Podejście do Mittagskogel

Właściwa wspinaczka zaczyna się przy dolnej stacji Gletscherexpress. Parking tuż obok stacji byłby oferowany do parkowania, ale niestety na podjeździe do parkingu znajduje się tabliczka ostrzegająca, że parking jest przeznaczony tylko dla pasażerów tunelu. Dlatego bezpieczniej jest korzystać z małego parkingu tuż przy głównej drodze obok Gletscherblick. Pierwsza część podjazdu prowadzi przez las po stromym zboczu. Wkrótce jednak drzewa cofają się i otwiera się widok na dolinę (pogoda nie sprzyjała fotografowaniu). Następnie szlak przez jakiś czas wije się zygzakiem i stok powoli się obniża. Pod koniec sierpnia w tych miejscach jest dużo smacznych borówek.

Po wzniesieniu się na wysokość około 2200 m npm następuje część „odpoczynku” podróży. Chodnik już tu nie klika i powoli wznosi się po zboczu góry na wysokość ok. 2650 m npm Prowadzi głównie po trawiastym zboczu przerywanym przez kamieniste morze. Z drogi widok na przeciwległy masyw ze szczytami Grubenkarspitze, Vorderer Eiskastenkopf i innymi, a także na jezioro Rifflsee. Zdjęcie pochodzi z powrotnej wycieczki wczesnym wieczorem, kiedy Słońce pojawiło się na chwilę wśród chmur.

Po około 2 km stopniowego podbiegania pora na trudniejszą część podróży – podejście na siodło między Mittagskogel a Mitterkamm. Droga na tym odcinku jest pełna gruzu i kamieni, a na ostatnim odcinku dość stroma.

Siodło znajduje się na wysokości około 3050 m n.p.m. i na szczyt jest tylko krótki spacer. Na zdjęciu widok na górną stację Gletscherexpress, skąd prowadzi kilka kolejek linowych, m.in. kolejki linowe na Hinterer Brunnenkogel (3440 m npm).

Ze skrzyżowania w siodle czeka nas tylko ostatnie około 100 metrów wysokości. We mgle i lekkim deszczu droga jest dość niewygodna. Czerwone znaki na kamieniach nie zawsze wskazują najbardziej odpowiednią ścieżkę. W kilku miejscach są nawet stalowe liny, ale te odcinki można również ominąć na bardziej opłacalnej trasie.

Po sześciu godzinach szczyt zostaje zdobyty. Chmury nie pozwalają nacieszyć się widokiem otoczenia, ale przy dobrej pogodzie musi być pięknie. Z drugiej strony zakładam, że przy sprzyjającej pogodzie pewnie więcej osób przyjeżdża tu, żeby skorzystać z Gletscherexpress, podczas gdy dziś jestem zupełnie sam. Przez cały dzień nie spotkałem w drodze ani jednej osoby … czy to nie jest piękne?

Ze względu na czas wybieram tę samą ścieżkę powrotu, jak w przypadku wyjścia. Alternatywnie można prawdopodobnie udać się na górną stację Gletscherexpress, a stamtąd ominąć masyw Grabkogel i przejść do Mittelberg przez schronisko Braunschweiger Hütte. I oczywiście w nagłych przypadkach można skorzystać z samego Gletscherexpress :-)