Volary - Memoriał Marszu Śmierci

Marsz śmierci, nazwany później Volarským, wyruszył 13 kwietnia 1945 roku z jednej z filii niemieckiego obozu koncentracyjnego Flossenbürg. Więźniarki były pędzone przez niemieckich strażników w kierunku Aš, Františkovy lázně i Svatavy, gdzie odpoczywały przez chwilę, a następnie kontynuowały podróż na Szumawę, gdzie zostały złapane pod koniec wojny.

Te kobiety, które przeżyły trudy niemieckiego obozu koncentracyjnego, zostały zmuszone do odbycia wyczerpującego marszu. Kobiety umierały po drodze dziesiątkami. Aby nie umrzeć z głodu, żywili się suchą trawą. Noce były mroźne i dlatego niektóre zamarzły. Tych, którzy nie mogli iść dalej, Niemcy natychmiast rozstrzeliwali.
Łącznie marszu nie przeżyło 278 kobiet, z czego 95 jest pochowanych na tym cmentarzu. Marsz trwał 29 dni, a kobiety pokonały w nim kilkaset kilometrów. Przeżyły tylko 52 więźniarki. Ich średnia waga po wyzwoleniu wynosiła zaledwie 37 kilogramów.

Ci, którzy nie zostali zamordowani lub zmarli z wycieńczenia, przybyli do Volar 4 maja 1945 r., gdzie dopadł ich koniec wojny. Ci, którzy przeżyli, zostali przewiezieni do miejscowego szpitala, gdzie zaczęli się nimi opiekować medycy armii amerykańskiej. Niestety, mimo całej troski, zmarło tu wiele zubożałych kobiet.
Kobiety, które przeżyły, zidentyfikowały szczątki ofiar. 11 maja 1945 r. zorganizowano w Volarach wspólny pogrzeb ofiar przywiezionych z okolic. Amerykański komendant miasta nakazał miejscowym Niemcom przejść obok trumien zubożałych kobiet

Na wzgórzu obok pomnika stoi metalowa rzeźba o wysokości 2,6 metra, przedstawiająca tułów kobiety. Jest to dzieło rzeźbiarza Vojtěcha Paříka powstałe w 1975 roku.