Beklimming naar het meer van Ala kol

De reis naar het Ala kolmeer begint bij het basiskamp Karakol (2.550 m boven de zeespiegel) idyllisch gelegen op een brede weide. Het is hier altijd erg levendig, er zijn namelijk verschillende wandelroutes.

Volg vanaf het basiskamp niet de „weg“, aangezien er na 300 meter een onaangename doorwaadbare plaats op u wacht, maar langs een pad dat in het westen de vallei in gaat. Hier vind je een kleine brug waarover je gemakkelijk een wilde rivier kunt oversteken.

Volg het voetpad langs de rivier om weer bij de weg te komen. Hier kom je soms ongelukkige toeristen tegen die hebben nagedacht over hoe ze dit moeten doorstaan, want soms heeft de terreinwagen er moeite mee. Dus als je ze naar de brug stuurt (die vanaf hier niet zichtbaar is) zullen ze je zeker dankbaar zijn :-)

100 meter lager ligt de brug over de brullende gletsjerrivier Karakol. Hier eindigt de reis over de vlakte en begint de „eindeloze“ beklimming.

Na het oversteken van de brug over de rivier Karakol verdwijnt de weg in zo'n zwervend bos, dat ooit gevuld was met massieve rotsblokken van een bergachtige aardverschuiving. De weg kronkelt hier en daar en begint dan een vrij steile helling te beklimmen. Na een half uur opent zich eindelijk een uitzicht op de andere kant van de vallei, door de kronen van de lokale Schrenkiana-sparren (Picea schrenkiana). Hier wordt gedomineerd door een puntige berg met een hoogte van ongeveer 4.200 meter boven de zeespiegel.

Nadat het pad het bos verlaat, verbetert het uitzicht op de tegenoverliggende vallei aanzienlijk. De omringende vegetatie is zo „onkruid“ en de beklimming door de bochten in de zonnige helling is niet erg prettig. In vergelijking met andere plaatsen in Kirgizië ontmoet je relatief veel toeristen – misschien meer dan 20.

Nadat je de „wiet“ helling hebt beklommen, opent zich het uitzicht op onze vallei. Helaas zul je merken dat het vreemd vrijgemaakte gebied van de gletsjer, dat van onderaf leek op een potentiële dam van het meer, niet is wat je dacht. Het water stroomt duidelijk van plaatsen waar het vanaf hier nog niet zichtbaar is. Het volgende pad dat nu op je wacht is ook niet erg prettig – de hele bodem van de vallei is bedekt met stenen van de omringende muren, dus je zult springen en rollen tussen de stenen. Het is goed om hier te zijn als de lichten terug zijn.

Na het gedeelte met ingestorte rotsblokken te hebben overwonnen, is het eindelijk de eerste aangename plek op deze wandeling. Het water loopt over in kleine meertjes en op korte afstand ligt het officiële kamp. Maar mensen tenten hier waar ze willen – zoek gewoon een leuke plek.

Vanaf het punt waar de hoofdvallei in tweeën splitst, begint een kleinere wildernis. Het pad beklimt een smalle kloof langs het brullende water van de eerste waterval. Pas hier op dat u niet in het water komt.

De tocht door de kloof is erg mooi. U zult echter waarschijnlijk geen andere keuze hebben dan de rivier af te tappen, zelfs als u weet dat deze uit het meer stroomt. Er zit niets anders op en je klimt de hele tijd de steile helling op, waardoor het waterverbruik enorm is.

Geleidelijk aan begint een kleine puntige rots te verschijnen – hij rijst op uit ons meer

Het pad slingert eindeloos tussen de stenen en de tweede grotere waterval begint direct uit het meer te stromen.

Onder de tweede waterval is een goede plek om te ontspannen voor de laatste klim naar het meer. De weg leidt vanaf hier in het puin aan de linkerkant van de waterval. Trekkingstokken zijn meer dan alleen goed voor deze wandeling.

Gelukkig zijn er vrij goed betreden paden op de puinhelling. Doordat het dal draait, is het uitzicht terug niet adembenemend.

Eindelijk, na 4,5 uur klimmen, opent zich een uitzicht op het prachtige Ala Ala-meer (3.520 m boven zeeniveau). Ook hier zie je soms een tent op een plek tussen rotsen, maar het legale kamp is iets verder. Ja, je bent bij het meer, maar het is nog niet het einde van de etappe, het hoofdaanzicht wacht nog op je!

Het platgetreden pad vanaf het meer blijft stijgen (het is niet mogelijk om langs het water te lopen)

Het pad leidt verder naar de Ala kol-pas, dus als je op weg bent naar een prachtig gelegen kamp aan het meer, volg het pad dan voorzichtig om op het juiste moment af te slaan.

Vanaf het uitkijkpunt, ongeveer 3.700 meter boven de zeespiegel, kun je ook de bergen en de gletsjer aan de zuidoostelijke kant van het meer zien. Je kunt dezelfde weg teruggaan, of je moet een pas oversteken (3.860 m boven zeeniveau) en afdalen naar de aangrenzende Arašany-vallei