veranderden vervolgens de regels voor het aanleggen van nieuwe nationale parken. Dit park toont een oppervlakte van 239 vierkante kilometer aan de ene kant individuele soorten bosopstanden (dennenbos, cederbos) en aan de andere kant natuurlijke kustcreaties zoals originele stranden, duinen, baaien geassocieerd met de mogelijkheid om verschillende te observeren vogelsoorten (stern, fluitend). Zeehonden, dolfijnen en walvissen zijn ook op zee te zien, en qua flora heeft het park asteries van St. Lawrence Bay. Aankomst vanaf weg nummer 11 is zeer goed aangegeven, bij de ingang van het park is er een tolhuisje, waar de toegangsprijs voor het park meestal wordt betaald (maar niet in 2017, wanneer Canada 150 jaar bestaat en alle nationale parken hebben gratis toegang). Het tolhuisje was gesloten, maar ter informatie: de kaart (de zogenaamde Discovery Pass, die geldig is voor ongeveer 80 nationale parken en bezienswaardigheden in Canada) kost ongeveer 70 CAD voor een jaar, kan ook worden gekocht voor jongeren of gezinnen, meer op http: / /www.commandesparcs-parksorders.ca. Jongeren onder de 17 jaar hebben nog steeds gratis toegang. Toegang tot het park betekent ook toegang met een motorvoertuig, want een park in Noord-Amerika zo toegankelijk maken dat je vanaf de ingang overal naartoe zou moeten lopen, zou zakelijke zelfmoord zijn. Niet ver van het tolhuisje is het informatiecentrum, waar u een plattegrond van het park, brochures en andere attracties van New Brunswick kunt krijgen, en natuurlijk souvenirs en eenvoudige snacks. Zoals bij vrijwel elk Canadees informatiecentrum, zullen ze je vragen wat je van plan bent te zien, hoe lang je van plan bent te blijven, en je adviseren over wat het beste en belangrijkste is, en zullen ze niet vergeten te vragen waar je vandaan komt? Uitgerust met een kaart en advies voor de reis, vertrokken we naar het eerste punt, waar het naar verluidt het mooiste strand van Kellys is. Wegen in het park zijn in uitstekende staat, asfalt, 50 km snelheid is hier toegestaan. Het strand en de parkeerplaats bevinden zich op ongeveer 14 km van de ingang van het park. Je vindt hier versnaperingen (maar het is al na het hoogseizoen, eind september, dus het is gesloten), de nodige voorwaarden voor een picknick en voor verademing voor een uitgebreide lunch. Vanaf de parkeerplaats gingen we via de zoldertrap met leuningen over het ondiepe water naar het strand. De route is hier en daar voorzien van nissen met planken van het natuurpad, vaak in de vorm van een boek. Het strand is niet alleen populair bij toeristen, maar ook vanwege de relatieve afgelegen ligging en rust onder naturisten. Vandaag regent het zachtjes, maar toch zijn hier verschillende enthousiastelingen te vinden, die de schermen zullen uitspreiden om ze tegen de wind te beschermen en te genieten van de rust. Er heerst echt rust, die slechts op gezette tijden onderbroken wordt door het ruisen van de golven en het zingen van vogels hier en daar. Kellys Beach is enkele kilometers lang, maar de buitenwijken zijn gesloten voor dierenbescherming. We keren dezelfde weg terug (totale lengte is 1,2 km), maar om meer te wandelen, gaan we langs de kust naar Ryans. (2,0 kilometer). Onderweg kijken we naar de langzaam gekleurde bladeren van bomen en maken ook hier en daar foto's met uitzicht op de tegenoverliggende barrière-eilanden. De weg loopt langs een soort schiereiland. Het water dat de oevers spoelt, verandert geleidelijk van zeewater in zoet water, wanneer we bij de monding van de rivier de Kouchibouguac komen (rivier van hoogtij). Aan de overkant zie je de jachthaven en op de rivier zelf kijken we naar kajakkers die vanaf het water genieten van de omringende schoonheid. Er is een camping in Ryans, waar je relatief lang kunt overleven, er is ook een winkel en een wasserette. We keren terug naar de auto op de weg zodat we niet dezelfde route volgen. We gaan ongeveer 4 km verticaal verder naar La Source, vanwaar de tweede aanbevolen route Bog (moeras, moeras) begint. Het zolderpad leidt ons eerst door het bos naar de uitkijktoren aan de rand van het bos. Vanaf hier kun je een paar honderd meter tussen de moerassen lopen voor de laatste rust, uitgerust naast het bord van het natuurpad ook twee rode stoelen voor af en toe uitrusten. Onnodig te zeggen dat deze strandstoelen bijna overal zijn, ze zijn geïnstalleerd voor 150 jaar Canada en het moet gezegd worden dat ze zelfs zorgvuldig zijn vergrendeld voordat … nou ja, waarschijnlijk verzamelaars. We keren dezelfde weg terug terug, de totale lengte was ongeveer 4 kilometer en we rijden verder, respectievelijk keren we terug en na de brug over de baai slaan we een onverharde weg op (een van de weinige in het park) naar het strand Callanders. Ook hier is het een noodzakelijke plek voor een picknick, er staan hier meerdere campers en er zijn ook voorbeelden van Indiase tipi's. Hier kiezen we eerst een 1,3 km lange route door een cederbos, dat op één plek het strand nadert en na terugkomst gaan we een stukje terug, naar de brug over de baai op de Salt March trail, een kwelder. Het pad leidt weer naar de zee met uitzicht op de tegenoverliggende duinen van Kellys Beach. Ik moet ook vermelden dat we onderweg een relatief breed scala aan eetbare paddenstoelen passeerden. We keren dezelfde weg terug en gaan terug richting het infocentrum. Er wachten ons 2 korte paden, een genaamd Beaver, 1,4 km lang en de andere genaamd Pine met een lengte van 0,9 km, die een voorbeeld is van een dennenbos. Er zijn beduidend meer wandelmogelijkheden in dit nationale park, maar we hebben bijna geen tijd meer, we zijn hier al meer dan 5 uur en we moeten terug naar Moncton. Ook wil ik nog even vermelden dat er ook mogelijkheden zijn voor mountainbikes in het park, er is een speciale eenrichtingsroute midden in het park. Kouchibouguac National Park is zeer goed toegankelijk voor toeristen zonder grote hoogtes, de meest interessante routes kunnen in één dag worden afgelegd, maar sightseeing-activiteiten kunnen worden ontwikkeld tijdens een meerdaags verblijf.

Aan de overkant van de zoutscholen brengt u naar een rustig strand, geschikt voor zowel ontspanning als het kijken naar vele soorten vogels

Een pad genaamd Bog doorkruist het moerassige landschap

Op weg over de brug naar het pad genaamd Solná Bažina

De individuele paden leiden je door verschillende ecosystemen. Dit wordt bijvoorbeeld de Salt Marsh genoemd.