Podejście do Karleskopf i Polleskogel

Droga z Braunschwaiger Hütte prowadzi wzdłuż czystej ścieżki w kierunku niewielkiego obszaru Karleskopf. Widok na lodowisko, w tym na najwyższą górę Tyrolu Wildspitze, jest stały.

Innym klasycznym widokiem tej trasy jest para zlodowaconych trzytysięczników Innere Schwarze Schneid i Linker Fernerkogel.

Za potężnymi lodowcami, dokładnie naprzeciwko Ciebie, wznosi się północna, lodowcowa ściana Wildspitze, jakby otoczona innymi szczytami. Od południa, na przykład ze szczytu Kreuzspitze, wygląda znacznie bardziej monumentalnie.

Chcąc wspiąć się na szczyt Karlskopf, trzeba po około pół kilometrze marszu z głównej ścieżki skręcić na nieco mniej wyraźną ścieżkę. Prześwit jest minimalny, a na liście będzie kolejne, choć nie trzy tysiące, wzgórze widokowe.

Ze szczytu rozciąga się również wspaniały widok na poszarpany grzbiet Kaunergrat i popularne jezioro Rifflesee

Ze szczytu Karlskopf rozciąga się również ładny widok na główną ścieżkę wznoszącą się na trawiastym zboczu. Natura jest naprawdę potężna, wystarczyło kilka lat po ustąpieniu lodowca i już jest zielono. Główny cel tej wycieczki – Polleskogel wznosi się bezpośrednio na horyzoncie.

Po podziwianiu widoków wróć tą samą ścieżką i kontynuuj wzdłuż głównego szlaku. Patrząc wstecz, możesz zobaczyć wszystko, co już masz w sklepie.

Jeśli masz choć trochę szczęścia, spotkanie koziorożca tutaj nie stanowi problemu.

Tuż pod Polleskogel (ok. 100 m npm) kończy się wygodna ścieżka i zaczyna się wspinaczka na siodło Pitztaler Jöchle i dalej na szczyt góry.

Po wejściu na siodło Pitztaler Jöchl (nawiasem mówiąc, łatwo dostępne z drugiej strony, czytaj TUTAJ). Będziesz musiał zdecydować, czy wjechać na ostatnie 40 m npm na sąsiednią górę Polleskogel. Wielu turystów odradza popękane ściany skalne, ale ostatecznie wejście nie jest tak straszne, jak się wydaje na pierwszy rzut oka.

Na szczycie nie ma wiele miejsca, ale widoki są imponujące, oczywiście głównie na arenę lodowcową prowadzoną przez Wildspitzi.

Najsłabsze widoki są na południowy wschód, na pozostałości lodowca Rettenbach i otaczający go ośrodek narciarski. Bezpośrednio pod tobą znajduje się parking na końcu słynnej Ötztaler Gletscher Strasse – najwyższej drogi Austrii. Fotorelacja TUTAJ.

Bezpośrednio ze szczytu Polleskogel ciągnie się grzbiet Geigenkamm, przez który prowadzi trudny szlak turystyczny Mainzer Höhenweg. Daleko na horyzoncie widać najwyższą górę tego grzbietu, która oddziela doliny Ötztal i Pitztal – Hohe Geige.

Jednak najpiękniejsze są widoki, na które patrzyłeś praktycznie przez cały czas wspinaczki. Stąd są jednak najbardziej panoramiczne. Numer dwa to prawdopodobnie dramatyczny grzbiet Kaunergrat.

Jednak widok z góry nadal znajduje się wewnątrz lodowca. Jeśli nie jesteś przywiązany do samochodu, nie musisz wracać tą samą drogą i możesz zejść do Ötztal.