Wycieczka Chuskyurmo - Lartsa

Przy ładnej pogodzie poranek w Chuskyurmo jest zawsze magiczny – ściany kanionu, którego przejście dziś czeka na Ciebie, są ładnie oświetlone, a bezpośrednio nad Tobą wznosi się postrzępiony szczyt, na którego ścianach znajduje się zwrot z tajemnicy punkt widzenia.

Cały kanion jest dość wąski, a jego ściany zbudowane są z czerwonych skał. Marsz jest z pewnością ciekawszy niż wczorajsza wędrówka szeroką na głaz doliną rzeki.

Jak w każdym kanionie największym wrogiem fotografa jest ciągły cień, ale i tak jest kilka ładnie oświetlonych miejsc, w których można podziwiać geologię Ladakhu.

Lokalnymi atrakcjami są piękne grzyby skalne, które w dziwnej błotnistej skale z kamykami wytworzyły potężną erozję.

Po drodze jest kilka basenów i mniejszy bród, ale po skałach można wygodnie przeskoczyć – nic wymagającego.

W przypadku większego poziomu wody ten mały wodospad mógłby stanowić problem w kolejnym kroku, gdyż teraz ścieżka prowadzi tu przez koryto rzeki. Stara oryginalna droga jest już zniszczona w wielu miejscach przez osuwiska i nie jest ponownie naprawiana.

W niektórych miejscach pięknie jest zobaczyć, ile pracy kosztowało zbudowanie tej starej ścieżki. Szczeliny w skałach pokryte są tysiącami kamieni. Niestety, dziś nie ma już nikogo, kto mógłby podtrzymać tę podróż.

Po półtorej godzinie marszu dolina rozszerza się i podąża niepopularną ścieżką wśród głazów. Tu i ówdzie na horyzoncie pojawia się ostatnia grań. Po godzinie zygzakowania między kamieniami dojdziesz do kamiennej bramy, gdzie może być dość ciekawie z przejściem na początku lata i po ulewnych deszczach.

Brama skalna to najwęższe miejsce w całym kanionie – nie da się jej tu omijać z koniem załadowanym ładunkiem. W czasie wezbrań miejsce to może być nieprzejezdne. Stąd strome podejście zaczyna się od zakrętów nad rzeką, a podróż trwa przez chwilę stosunkowo wysoko nad dnem kanionu.

Ścieżka wspinaczkowa jest wąska, więc jeśli spotkasz tu karawanę koni, wystarczy poczekać i odpocząć. Nie spotyka się takich przyczep częściej niż 1–2 dziennie, więc praktycznie spaceruje się sam.

Wysokość powoli waha się ponad 4600 metrów i po raz pierwszy nad ścianami kanionu pojawiają się góry daleko na horyzoncie.

Zaledwie kilka metrów przed kempingiem Lartsa pojawi się płytka grań z dobrze widocznym siodłem Kongmar la (5260 m n.p.m.), która jest 600 metrów wyższa niż teraz, więc musisz pomyśleć dokładnie o tym, czy nadal masz siłę, by dziś przekroczyć, czy też tu zamieszkasz. Twoja decyzja dotyczy nie tylko aklimatyzacji i siły fizycznej, ale także pogody, która zmienia się tu bardzo szybko, a plany mogą pokrzyżować ulewny godzinny deszcz lub burza.

Do kempingu Lartsa można dojść pieszo po 3–3,5 godziny, więc jeśli masz siłę i życzenia pogodowe, możesz przejść przez siodło. W przeciwnym razie jest tak niewygodnie, tylko dwa małe namioty do namiotu. Ale kilka metrów dalej jest ładny wodospad kilka metrów. Jeśli nie pójdziesz dalej, możesz spokojnie wyruszyć na zwiedzanie – 300 metrów dalej zobaczysz, że ścieżka trekkingowa zamienia się w suchą boczną dolinę, a główna ostro skręca na wschód, więc możesz zrobić wyprawę rozpoznawczą w tym kierunku.