Rowerem na Milešovkę i Ostrý

Aby podbić Milešovkę, dobrze jest wybrać jeden z dni, w których można spodziewać się mniejszej koncentracji turystów. Po pierwsze dlatego, że nie będą tak bardzo przeszkadzać, a po drugie dlatego, że jeśli znajdziesz się w krępującej sytuacji, nie musisz mieć zbyt wielu widzów. I tak wybrałem początek listopada na mój eksperyment. Prognoza pogody była stosunkowo korzystna, ale po przyjeździe do Velemína było mglisto iz Milešovki nie było jeszcze wiele do zobaczenia. Zaparkowałem samochód na parkingu przy ratuszu i pojechałem na północ po błękitnej drodze. Modrá prowadzi najpierw główną drogą, ale na szczęście szybko skręca w lewo na lokalną drogę, która na końcu Velemína zamienia się w polną drogę. Podejście jest na razie tylko łagodne, ścieżka wygodna i przyjemna. Dopóki trzy krowy nie przekroczą ścieżki. Nie warto by było wspominać gdzieś w Alpach, gdzie krowy są przyzwyczajone do turystów. Ale na ziemiach czeskich sytuacja jest nieco inna i może w jakiś sposób budzić niepewność. Zwłaszcza rowerzysta. Na szczęście krowy nie są w nastroju do walki i trochę niechętnie mnie puszczają.

Na początku lasu podjazd zaczyna być wyraźniejszy, ale nadal jest dobra utwardzona ścieżka. Kolejna niespodzianka czeka na jeden z zakrętów, po drodze idzie kilka owiec. W przeciwieństwie do poprzednich krów owce dzielą się spokojnie i oczyszczają przejście.

Droga jest stosunkowo wygodna do skrzyżowania Nad Velemínem. Na skrzyżowaniu niebieski znak skręca w lewo i nawierzchnia jezdni powoli niszczeje, jest na nim coraz więcej liści i gałązek, ale do następnego skrzyżowania (nieoznakowanego) jest jeszcze całkiem przejezdna. Niebieski ponownie skręca w lewo i nieoznakowana droga prowadzi dalej prosto. Zaczyna się zaciskać. Wąska ścieżka jest wcięta w teren i pełna liści i mokrych kamieni.

Czasami jest lepiej, czasami jest gorzej, a czasami jest to bardziej nacisk. Okoliczny las jest rano prawie wyludniony, mgła trochę nieprzyjemna, ale tworzy wręcz magiczną atmosferę.

Tuż pod szczytem słońce nieśmiało prześwituje przez drzewa, co budzi nadzieję, że na górze mogłoby być ładnie i co najważniejsze, że coś można było zobaczyć.

Do pokonania jest tylko jeden trudniejszy, stromy i kamienisty odcinek (większość rowerzystów pokonuje go pewnie pieszo) i jesteśmy przy ścianie z ułożonych kamieni, skąd droga jest znowu trochę bardziej przejezdna, więc można dotrzeć na szczyt w triumfalny sposób. Na szczycie znajduje się obserwatorium meteorologiczne z wieżą widokową, a także bufet (czynny od piątku do niedzieli) oraz restauracja (czynna w weekendy i święta).

Ze swoją wysokością 837 metrów Milešovka jest zdecydowanie najwyższą górą i dzięki temu oferuje niesamowity widok. Szczyt jest w dużej mierze zalesiony i widok ogranicza się tylko do kilku kierunków, ale jeśli zainwestujesz niewielką kwotę, możesz wspiąć się na niską wieżę widokową, skąd rozciąga się okrągły widok (czego jednak nie mogę potwierdzić lub odrzucić). Oprócz wielu szczytów Czeskiego Środkowego Gór, podobno można zobaczyć Karkonosze, Brdy, Szumawę, Rudawy i wiele innych. A czasem może w Alpy. Ale potrzeba trochę szczęścia. Czasami widać tylko chmury.

Niebieski znak otacza szczyt i prowadzi dalej do Černčic. Opada znacznie szybciej niż w górę, ale nadal nie można całkowicie „odpuścić”. Szczególnie w górnej części trzeba uważać, uważać na turystów, a czasem nawet zsiąść z roweru. Droga jest bardzo kamienista, ale stopniowo się poprawia.

Po mniej niż 500 metrach zejścia skrzyżowanie nazywa się pierwotnie „Milešovka (skrzyżowanie czerwonych i niebieskich dróg)”. Jeśli planujesz jechać dalej do Kostomlaty (tak jak ja), lepiej skręcić w prawo i dalej wzdłuż niebieskiej drogi do skrzyżowania Pod Březinou. Jeśli skręcisz w lewo na czerwonym świetle (tak jak ja), wydłużysz trasę o prawie 3 km i pokonasz ponad 100 metrów więcej. Jednak zejście do Milešova to nie lada gratka. To tylko trochę głupie, że na drodze z Milešova do Kostomlat trzeba ponownie pokonać utraconą wysokość (w porównaniu do trasy po niebieskiej).

Niecały kilometr przed wsią Kostomlaty w lewo od szosy znajduje się zielony oznaczony zakręt, który doprowadzi nas do ruin zamku Kostomlaty, zwanego czasem Sukoslavem. Z zamku zachowały się mury obwodowe pałacu i dwie baszty, można też wejść na wyższą z nich, która tym razem znika we mgle. Jednak tylko w weekendy i święta od początku kwietnia do końca października.

Ostatnim celem jest Ostry. Najłatwiej jest zawrócić tą samą drogą drogą do Milešova i na jej skraju skręcić w kierunku Kocourova drogą czerwoną. Wciąż po drodze przejeżdżamy przez przełęcz między Ostrym i Lhotą, a tuż za nim niebieski zakręt w lewo prowadzący na szczyt Ostrego (553 m npm).

Droga jest początkowo dość przejezdna. Później nachylenie się zwiększa, a kamienie rosną. Szczyt otoczony jest kamiennym polem, dzięki czemu przed dotarciem do samego szczytu zaczyna się tu otwierać widok na okolicę.

Szczyt utworzony jest przez bazaltową skałę i, podobnie jak na wielu innych wzgórzach Czeskich Gór Środkowych, w przeszłości stał tu zamek. Dziś przypominają mu o tym tylko skromne resztki murów.

Ze szczytu rozciąga się ładny widok na okoliczne szczyty, w tym Milešovský Kloc, Lhota, Pařez czy Lovoš: [https://www.gigaplaces.com/…ik-zricenin/ ].

I oczywiście do pobliskiej Milešovki, która wyraźnie dominuje nad całym widokiem. Gdy będziesz cieszyć się widokiem, wystarczy, że wybierzesz się niebieską drogą do Březa, a stamtąd w drogę powrotną do Velemína.