Beklimming naar Montenegro en Stráž

Voorwaarde voor het succesvol afleggen van de gehele route is een perfecte oriëntatie in bebost terrein (of in ieder geval een voldoende opgeladen mobiele telefoon met GPS). De route start en eindigt bij Kvilda. En het is ook de enige plek langs de hele route waar je je voorraden kunt opfrissen of aanvullen. Vanaf het informatiecentrum volgen we het geel gemarkeerde wandelpad richting Filipova huť, maar direct na minder dan een kilometer slaan we rechtsaf en na een korte klim bereiken we de eerste top, Lapka (1.171 m boven zeeniveau). Er zijn verschillende kleinere rotsen, maar er is geen uitzicht vanaf hier. Liefhebbers van verre uitzichten hoeven echter niet verdrietig te zijn, ze zullen er tijdens de reis veel van genieten.

De eersten kunnen genieten van de open plek onder de Grouse. Vanuit Lapka gaan we verder in westelijke richting naar de kruising van de weg van Kvilda naar Filipova Huť en het bos Tetřeví cesta. We sluiten aan op de Grouse Road, maar verlaten deze al snel weer en slaan in de zomer rechtsaf een weinig gebruikt en overgroeid pad in. We zullen echter snel ook dit pad verlaten en langzaam stijgen naar het zuiden naar de bovenrand van de langzaam overgroeide open plek onder Tetřev. Hier hebben we een weids uitzicht op het omringende, relatief golvende landschap. De meest significante, en het kan gezegd worden dat de enige significante piek eigenlijk Antýgl is.

Het is slechts een korte wandeling naar de tweede top van vandaag, Tetřev (1260 m boven zeeniveau). Net als bij Lapka is er geen weg naar Grouse, soms is het nodig om een omgevallen boom te beklimmen (of te omzeilen) of door jonge bomen of hoge bosbessen te breken. De top wordt weer gevormd door verschillende rotsen, dit keer iets groter dan op Lapka, maar verwacht hier momenteel geen geweldig uitzicht.

Vanaf de top gaan we ongeveer naar het zuidwesten. Met een beetje geluk komen we de bewaarde overblijfselen van de oude grensmuur tegen, die de grens tussen de landgoederen Prášilský en Zdíkovský markeerde en die een betrouwbare gids zal zijn naar het volgende herkenningspunt.

En dat is de grenssteen, eigenlijk eerder een kleine rots, die als onderdeel van de grensmuur werd gebruikt.

Vanaf de grenssteen gaan we naar het westen of zuidwesten tot we bij de Blinde Weg komen, die leidt naar Čertův vrch (1.244 m boven zeeniveau). Maar niet tot aan de top. Het hoogste punt vinden is helemaal niet eenvoudig. Interessanter dan de top zijn echter de rotsen die zich ongeveer 300 meter ten zuiden van de top bevinden. Zelfs deze plek is niet gemakkelijk te vinden, de toegang tot hen lijkt op een hindernisbaan. De grond staat vol met oude droge stammen die op verschillende manieren zijn verspreid, en er groeien jonge bomen tussen. Als je niet opgeeft, wordt je beloond voor de moeite.

Vanaf sommige plaatsen is er een mooi uitzicht, inclusief de hoofdbestemming van deze tour – Montenegro.

De afdaling vanaf het uitzichtpunt naar het zuiden is wat steil, voorzichtigheid is zeker op zijn plaats, want met een verstuikte enkel zou het niet zo comfortabel doorgaan. Gelukkig is dit maar een kort stukje. We zouden al snel bij het pad komen dat langs de grens van de 1e zone van het nationale park Černohorský mo Nationalál leidt. In het begin is de weg behoorlijk overwoekerd, op sommige plaatsen is het moeilijk te weten waar hij heen leidt, maar later wordt hij breder. We komen bij een kruispunt met een pad genaamd Za jezírkem. Daarna slaan we rechtsaf, maar na een paar honderd meter moeten we deze verlaten, want deze leidt door de 1e zone, waar toegang verboden is.

Op de een of andere manier komen we bij het pad boven de volgende 1e zone – Boven de Moldau. Soms is het nodig om in een omgevallen boom te klimmen of te klimmen, maar verder is het een comfortabel pad dat ongeveer langs de contour loopt. Het uitzicht op de omgeving begint al snel open te gaan. Ook hier zwierf de schorskever hier rond, en veel droge bomen kleven nog aan de lucht. Er groeien al jonge bomen tussen, sommige kunstmatig geplant, sommige zijn op natuurlijke wijze gegroeid. Misschien is er over een paar decennia weer een dicht bos zoals in het verleden. En misschien zal het een beetje natuurlijker zijn, dichter bij de natuur dan de vorige. Toch rijst de vraag of jaren geleden niet iets anders had kunnen en mogen doen…

Bij de eerste belangrijke bocht naar rechts beginnen we te stijgen. De weg is natuurlijk niet erg gebruikt, soms kunnen we een beetje twijfelen of we nog wel langs de weg gaan. Het is overwoekerd met gras en ook hier is het nodig om de omgevallen bomen te overwinnen, maar verdwalen kan nergens. Ga gewoon recht omhoog. Vergeet niet af en toe om te draaien en te genieten van het weidse uitzicht (bovenop zal het niet te groot zijn).

Na ongeveer 1 kilometer bereiken we de Opgegraven Weg. Hier slaan we linksaf en na een tijdje zijn we op de top van Montenegro. Op de vierde en tevens hoogste top van vandaag (1315 m boven zeeniveau). De driehoeksstaaf zit verstopt tussen de bomen niet ver van de weg, maar het hoogste punt ligt inderdaad enkele tientallen meters naar het noorden.

Na de Dug Road gaan we verder naar het oosten en dalen we langzaam af. Sla bij het volgende kruispunt rechtsaf de Montenegrijnse weg in. Deze weg is in de zomer ook behoorlijk begroeid met gras en biedt mooie uitzichten op andere bestemmingen op de route van vandaag. Na zo'n 600 meter gaat het voetpad over in een grindweg en na nog eens 200 meter lopen we naar een houten uitkijkplatform en komen bij het rode bord. En terwijl de hele weg van Kvilda naar deze plek er een vrij goede kans was dat je niemand zou ontmoeten, zal het nu aanzienlijk veranderen.

De volgende drie kilometer lopen langs een gemarkeerd wandel- en fietspad, waardoor het aantal toeristen en fietsers snel zal toenemen. Vanaf het kruispunt U pramene Vltavy kunt u een korte omweg maken naar de bron van onze langste rivier en dan weer terugkeren en langs de rode weg verdergaan naar het kruispunt Pod Stráž, waar we het gemarkeerde pad verlaten en weer alleen zijn. Op het kruispunt slaat u linksaf de Štruncova cesta in en vanaf daar stijgen we naar een ondiep zadel tussen Stráž en Holý vrch. Op sommige plaatsen zijn er mooie uitzichten op het tegenovergestelde Montenegro.

We slaan eerst linksaf in het zadel en na een paar honderd meter bereiken we de vijfde top – Holý vrch (1.294 m boven zeeniveau). Ondanks zijn naam is het op dit moment niet helemaal duidelijk. Je zou kunnen zeggen dat er helemaal niets interessants aan deze top is. Maar hij is hier, en dat alleen al kan een reden zijn om hem te verslaan. Zeker als je rondloopt.

We keren op dezelfde manier terug naar het zadel en al snel bevinden we ons op de zesde top – Stráž (1.308 m boven zeeniveau). Door het beschadigde bos op de oostelijke hellingen is er vanuit het oosten een mooi uitzicht naar Temelín.

Een andere overwoekerde weg daalt af naar het zuidoosten, die ons terug naar de rode markering zal leiden. We gaan hier echter snel weg en vervolgen onze weg langs de Guard Road naar de Table Ridge. De tafelkam bestaat uit drie pieken, waarvan de eerste en de laagste waarschijnlijk niet eens een naam hebben, maar er staan verschillende interessante rotsen op. De tweede top heeft al een naam – Tafelberg (1.254 m boven zeeniveau).

Onderweg bereiken we de derde top van de Tafelrug, Vysoký stolec (1.251 m boven zeeniveau). Het is de enige die een vrij mooi uitzicht biedt, maar ook weer alleen dankzij een stuk beschadigd bos. Er groeien hier echter al veel jonge bomen en die zullen binnenkort uit het zicht verdwijnen.

De laatste, negende en laagste top is Stanová hora (1159 m boven zeeniveau), die we deels via lokale wegen bereiken, deels open terrein, dat op sommige plaatsen behoorlijk drassig is. Het uitzicht is vanaf hier beperkt.

Het enige dat overblijft is om op de een of andere manier terug te keren naar Kvilda. Er zijn meer mogelijkheden, maar de meeste eindigen met een verbinding met Bučinská cesta, die ons naar Kvilda zal leiden. Bij uw terugkeer kunt u een lange inkeping in het terrein tegenkomen, die ooit een navigatiekanaal was (en misschien niet …).