Artistiek langlaufen in Šumava 2e service

Arctische vorst sloeg toe en de volgende dag was ik in Šumava, waar ik een ruig gebied proefde waar de temperaturen niet onder de –10 ° C kwamen. De Šumava, bijgenaamd de Longen van Europa, is het grootste bos in Midden-Europa. De ochtendtemperatuur vertoonde een mooie –18 ° C en mijn start was Modrava rond de Modravský-stroom naar Březník (Březník is niet open in de winter), maar daarvoor draaide ik me om en klom naar Černá hora, maar ik heb het op de een of andere manier onderschat, omdat Ik klom naar de top over 5 km en het was eindeloos. Ik heb een pad gebaand dat ik niet eens zou lopen op langlaufski's en bij zo'n vorst. Het had één groot voordeel. Ik was de enige langlaufer op de baan. Pas toen ik de top bereikte, genoot ik van het uitzicht op de Arctische Šumava. Tegelijkertijd haalden de eerste langlaufers me in. Ik reed bijna naar de lente. Hier is een schuilplaats die me de gelegenheid gaf om te lunchen, en hier sprak ik met een voormalige boswachter, die ik de dag ervoor al had begroet. Hij sprak over de vreemde bescherming van het Nationaal Park. Wanneer heeft deze organisatie zoiets moois vernietigd dat we hier hadden. Ja, bij de bron van de Moldau is een enorme schorskever te zien. Zoals mijn broer zegt. De natuur loste het op – de schorskever at het op. Hij vertelde hoe triest het is om naar zoiets te kijken. Daarna vertelde hij over het moment waarop hier een nieuwe Vltava-bron werd aangelegd, waarheen een loopbrug leidde voor 1 miljoen kronen, maar in een paar jaar tijd werd deze lente verlaten en het nationale park ontmanteld voor 250.000 CZK. Rond de bron van de Moldau zie je in het midden veel gekapte bomen. Deze bomen moesten op speciale elektrische platforms worden vernietigd, verbrandingsmotoren konden hier niet worden gebruikt, dus zo'n boom kostte CZK 1.000. Dit waren echt dingen die je zouden verrassen. Van daaruit reed ik langzaam naar Kvilda. Dit uitdagende en mooie circuit lag op 16 km afstand.

Weg van Modrava naar Kvilda

Een prachtige rit rond de Modravský beek

Er is een uitgefreesde route naast de bosweg, maar het is jammer om zo'n schoonheid niet te gebruiken.

Een korte pauze voor het klimmen

Het constante gevoel dat elke beurt voorbij is, maar dat is het niet

Boven wachtte me een open landschap en deze romantische en sprookjesachtige vergezichten.

Door de stevige vorst waren de foto's anders dan wanneer ik in de winter foto's maak.

Op de top van Montenegro

Talrijke droge bossen zijn te zien op de bron en de overblijfselen van verwijdering zijn te zien.

Dat trieste gezicht is enkele kilometers verderop.

Er was een signaal. Het IJzeren Gordijn, dat iedereen moest stoppen die wilde ontsnappen, zelfs degenen die naar binnen wilden.

Bewijs van arctische vorst

Eindelijk Kvilda