Artikel Desolate Sajlugen

Er zijn geen kaarten beschikbaar voor Saylugen National Park, evenals aantekeningen van andere reizigers op basis van hun oriëntatie. De enige beschikbare informatie is van de officiële website van het nationale park, waarvan het nadeel is dat het Russisch is. Op deze pagina's leert u dat het noodzakelijk is om de toegangsprijs voor het nationale park te betalen en dat u tegelijkertijd een vergunning moet hebben om de grenszone van de Russische Federatie te betreden. Het is noodzakelijk om twee maanden van tevoren te beginnen met uitrusten en het is noodzakelijk om erin te schrijven naar welke delen van de bergen je gaat (Saylugensky nacionalny park). Vervolgens is het noodzakelijk om het op te halen in de hoofdstad van de republiek, in dit geval is het Gorno-Altaysk. Na het invullen van de formulieren is het tijd om deze geweldige hoek van de planeet te leren kennen.

Het Chuysky-kanaal is de enige manier om bij Kosh-Agash te komen, het startpunt voor een wandeling door Saylugen en wordt beschreven als een van de mooiste routes in Rusland. Het begint in Gorno-Altaysk en het is raadzaam om de hele dag (7 uur) voor de hele reis opzij te zetten, ook al staat er geschreven dat er bussen langs de route rijden, dus in 2017 hebben we er geen gevonden en in plaats daarvan is geschikt om moerassen te gebruiken, ongeveer 7500 roebel (8-persoons auto).

Uitzicht vanaf de hoogste pas waardoor de weg loopt.

Uitzicht vanaf de bergen naar het begin van de Chuya steppe vanaf het hoogste punt van de weg.

Onderweg verschijnen de eerste bergtoppen op de achtergrond en de Chuya steppe op de voorgrond.

De trektocht begint vanaf het ingangscentrum naar het Nationaal Park, dat ongeveer 15 kilometer van Kosh-Agash ligt. Voordat u de vallei ingaat, moet u door de grenscontrole gaan, die de vergunningen controleert voordat u de bergen ingaat. Het voordeel van de eerste dag van de trektocht is dat deze de hele tijd langs de rivier reist en het niet nodig is om onnodige watervoorraden mee te nemen.

Het centrum van het nationale park.

De weg loopt door de riviervallei en nadert en beweegt geleidelijk weg van zijn bedding.

De weg passeert verschillende woningen van lokale herders, of het nu Telengi of Altai zijn, die voornamelijk koeien of paarden in de vallei houden.

Geleidelijk aan, met toenemende hoogte, neemt ook de vegetatie toe.

Op sommige plaatsen zijn er ook meer drassige delen waar dikker gras is, maar bomen zijn onnodig om te zoeken.

Aan het einde van de eerste dag is er een mooie plek om te kamperen, waar een schuilplaats is, evenals een informatiebord en een wegwijzer (de enige tijdens de hele trek).

Dag 2 klimt naar het hoogste deel van de hele trek, wat betekent klimmen naar het zadel ongeveer 100 – 200 meter boven zeeniveau. De hele dag dwalen we in een stevige wind en uiteindelijk zijn we genoodzaakt om tenten te bouwen in de vallei op een plek die ons niet ideaal lijkt maar de enige is.

Op de achtergrond is de grens tussen Mongolië en Rusland, waar sneeuwluipaarden, yaks en argali-schapen zich moeten verplaatsen.

Begin van de klim naar het zadel

Het hoogste punt van de trektocht met een kudde paarden.

Het bovenste plateau op de achtergrond met de Mongoolse en Chinese grens, we beginnen langzaamaan af te dalen in de vallei.

Uitzicht vanaf de camping naar het dal.

Op de derde dag keren we terug naar de bewoonde wereld en komen bij een van de meest uitdagende taken die ons te wachten stonden, want „Kosh-Agash – Jazator Highway“ is lang niet zo veel als we hadden verwacht en vooral er is geen signaal, dus nemen we onze toevlucht tot volgen. Het nadeel van liften op deze weg is dat alleen de lokale bevolking door het stadion reist, dat een keer per uur passeert en altijd stopt, maar ze hebben nooit een vrije plek in de auto, aangezien 6–8 mensen er meestal in een 5-persoons auto reizen . De reis naar de bewoonde wereld kost ons uiteindelijk meer dan 5 uur, zoals we moeten delen. De tocht zelf op de laatste dag is min of meer ontspannend en daalt alleen de vallei af en wordt door een grotere rivier doorwaad.

De laatste afdaling in de vallei aangevuld met prachtige uitzichten op de omgeving

Op de voorgrond zie je een van de weinige stukken bos tijdens de trektocht, waarbij het einde van de vallei wordt vergezeld door alomtegenwoordige en nieuwsgierige grondeekhoorns.

De hoofdweg, die de lokale bevolking Highway noemt.