Artikel Peggy's Cove

Peggy's Cove is een dorp ongeveer 45 km ten zuidwesten van Halifax in de Canadese provincie Nova Scotia in de Golf van St. Margaret. Al tijdens het rijden op de weg nummer 333, die de bovengenoemde stad verbindt met een adembenemende toeristische bestemming, hield ik van de natuur, die, in plaats van op bijna de meest zuidelijke plekken van dit prachtige land te zijn, leek op het landschap dat ik in Noorwegen bewonderde. Na het afslaan van deze weg worden we na ongeveer 300 meter begroet door een denkbeeldige toegangspoort, bestaande uit een informatiecentrum en een parkeerplaats. Voor degenen die postzegels verzamelen van hun reizen, moet ik erop wijzen dat ze echt waar voor hun geld krijgen. De postzegel is ongeveer 10 × 7 cm groot en echt prachtig. Vanaf hier gaan we te voet verder, hoewel je nog verder kunt rijden, naar het restaurant bij de vuurtoren (dat is nog maar 300 meter, maar we zijn in Noord-Amerika), en op de smalle weg met kleurrijke huizen moeten we oppassen van (hoewel bedachtzaam rijdende) auto's en zelfs bussen. Er zijn maar 4 benoemde straten in het dorp, maar een daarvan heet Lobster Lane, een soort kreeftenstraat dus. Het vissen op kreeft is ook een van de belangrijkste traditionele vormen van bestaan voor de lokale bevolking. Op een kleine houten pier in de baai, van waaruit aken naar open zee varen, kunnen we de bijzondere vallen zien waarin deze kreeftachtigen worden gevangen. Als je een fan bent van dit gerecht, mis deze kans dan niet. Als je deze lekkernij bij een van de lokale „buffetten“ hebt, krijg je anderhalve pond (ongeveer 600 g) kreeft met saus, gebak en hete aardappelen in de schil voor 27 CAD (dat is twee keer zoveel een fastfoodmenu). Naast verfrissingen passeren we onderweg verschillende souvenirwinkels, een kunstgalerij (de plaats is ook een talrijk object voor kunstenaars, vooral schilders) totdat we bij het restaurant komen in de buurt van het herkenningspunt van de hele plaats, de vuurtoren uit 1868. Dit kleine rotsachtige voorgebergte is het motief van talloze ansichtkaarten, niet alleen in de provincie Nova Scotia, maar ook in heel Canada en natuurlijk in de belegering van het fotograferen van enthousiaste toeristen. Een van de legendes zegt dat de baai is vernoemd naar een klein meisje dat als enige werd gered van een schipbreuk, maar er zijn meer legendes over de naam. Het dorp staat hier al sinds 1811. Het werd ook meerdere keren verwoest in verband met orkanen en daaropvolgende overstromingen. In 1998 stortte een Swissair-vliegtuig nr. 111 neer in een nabijgelegen baai, ter herdenking van verschillende monumenten in het gebied. We staan op een rotspunt, dat in de oudheid werd gemodelleerd door gletsjers en later door de nog zoemende zeebranding. Voor ons ligt het eindeloze niveau van de oceaan, die na enkele duizenden kilometers de kusten van Europa wast. Een ideale plek om te genieten en te dromen, ook als het weer het niet wil zoals we ons zouden voorstellen. We moeten terug naar de auto, 300 kilometer terug naar Moncton. We gaan nog steeds de kerk bekijken die in gotische stijl is gebouwd en dan beginnen we de terugkilometers te slikken en de indrukken van deze unieke plek te verwerken.

Naast het toeristisch centrum is het dorp ook een veelgevraagd object van schilders geworden, die hier hun perceptie op het doek overbrengen.

De rotsachtige kusten worden gewassen door het koude water van de baai.

Een rotspunt met een vuurtoren lijkt op een kleine mierenhoop, waarlangs hebzuchtige toeristen zich door ervaringen en foto's voortbe­wegen.

Een niet te missen gebouw in het plaatselijke dorp is een kerk gebouwd in 1894 in gotische stijl.