Kloof "Skazka"

Vlak voor vertrek halen we Marshall in Tosor op. We zullen een ontembare dame met taarten ongeveer 10 keer afwijzen. Na ongeveer een uur stappen we uit in het stadscentrum, dat in de gids het dichtst bij de canyon lijkt te zijn die we willen bezoeken. We gaan eerst naar het meer. Vanuit de auto leek het een prachtige, heldere zee, een genot om in te springen. Onderweg ontmoeten we veel kinderen, dus ik doe ansichtkaarten weg en de meisjes zijn direct enthousiast over katten en honden en poseren graag voor een foto. Ik ga gewoon de hoek om, ren naar huis met zijn cadeau om te pronken… Er is niemand bij het meer behalve afval (pas op voor naalden en scherven), dus gaan we naar het asiel, waar we onze rugzakken achterlaten en na het testen van de watertemperatuur klimmen we tot aan de enkels het meer in. September is gewoon niet de tijd, het water koelt snel af. Bovendien, als het trekt, trekken we ook onze jassen aan en gaan we terug naar het „centrum“ om een ritje naar de canyon te zoeken. Het verbaast me niet meer dat de lokale bevolking niet weet dat zoiets bestaat. Dus we komen aan op de plek waar de marshmallow ons heeft ontslagen en wachten tot iemand ons opmerkt. We proberen het in de winkel te vragen, maar we krijgen het niet. Maar na een tijdje stopt hij de auto en zo maken we op de een of andere manier een afspraak en na een tijdje zitten we achterin met een peer in onze hand en met rugzakken in de kofferbak en gaan richting Skazka. We waren van plan hier te slapen en te wachten op de zonsondergang, wanneer de rotsen prachtig verlicht worden door de zonnestralen in het erts, maar de logistiek is hier niet eenvoudig, dus we nemen gewoon een foto van alles en gaan verder naar Bokonbayev.

Issyk-kul (=warm meer) is een stilstaand meer in het noorden van Tien Shan in het gelijknamige gebied van het noordoosten van Kirgizië. Het is een van de grootste bergmeren ter wereld.

Een lokale man leidt ons naar de canyon, die de juiste plek vermoedt. Maar we zullen hem pas voor de tweede keer bereiken. We worden verrast door een slagboom met een kraam, waar de toegangsprijs wordt geïnd – alleen voor toeristen natuurlijk. Maar aangezien we dichtbij zijn, betalen we en gaan we de schoonheid bekijken.

Er zijn nog een paar uur te gaan tot het westen, maar de zon is al aan de rechterkant en de rotsen beginnen rood te kleuren.

Je zou uren kunnen fotograferen

…

De auto brengt ons naar de rotsen